سلام
به نظر من ترجمه با توجه به متن کتاب باشه ...
هرجا خود نویسنده از کلمات و اصطلاحات محاوره ای استفاده کرد شما هم همونجا استفاده کنید
ولی درکل به نظرم محاوره ای نوشتن خیلی خوب نیست ...همون کتابی بنویسید بهتره البته توی مکالمه ها اگه از زبان محاوره ای استفاده کنید داستان بهتر میشه
خب با اجازه منم نظرمو میگم.
من متن محاوره و کتابی رو به یک اندازه می پسندم؛ اما در مورد دیالوگ ها بیشتر ترجیح می دم محاوره باشه. با این حال می تونم با دیالوگ های کتابی هم ارتباط برقرار کنم و مشکلی ندارم.
یعنی در کل برام فرقی نمیکنه هرجور ترجمه ای باشه اگه موضوع رو دوست داشته باشم میخونم
به نظر من توی ترجمه اولویت باید وفاداری به اصل اثر باشه.
بعضی از نثر ها اول شخص اونقدر خودمونی هستن یا از طنز توشون استفاده میشه که من از هر زاویه ای نگاه میکنم نمیبینم چطوری میشه کتابی ترجمه کرد. یعنی اگه ترجمه شون کتابی باشه کلا قشنگی نثر از بین میره. بعضی از نثر ها هم واقعا سنگین هستن. نثرایی که توشون از آرایه های ادبی و توصیفات آن چنانی استفاده شده طبیعتا با کتابی بهتر ترجمه میشن.
بذارین چنتا مثال از کتابای فانتزی بزنم که منظورم و خوب برسونم. مثلا به مجموعه کیت دنیلز یه نگاه بندازید. یکی از چیزایی که من در مورد این مجموعه خیلی دوست دارم زبان طعنه آمیز راوی و تیکه هایی هست که توی ذهنش به همه میندازه. خب اگه یکی بیاد کتابی ترجمه کنه کل کار نویسنده خراب میشه واقعا.
کلا بیشتر کتابای فانتزی شهری به نظرم توی این دسته قرار میگیرن چون اکثر لحنشون حالت محاوره داره.
حالا یه کتاب دیگه مثل مجموعه ی ( broken empire) رو در نظر بگیرید. اینجا نقطه ی قوت نویسنده بازی با کلمات و مونولوگ هایی هستش که واقعا ماندگار هستن. نثر این کتاب نمیشه دقیقا بهش گفت سنگین، ولی میشه گفت ادبیه. اینجور کتاب ها به نظرم باید کتابی ترجمه شن.
البته همه ی اینها برای راوی اول شخصه. سوم شخص قطعا باید کتابی باشه.