دلنوشته علی قاضی نظام

[Mahsaw2000]

و درد بدتر از دلتنگی ندیدن کسی که یک روز بوده
هم وجود دارد!
درد این میشود که هر روز نگاهش کنی
نگاهت کند
ولی مال تو نشود
انگاری همه بودن ها بیهودگی میشود
همه زندگی کردن ها
پوچ!
و این وسط
مردمان شهر
با آمدن های بی موردشان
زخمی ترت کنند...

 

[Mahsaw2000]

ارتش های جهان
برای دزدیدن من
با هم رقابت می کنند
از وقتی که فهمیده اند
بـ..وسـ..ـه هایم
از هزار فرسنگی
درست روی لب های تو
فرود می آیند

هنوز نفهمیده اند
راز این دقت
در لب های توست

خودت را پنهان کن

 

[Mahsaw2000]

پنجشنبه های دلتنگی

سلام ای سکوت غریبانه دل
سلام ای امید دل نا امیدم
سلام ای لبخند زیبای خدا
خداحافظ ای آشنای قدیمی
خداحافظ ای خفته در خاک
خداحافظ ای مانده در یاد

سکوت قبرستان، این دیار خفتگان خاموش را با قرائت فاتحه و کلام خدا میشکنیم تا به عزیزانمان بگوییم هنوز به یادتان هستیم.هنوز با شاخه گل به دیدارتان می آییم و با ظرفی آب مزارتان را شستشو میدهیم. درست است که شما در دیار فراموشان آرمیده اید؛ اما خانه ای در قلبهای ما دارید ابدی.

آرام بخوابید که بیادتان هستیم.

 

[Mahsaw2000]

مجنون اگرچه چندیست دست از جنون کشیده
لطفا به او بگویید:
«لیلا ادامه دارد...»

 

[Mahsaw2000]

ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﻮﺩﺕ ﻣﯽﮔﻮﯾﻢ
ﮐﻪ ﺳﺮﺩﺕ ﻧﺸﻮﺩ
ﮐﻪ ﺩﻟﺖ ﻧﻠﺮﺯﺩ
ﮐﻪ ﺗﺮﺱ ﺑﺮﺕ ﻧﺪﺍﺭﺩ
ﮐﻪ ﺩﺳﺘﺖ ﺧﺎﻟﯽ ﻧﻤﺎﻧﺪ
ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﻮﺩﺕ ﻣﯽﮔﻮﯾﻢ ﺩﻭﺳﺘﻢ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺵ
ﮐﻪ ﺩﺭ ﺳﺎﻟﻦ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ، ﺑﻠﯿﻂ ﺳﯿﻨﻤﺎ ﺭﺍ ﺻﺪﺑﺎﺭ ﻧﺨﻮﺍﻧﯽ ﮐﻪ
ﺳﺮﺕ ﺭﺍ ﮔﺮﻡ ﮐﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﯽ
ﮐﻪ ﺩﺭ ﺍﺗﻮﺑﻮﺱ ﺭﺍﺣﺖ ﺑﺨﻮﺍﺑﯽ ﻭ ﻧﺘﺮﺳﯽ ﺍﯾﺴﺘﮕﺎﻩ ﺭﺍ ﺟﺎ
ﺑﻤﺎﻧﯽ
ﮐﻪ ﺍﺱ ﺍﻡ ﺍﺱِ ﺳﺎﺩﻩ ﯼ " ﺭﺳﯿﺪﻡ، ﺑﺨﻮﺍﺏ " ، ﺩﻟﺖ ﺭﺍ
ﺧﻮﺵ ﮐﻨﺪ
ﮐﻪ ﺩﺭ ﻣﻬﻤﺎﻧﯽ ﮐﺴﯽ ﻧﺎﮔﻬﺎﻥ ﭘﺸﺖ ﮔﺮﺩﻧﺖ ﺭﺍ ﺑﺒﻮﺳﺪ
ﮐﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﯽ ﺭﺍﺣﺖ ﺷﻌﺮ ﺳﯿﺪﻋﻠﯽ ﺻﺎﻟﺤﯽ ﺭﺍ ﮐﻨﺎﺭ ﺩﻓﺘﺮﺕ
ﺑﻨﻮﯾﺴﯽ
ﮐﻪ ﺗﺮﺳﺖ ﺑﺮﯾﺰﺩ ﻭ ﺗﻮ ﻫﻢ ﺷﻌﺮ ﺑﻨﻮﯾﺴﯽ
ﮐﻪ ﺗﺮﺳﺖ ﺑﺮﯾﺰﺩ ﻭ ﺩﺭ ﮐﻮﭼﻪ ﺑﺮﻗﺼﯽ
ﮐﻪ ﻋﺼﺮ ﺟﻤﻌﻪ ﺩﺳﺘﺖ ﺑﺮﻭﺩ ﺑﻪ ﻣﻦ ﺯﻧﮓ ﺑﺰﻧﯽ
ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﻮﺩﺕ ﻣﯽﮔﻮﯾﻢ
ﺩﻭﺳﺘﻢ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺵ
ﮐﻪ ﺍﺩﺑﯿﺎﺕ ﺑﯽ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻧﻤﺎﻧﺪ
ﻭ ﺷﻌﺮﻫﺎﯼ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﺑﻪ ﮐﺎﺭﯼ ﺑﯿﺎﯾﺪ
ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺧﻮﺩﺕ ﻣﯽﮔﻮﯾﻢ
ﺩﻭﺳﺘﻢ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺵ
ﺑﯽ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﺗﻮ ﮐﻪ ﻧﻤﯽﺷﻮﺩ
ﺩﻭﺳﺘﻢ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺵ ﻟﻄﻔﺎ
ﺩﻭﺳﺘﻢ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺵ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺳﻄﻮﺭ ﺳﻄﺤﯽ ﮔﺬﺭ ﮐﻨﯿﻢ
ﻭ ﺑﻪ ﺍﺩﺑﯿﺎﺕ ﺑﺮﺳﯿﻢ
ﻭﮔﺮﻧﻪ ﻣﻦ ﮐﻪ ﺳﺮﻡ گرم ﺍﺳﺖ به نبودنت و شعرهایی که برایت مینویسم و هیچوقت نمیخوانی
ﮐﺎﺭﯼ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﮐﺎﺭﻫﺎ ﻧﺪﺍﺭﻡ

 

[Mahsaw2000]

ﺧﻮﺩﻡ ﺭﺍ
ﻋﻤﺪﺍ ﺍﺯ ﻧﮕﺎﻫﺶ ﺍﻧﺪﺍﺧﺘﻢ ﺗﺎ
ﭼﺸﻤﺎﻧﺶ ﺭﺍ
ﺍﺭﺯﺍﻧﯽ ﺣﺎﺷﯿﻪ ﻫﺎﯼ ﺩﯾﺪﻧﯽ ﺗﺮ ﮐﻨﺪ ..
ﻫﻤﺎﻥ ﺣﺎﺷﯿﻪ ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ
ﺑﻪ ﺟﺎﻥ ﺩﯾﻦ ﻭ ﺩﻧﯿﺎﯾﺶ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ..
ﺍﻭ ﻧﯿﺴﺖ ﻭ
ﺳﺎﻋﺖ ﻫﺎ ﺭﺍﻩ ﻧﻤﯽ ﺁﯾﻨﺪ
ﻟﮑﻨﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺭﻭﯼ ﻫﻮﺳﻨﺎﮐﯽِ ﺁﻏﻮﺵِ ﺩﯾﮕﺮﯼ

 

[Mahsaw2000]

