نقد و بررسی فیلم Happy Death Day 2U: تلاشی ناموفق برای پیدا کردن یک زندگی جدید
فیلم (روز مرگت مبارک) محصول سال ۲۰۱۷ داستانی قابل توصیف داشت که موفق هم ظاهر شد: ترکیب فیلمGroundhog Day (روز گراندهاگ) با اسلشر. شخصیت اصلی فیلم تری گلبمن (با بازی جسیکا راث (Jessica Rothe)) به نوعی آدم عوضی و بدی بود، و در پایان روز که اتفاقا روز تولد او هم بود، همیشه توسط فرد مرموزی کشته می شد. تنها راه برای شکستن این حلقه این بود که قاتلش را متوقف کند تا بتواند از آن روز جان سالم به در ببرد. مثل Groundhog Day هرگز توضیح داده نشد چطور تری در این حلقه زمانی گیر افتاد، اما این قضیه برای ما مهم نبود. آن فیلم داستانی سرگرم کننده به همراه نقش آفرینی عالی راث را در اختیار داشت. (روز مرگت مبارک ۲) سعی می کند این بامزه بودن را با اضافه کردن جنبه ای علمی تخیلی و مسائل احساسی سنگینی با حضور مادر تری بازسازی کند، اما نتیجه ی این ترکیب خیلی آشفته و گیج کننده است. البته هنوز هم شاهد لحظات بامزه ای هستیم و راث مثل فیلم قبلی خیلی جذاب و کاریزماتیک ظاهر می شود، اما Happy Death Day 2U بیشتر حاصل تلاشی عجولانه برای سودبری استودیو است، تا اینکه نتیجه ی یک ایده پردازی تروتازه باشد.
دنباله با حضور رایان فان (با بازی Phi Vu) هم اتاقی ناجوری آغاز می شود که در فیلم اول خیلی روی شخصیت او کار نشده بود. حالا به نظر می آید او توسط قاتلی با ماسک بچگانه تعقیب می شود و از همان مشکل تری در فیلم اول رنج می برد. معلوم می شود این حلقه ی زمانی توسط وسیله ای به وجود آمده که رایان و دوستانش سمر (با بازی Suraj Sharma) و دره (با بازی Sarah Yarkin) در آزمایشگاه دانشکده ساخته اند. وقتی رایان سعی می کند با فعال کردن این وسیله حلقه را متوقف کند، دوباره تری را به روز مرگش برمی گرداند، اما این بار این اتفاق در بُعدی موازی رخ می دهد. در این بُعد، او دیگر با کارتر (با بازی Israel Broussard) دوست نیست، اما مادرش هنوز زنده است. تری سر دوراهی بستن این حلقه یا برگشتن به بُعد خودش قرار گرفته، اما به هر حال او باید چند بار دیگر بمیرد، چون قاتل دیگری با ماسک بچگانه به دنبال اوست.
فیلمنامه ی فیلم خیلی آشفته است چون تلاش می کند مفهوم Groundhog Day خودش را باBack to the Future Part II(بازگشت به آینده ۲) ترکیب کند، اما قسمت های کمی از آن با عقل جور درمی آید. در بخش اول فیلم، به نظر می آید مفهوم خم شدگی زمان به شخصیت اصلی فیلم تبدیل شده و تری به پس زمینه فرستاده شده است، اما این مفهوم خیلی گیج کننده است. چرا قاتل جدیدی وجود دارد و چرا با اینکه این قاتل جدید هیچ اطلاعی از قاتل فیلم قبلی ندارد، دقیقا مثل او لباس می پوشد؟ و چرا وقتی فیلم به بُعد موازی می رود، کل این مسائل را نادیده می گیرد؟ وقتی تری به تمرکز اصلی تبدیل می شود فیلم کمی جان می گیرد، اما وقتی تلاش می کند رابـ ـطه ی احساسی او با مادرش را نشان دهد به مانعی برخورد می کند.