ﺑﺮﺍﯾﺖ ﺑﮕﻮﯾﻢ ﺁﺧﺮﺵ ﭼﯽ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ...
ﻣﺜﻞ ﻫﻤﻪ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻫﺎﯼ ﻋﺎﻃﻔﯽ
ﻣﻦ ﻭ ﺗﻮ ﻫﻢ ﻗﯿﺪ ﻫﻤﺪﯾﮕﺮ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺯﻧﯿﻢ
ﺑﻌﺪ ﯾﮏ ﮐﻢ، ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻢ ﮐﻤﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺍﺯ ﯾﮏ ﮐﻢ
ﻏﺼﻪ ﻣﯽﺧﻮﺭﯾﻢ ﻭ ﺑﻌﺪ ﮐﻢ ﮐﻢ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﯾﺎﺩﻣﺎﻥ ﻣﯽﺭﻭﺩ...
ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﮐﻪ ﻧﻪ ، ﻭﻟﯽ ﺧﯿﻠﯽ ﭼﯿﺰ ﻫﺎ ﯾﺎﺩﻣﺎﻥ ﻣﯽ ﺭﻭﺩ
ﺑﻌﺪﺵ ﻻﺑﺪ ﻃﺒﻖ ﻧﻈﺮ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﻩ ﻭ ﻫﻤﺎﻧﻄﻮﺭ ﮐﻪ ﺩﺭ ﮐﺘﺎﺏ ﻫﺎﯼ ﻋﻠﻮﻡ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﺍﻭﻝ ﺩﺑﯿﺮﺳﺘﺎﻧﻤﺎﻥ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﺑﻮﺩﯾﻢ ﺗﺼﻤﯿﻢ ﻣﯿﮕﯿﺮﯾﻢ ﺑﻪ ﺟﺎﯼ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻋﺎﺷﻘﺎﻧﻪ ﯾﮏ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﻣﻌﻘﻮﻝ ﻭ ﻣﻨﻄﻘﯽ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﯿﻢ
ﻭ ﺑﮕﻮﯾﯿﻢ "ﮔﻮﺭ ﺑﺎﺑﺎﯼ ﻋﺸﻖ " ﻭ ﺑﺎ ﮐﺴﯽ ﮐﻪ ﻭﺿﻊ ﻣﺎﻟﯽ ﻭ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮔﯽ ﻭ ﺗﺤﺼﯿﻠﯽ ﺍﺵ ﺑﻬﺘﺮ ﺍﺳﺖ ﺍﺯﺩﻭﺍﺝ ﮐﻨﯿﻢ
ﺑﻌﺪﺵ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻣﺎﻥ ﻫﻢ ﻋﺎﺩﺕ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ
ﻣﻦ ﺑﺮﺍﯼ ﺷﻮﻫﺮﻡ ﺁﺭﺍﯾﺶ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ، ﻗﻮﺭﻣﻪ ﺳﺒﺰﯼ ﻣﯽ ﭘﺰﻡ ، ﺟﺮﯾﺎﻥ ﻣﻌﺼﻮﻣﻪ ﺧﺎﻧﻢ ﺍﯾﻦ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯾﺶ ﺗﻌﺮﯾﻒ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ ﻭ ﻏﺶﻏﺶ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﻡ
ﻭ ﺗﻮ ﺑﺮﺍﯼ ﺯﻧﺖ ﮔﻞ ﻣﯽ ﺧﺮﯼ ، ﺍﻭ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﺮﯼ ﺭﺳﺘﻮﺭﺍﻥ ﻫﻨﺪﯼ ﻭ ﭘﺸﺖ ﺳﺮ ﻫﻤﮑﺎﺭﺕ ﺣﺮﻑ ﻣﯽ ﺯﻧﯽ ﻭ ﻏﺶ ﻏﺶ ﻣﯽ ﺧﻨﺪﯼ
ﺑﻌﺪﺗﺮﺵ ﻫﻢ ﻻﺑﺪ ﺑﭽﻪ ﺩﺍﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﯾﻢ
ﺑﻌﺪ ﻫﯽ ﻗﺮﺑﺎﻥ ﺻﺪﻗﻪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯾﻤﺎﻥ ﻣﯽ ﺭﻭﯾﻢ