Happy Death Day 2U به جای اینکه با مفاهیم سفر در زمان یا ابعاد موازی بازی کند، مثل پیش نویسی ضعیف است که خیلی عجولانه وارد مرحله ی تولید شده است. اگر به فیلمنامه ی فیلم توجه بیشتری می شد، با فیلمی روبرو بودیم که به اندازه ی فیلم اول بامزه و خلاقانه بود، اما Happy Death Day 2U فقط برخی مواقع موفق عمل می کند. همچنین مونتاژ جالبی از مرگ های مداوم تری و قرار گرفتن او سر دوراهی وجود دارد که با وجود زیاده روی اما جالب و بامزه است.
همچنین به دلیل توجه بیش از حد داستان روی جنبه ی علمی تخیلی، بخش اسلشری به حاشیه رانده شده و این باعث می شود Happy Death Day 2U بیش از پیش هویت خودش را از دست بدهد. این فیلم نمی تواند مفهوم علمی تخیلی را با اسلشر دیوانه وار تطبیق دهد، و تلاش می کند این مشکل را با نمایش مرگ های خشن شخصیت تری جبران کند، اما این قضیه مثل فیلم اول برای ما جذابیتی ندارد. در فیلم اول، خطرات خیلی واقعی‌تر به نظر می آمدند چون قاتل همیشه دستش به تری می رسید، بنابراین نه تنها شاهد مبارزه ی تری با زمان بودیم که هربار که او به زندگی برمی گشت ضعیفتر می شد، بلکه شاهد مبارزه ی همزمان او با زمان و قاتل ماسکدار بودیم. Happy Death Day 2U این جنبه از داستان را از دست می دهد و نمی داند برای جبران آن چکار کند.
Happy Death Day 2U با کمی زمان و تلاش بیشتر، می توانست دنباله ای باشد که اگرچه به خوبی فیلم اولش نیست اما به لطف هوشمندانه بودن و شجاعتش به عنوان یک فیلم مجزا ارزش سینمایی داشته باشد. متاسفانه Happy Death Day 2U بیشتر شامل داستانی عجولانه است که تلاش می کند با خلق ایده هایی پشت سرهم به موفقیت برسد. البته هنوز هم لحظات بامزه ای وجود دارند و راث تا جایی که می تواند همه چیز را کنار هم نگه می دارد، اما به نظر می آید این داستان به نسخه ی جدیدی نیاز نداشت.
فیلم (روز مرگت مبارک) محصول سال ۲۰۱۷ داستانی قابل توصیف داشت که موفق هم ظاهر شد: ترکیب فیلمGroundhog Day (روز گراندهاگ) با اسلشر. شخصیت اصلی فیلم تری گلبمن (با بازی جسیکا راث (Jessica Rothe)) به نوعی آدم عوضی و بدی بود، و در پایان روز که اتفاقا روز تولد او هم بود، همیشه توسط فرد مرموزی کشته می شد. تنها راه برای شکستن این حلقه این بود که قاتلش را متوقف کند تا بتواند از آن روز جان سالم به در ببرد. مثل Groundhog Day هرگز توضیح داده نشد چطور تری در این حلقه زمانی گیر افتاد، اما این قضیه برای ما مهم نبود. آن فیلم داستانی سرگرم کننده به همراه نقش آفرینی عالی راث را در اختیار داشت. (روز مرگت مبارک ۲) سعی می کند این بامزه بودن را با اضافه کردن جنبه ای علمی تخیلی و مسائل احساسی سنگینی با حضور مادر تری بازسازی کند، اما نتیجه ی این ترکیب خیلی آشفته و گیج کننده است. البته هنوز هم شاهد لحظات بامزه ای هستیم و راث مثل فیلم قبلی خیلی جذاب و کاریزماتیک ظاهر می شود، اما Happy Death Day 2U بیشتر حاصل تلاشی عجولانه برای سودبری استودیو است، تا اینکه نتیجه ی یک ایده پردازی تروتازه باشد.