ﻣﻦ ﭘﺴﺮﻡ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﻡ ﺍﺳﺘﺨﺮ ﻭ ﮐﻼﺱ ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮ ،
ﺑﻌﺪ ﻭﻗﺘﯽ ﻣﯽ ﺭﻭﻡ ﺩﻧﺒﺎﻟﺶ ﺑﺎ ﻣﺎﻣﺎﻥ ﺩﻭﺳﺘﺶ ﮐﻪ ﻻﺑﺪ ﺍﺳﻤﺶ ﺭﺍﻣﺒﺪ ﺍﺳﺖ ﺩﻭﺳﺖ ﻣﯽ ﺷﻮﻡ ﻭ ﺑﻌﺪ ﺑﺎ ﻫﻢ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺁﻣﺪ ﺧﺎﻧﻮﺍﺩﮔﯽ ﭘﯿﺪﺍ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﻭ ﺑﻬﻤﺎﻥ ﺧﻮﺵ ﻣﯽ ﮔﺬﺭﺩ ﻭ ﺍﺻﻼ ﻫﻢ ﯾﺎﺩ ﺗﻮ ﻧﻤﯽ ﺍﻓﺘﻢ
ﺗﻮ ﻫﻢ ﺣﺘﻤﺎ ﺩﺧﺘﺮﺕ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﯼ ﮐﻼﺱ ﮊﯾﻤﻨﺎﺳﺘﯿﮏ ﻭ ﺯﺑﺎﻥ، ﺑﻌﺪ ﺑﻪ ﺯﻧﺖ ﺗﺎﮐﯿﺪ ﻣﯽﮐﻨﯽ ﮐﻪ ﻫﺮ ﺭﻭﺯ ﺑﺮﻭﺩ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺑﭽﻪ ﻭ ﺑﻌﺪ ﻫﯽ ﺑﺮﺍﯼ ﺩﺧﺘﺮﺕ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﭘﯿﺮﻫﻦ ﻫﺎﯼ ﭼﯿﻦ ﺩﺍﺭ ﺭﻧﮕﯽ ﻣﯽ ﺧﺮﯼ ﻭ ﻋﯿﻦ ﺧﯿﺎﻟﺖ ﻫﻢ ﻧﯿﺴﺖ ﮐﻪ ﻣﻦ ﺍﺻﻼ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﻡ ﯾﺎ ﻧﻪ ﻣﯿﺒﯿﻨﯽ...؟ ﻣﺎ ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺳﺎﺩﮔﯽ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﭼﯿﺰ ﻋﺎﺩﺕ ﻣﯽﮐﻨﯿﻢ
ﺑﻌﺪ ﺑﭽﻪ ﻫﺎﯾﻤﺎﻥ ﺑﺰﺭﮒ ﺗﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﻧﺪ
ﭘﺴﺮﻡ ﺭﻭﺯ ﺗﻮﻟﺪﺵ ﺍﺯ ﺭﺍﻣﺒﺪ ﯾﮏ ﺟﻮﺟﻪ ﺗﯿﻐﯽ ﻫﺪﯾﻪ ﻣﯿﮕﯿﺮﺩ ﻭ ﺍﺳﻤﺶ ﺭﺍ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﺩ ﻣﻈﻔر
ﺑﻌﺪ ﻣﻦ ﯾﮑﻬﻮ ﯾﮏ ﺑﻤﺐ ﺗﻮﯼ ﺳﺮﻡ ﻣﻨﻔﺠﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ...!
ﯾﺎﺩﻡ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ ﮐﻪ ﺍﺳﻢ ﺧﯿﺎﺑﺎﻧﺘﺎﻥ ﻣﻈﻔﺮ ﺑﻮﺩ
ﻭ ﻣﺎ ﭼﻘﺪﺭ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺧﺼﻮﺻﯽ ﺩﺍﺷﺘﯿﻢ ﺗﻮﯼ ﺧﯿﺎﺑﺎﻥ ﻣﻈﻔﺮ، ﺑﻌﺪ ﻫﺮ ﺑﺎﺭ ﮐﻪ ﭘﺴﺮﻡ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻣﻈﻔﺮ ﺭﺍ ﺻﺪﺍ ﮐﻨﺪ ﯾﺎ ﺑﻬﺶ ﻏﺬﺍ ﺑﺪﻫﺪ ﯾﺎ ﻫﺮ ﮐﻮﻓﺖ ﺩﯾﮕﺮﯼ ، ﻣﻦ ﻫﺰﺍﺭ ﺗﺎ ﺍﺯ ﺍﯾﻦ ﺑﻤﺐ ﻫﺎ ﻣﻨﻔﺠﺮ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﺗﻮﯼ ﺳﺮﻡ
ﻭﻟﯽ ﮐﻢ ﮐﻢ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻫﻢ ﻋﺎﺩﺕ ﻣﯽ ﮐﻨﻢ
ﻃﻮﺭﯼ ﮐﻪ ﺷﻨﯿﺪﻥ ﻣﻈﻔﺮ ﻫﻢ ﺯﯾﺎﺩ ﻓﺮﻗﯽ ﺑﻪ ﺣﺎﻟﻢ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ
ﺗﻮ ﻫﻢ ﺩﺧﺘﺮﺕ ﺑﺰﺭﮒ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ
ﺁﻥ ﻣﻮﻗﻊ ﻻﺑﺪ ﺩﺧﺘﺮﻫﺎ ﺍﺯ ﺩﻩ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺍﺑﺮﻭ ﺑﺮ ﻣﯽ ﺩﺍﺭﻧﺪ
ﺑﻌﺪ ﺩﺧﺘﺮﺕ ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﺑﺪﻭ ﺑﺪﻭ ﻣﯽ ﺁﯾﺪ ﭘﯿﺸﺖ ﻭ ﺍﺑﺮﻭﻫﺎﯼ ﺑﺮﺩﺍﺷﺘﻪ ﺍﺵ ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻧﺖ ﻣﯽ ﺩﻫﺪ ﻭ ﺗﻮﯾﮏ ﺩﻓﻌﻪ ﺟﺎ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﯼ ﻭ ﻣﯿﺒﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﭼﻘﺪﺭ ﺩﺧﺘﺮﺕ ﺷﺒﯿﻪ ﻣﻦ ﺷﺪﻩ ﺑﻪ ﺟﺎﯼﻣﺎﺩﺭﺵ ﻭ ﻫﯽ ﻫﺰﺍﺭ ﺗﺎ ﺧﺎﻃﺮﻩ ﺭﻭﯼ ﺳﺮﺕ ﺁﻭﺍﺭ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ
ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﺍﯾﻦ ﻫﻢ ﻋﺎﺩﺕ ﻣﯽ ﮐﻨﯽ
ﺣﺘﯽ ﺑﻪ ﺩﯾﺪﻥ ﻫﺮ ﺭﻭﺯﻩ ﺩﺧﺘﺮﺕ
ﻭﻟﯽ ﺍﯾﻦ ﺑﺎﺭ ﻋﺎﺩﺕ ﮐﺮﺩﻧﻤﺎﻥ ﺑﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ ﻓﺮﻕ ﺩﺍﺭﺩ
ﺍﯾﻦ ﻓﺮﺍﻣﻮﺷﯽ ﭼﻨﺪ ﺳﺎﻟﻪ ﻟﻌﻨﺘﯽ ﺭﺍ ﻫﻢ ﻓﺮﺍﻣﻮﺵ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ
ﻭ ﻫﯽ ﺗﻘﯽ ﺑﻪ ﺗﻮﻗﯽ ﮐﻪ ﻣﯽ ﺧﻮﺭﺩ ﯾﺎﺩ ﻫﻢ ﻣﯿﻔﺘﯿﻢ...
ﺑﻌﺪ ﺁﻥ ﺭﻭﺯ ﻫﺎ ﯾﮑﯽ ﭘﯿﺪﺍ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺁﻫﻨﮓ ﻣﻌﯿﻦ ﺭﺍ ﺑﺎﺯﺧﻮﺍﻧﯽ ﮐﻨﺪ ﻭ ﻣﺎ ﻣﯿﻨﺸﯿﻨﯿﻢ ﭘﺎﯼ ﺗﻠﻮﯾﺰﯾﻮﻥ ﻭ ﺑﺎ ﯾﮏ ﻏﺼﻪ ﭘﻨﻬﺎﻧﯽ ﻧﮕﺎﻩ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﻋﺎﺩﺕ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ ﺑﻪ ﺷﻨﯿﺪﻥ ﺍﯾﻦ ﺁﻫﻨﮓ..
ﺑﻌﺪ ﺷﺎﯾﺪ ﭘﺴﺮ ﻣﻦ ﺑﺮﻭﺩ ﺗﻮﯼ ﻭﺑﻼﮔﺶ ﺑﻨﻮﯾﺴﺪ:
" ﻓﮑﺮ ﮐﻨﻢ ﻣﺎﻣﺎﻥ ﺭﻭﺯﯼ ﻣﻌﺸﻮﻗﻪ ﭘﺴﺮﯼ ﺑﻮﺩﻩ ﮐﻪ ﺁﻫﻨﮓ ﻣﻌﯿﻦ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯾﺶ ﻣﯽ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ"
ﺷﺎﯾﺪ ﻫﻢ ﺩﺧﺘﺮ ﺗﻮ ﺑﺮﻭﺩ ﺗﻮﯼ ﻭﺑﻼﮔﺶ ﺑﻨﻮﯾﺴﺪ:
" ﺑﺎﺑﺎ ﺣﺘﻤﺎ ﺩﺭ ﺟﻮﺍﻧﯽ ﺍﺵ ﺩﺧﺘﺮﯼ ﺭﺍ ﺩﻭﺳﺖ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﮐﻪ ﺷﺒﯿﻪ ﺩﺧﺘﺮ ﺗﻮﯼ ﮐﻠﯿﭗ ﺑﺎﺯﺧﻮﺍﻧﯽ ﺷﺪﻩ ﻣﻌﯿﻦ ﺍﺳﺖ"
ﻣﺎ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺯﻧﺪﮔﯽ ﻟﻌﻨﺘﯽ ﻫﻢﻋﺎﺩﺕ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ
ﺷﺎﯾﺪ ﻧﻮﻉ ﻋﺎﺩﺗﺶ ﻓﺮﻕ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﻟﯽ ﻋﺎﺩﺕ ﻣﯽ ﮐﻨﯿﻢ، ﻧﮕﺮﺍﻥ ﻧﺒﺎﺵ...!!!