دنباله با حضور رایان فان (با بازی Phi Vu) هم اتاقی ناجوری آغاز می شود که در فیلم اول خیلی روی شخصیت او کار نشده بود. حالا به نظر می آید او توسط قاتلی با ماسک بچگانه تعقیب می شود و از همان مشکل تری در فیلم اول رنج می برد. معلوم می شود این حلقه ی زمانی توسط وسیله ای به وجود آمده که رایان و دوستانش سمر (با بازی Suraj Sharma) و دره (با بازی Sarah Yarkin) در آزمایشگاه دانشکده ساخته اند. وقتی رایان سعی می کند با فعال کردن این وسیله حلقه را متوقف کند، دوباره تری را به روز مرگش برمی گرداند، اما این بار این اتفاق در بُعدی موازی رخ می دهد. در این بُعد، او دیگر با کارتر (با بازی Israel Broussard) دوست نیست، اما مادرش هنوز زنده است. تری سر دوراهی بستن این حلقه یا برگشتن به بُعد خودش قرار گرفته، اما به هر حال او باید چند بار دیگر بمیرد، چون قاتل دیگری با ماسک بچگانه به دنبال اوست.
فیلمنامه ی فیلم خیلی آشفته است چون تلاش می کند مفهوم Groundhog Day خودش را باBack to the Future Part II(بازگشت به آینده ۲) ترکیب کند، اما قسمت های کمی از آن با عقل جور درمی آید. در بخش اول فیلم، به نظر می آید مفهوم خم شدگی زمان به شخصیت اصلی فیلم تبدیل شده و تری به پس زمینه فرستاده شده است، اما این مفهوم خیلی گیج کننده است. چرا قاتل جدیدی وجود دارد و چرا با اینکه این قاتل جدید هیچ اطلاعی از قاتل فیلم قبلی ندارد، دقیقا مثل او لباس می پوشد؟ و چرا وقتی فیلم به بُعد موازی می رود، کل این مسائل را نادیده می گیرد؟ وقتی تری به تمرکز اصلی تبدیل می شود فیلم کمی جان می گیرد، اما وقتی تلاش می کند رابـ ـطه ی احساسی او با مادرش را نشان دهد به مانعی برخورد می کند.
Happy Death Day 2U به جای اینکه با مفاهیم سفر در زمان یا ابعاد موازی بازی کند، مثل پیش نویسی ضعیف است که خیلی عجولانه وارد مرحله ی تولید شده است. اگر به فیلمنامه ی فیلم توجه بیشتری می شد، با فیلمی روبرو بودیم که به اندازه ی فیلم اول بامزه و خلاقانه بود، اما Happy Death Day 2U فقط برخی مواقع موفق عمل می کند. همچنین مونتاژ جالبی از مرگ های مداوم تری و قرار گرفتن او سر دوراهی وجود دارد که با وجود زیاده روی اما جالب و بامزه است.
همچنین به دلیل توجه بیش از حد داستان روی جنبه ی علمی تخیلی، بخش اسلشری به حاشیه رانده شده و این باعث می شود Happy Death Day 2U بیش از پیش هویت خودش را از دست بدهد. این فیلم نمی تواند مفهوم علمی تخیلی را با اسلشر دیوانه وار تطبیق دهد، و تلاش می کند این مشکل را با نمایش مرگ های خشن شخصیت تری جبران کند، اما این قضیه مثل فیلم اول برای ما جذابیتی ندارد. در فیلم اول، خطرات خیلی واقعی‌تر به نظر می آمدند چون قاتل همیشه دستش به تری می رسید، بنابراین نه تنها شاهد مبارزه ی تری با زمان بودیم که هربار که او به زندگی برمی گشت ضعیفتر می شد، بلکه شاهد مبارزه ی همزمان او با زمان و قاتل ماسکدار بودیم. Happy Death Day 2U این جنبه از داستان را از دست می دهد و نمی داند برای جبران آن چکار کند.
Happy Death Day 2U با کمی زمان و تلاش بیشتر، می توانست دنباله ای باشد که اگرچه به خوبی فیلم اولش نیست اما به لطف هوشمندانه بودن و شجاعتش به عنوان یک فیلم مجزا ارزش سینمایی داشته باشد. متاسفانه Happy Death Day 2U بیشتر شامل داستانی عجولانه است که تلاش می کند با خلق ایده هایی پشت سرهم به موفقیت برسد. البته هنوز هم لحظات بامزه ای وجود دارند و راث تا جایی که می تواند همه چیز را کنار هم نگه می دارد، اما به نظر می آید این داستان به نسخه ی جدیدی نیاز نداشت.