 

[Mahsaw2000]

ﻣﺘﻦ ، ﺁﻏﻮﺵ ﺗﻮ ﺑﻮﺩ .. ﮐﻪ
ﺑﻪ ﺣﺎﺷﯿﻪ ﺍﻓﺘﺎﺩ ﺩﺭ ﻫﻮﺍﯼ ﺩﯾﮕﺮﯼ ..
ﺗﻮ .. ﭘﯿﻤﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﮕﺎﻩ ﺳﻮﻡ ﺷﺨﺺِ ﺍﯾﻦ ﻗﺼﻪ ﺑﺴﺘﯽ .. ﺗﺎ
ﻣﻦ ﺯﯾﺎﻥ ﺑﺒﯿﻨﻢ ﺍﺯ ﻋﻬﺪﯼ ﮐﻪ ﺑﺎ ﻋﺸﻖ ﺗﻮ ﺑﺴﺘﻢ ..
ﺁﺟﺮ ﮐﺮﺩﯼ ﻧﺎﻥ ﺍﯾﻦ ﻋﺸﻖ ﺭﺍ .. ﺍﻣﺎ
ﻫﻮﺍﯼ ﮔﺮﮒ ﻭ ﻣﯿﺶِ ﺧﻮﺩﺕ ﺭﺍ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺵ .. ﻣﺒﺎﺩﺍ
ﻓﺴﺦ ﺷﻮﯼ ﺩﺭ ﭘﯿﻤﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺍﺯ ﻣﻦ ﺑﺮﯾﺪﯼ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺍﻭ ﺑﺒﻨﺪﯼ ..
ﺣﺎﻻ ﮐﻪ ﺳﺎﯾﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﯼ ﺑﺮ ﺳﺮﺵ ،
ﯾﺎﺩﺕ ﺑﺎﺷﺪ ﮐﻪ ﺩﯾﺮ ﯾﺎ ﺯﻭﺩ ،
ﺗﻨﻮﺭِ ﺁﻏﻮﺷﺶ ﮐﻪ ﺍﺯ ﺻﺮﺍﻓﺖِ ﮔﺮﻣﺎ ﺑﯿﻔﺘﺪ ،
ﻧﺎﻥِ ﻋﺸﻘﺖ ﺑﯿﺎﺕ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ .. ﺗﺎ
ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺑﯿﺎﻭﺭﯼ ﺣﺎﻝ ﭘﺮﯾﺸﺎﻥِ ﺍﯾﻦ ﺷﻌﺮ ﺭﺍ ﮐﻪ ﺑﺎ ﺗﻮ ﮔﻔﺘﻢ :
‏« ﺍﻭ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻨﺶ ﺑﻪ ﺳﺮ ﻣﻦ ﻣﯽ ﺍﺭﺯﯾﺪ ..

 

[Mahsaw2000]

مگر می‌شود نيامده باز
به جانبِ آن همه بی‌نشانیِ دريا برگردی؟

پس تکليف طاقت اين همه علاقه چه می‌شود؟!

تو که تا ساعت اين صحبتِ ناتمام
تمامم نمی‌کنی، ها!؟

باشد، گريه نمی‌کنم
گاهی اوقات هر کسی حتی
از احتمالِ شوقی شبيهِ همين حالای من هم به گريه می‌افتد.

چه عيبی دارد!
اصلا چه فرقی دارد
هنوز باد می‌آيد،‌ باران می‌آيد
هنوز هم می‌دانم هيچ نامه‌ای به مقصد نمی‌رسد.

حالا کم نيستند، اهلِ هوای علاقه و احتمال
که فرقِ ميان فاصله را تا گفتگوی گريه می‌فهمند.

فقط وقتشان اندک و حرفشان بسيار و
آسمان هم که بارانی‌ست...

 

[Mahsaw2000]

باید بروم ...
نه اولش پیداست
و نه آخرش . . .
با ایـــــــن همه
باید تا آخـــــــرش بـــــروم !
بگذار بنشینم و نفس تازه کنم ؛
نتـــــــــــــــرس !
تصمیم من عوض نمیشود ،
به سنگــــــی بدل نمــــــیشوم
که کنار راه افتاده باشد !
نتـــــــرس ...
این بـــــــار هم که تاول پاهایم خشک شـــــود
دوباره عاشقت مــــــــــیشوم ؛
دوبــــــاره راه می افتم ؛
دوباره گــــــم میشوم ....
هـــــــــرطور شده
این راه را .......
تا آخــــــــــــــــر میـــــروم !