فومیتو اوئدا، سازنده The Last Guardian، اخیرا مصاحبهای در مورد تاثیرات ویژگیهای کلی این بازی و همچنین خصوصیات تریکو داشته است.
بازی The Last Guardian بالاخره پس از کش و قوسهای فراوان در تاریخ ۱۶ آذر عرضه شد. این بازی اولین بار در سال ۲۰۰۹ و برای کنسول پلیاستیشن 3 رونمایی شد که پس از آن روند ساخت بازی بسیار طولانی شد به طوری که تیم سازنده در نهایت تصمیم گرفت آن را برای پلیاستیشن 4 عرضه کند. حال پس از انتشار بازی، فومیتو اوئدا، سازنده آن، مصاحبهای داشته و توضیحات جالبی در مورد بازی ارائه کرده است. وی ابتدا توضیحاتی در مورد اتمام ساخت بازی ارائه کرد و گفت:
بله روند ساخت بازی به پایان رسید. ولی شخصا هنوز نمیتوانم این موضوع را قبول کنم و با خیال راحت از بازی لـ*ـذت ببرم. البته من پیش از این در مورد Ico و Shadow of the Colossus هم حس مشابهی را داشتهام و به کمی زمان نیاز دارم تا بتوانم تمام شدن ساخت بازی را باور و قبول کنم.
در ادامه مصاحبهکننده از اوئدا خواست کمی در مورد روند کلی بازی توضیح بدهد و وی گفت:
نمیدانم بازیهایی را که با ماوس کنترل میشوند مثل دیابلو تجربه کردهاید یا نه. در این بازیها گیمر روی قسمتی کلیک میکند و کاراکترها به آن سمت میروند. هدف اولیه من از ساخت این بازی این بود که کاراکتر و پسر بچهای که در بازی حضور دارد، نقش همان نشانگر ماوس را در محیطی سهبعدی ایفا میکند. پس به جای اینکه پسر را شخصیت اصلی بازی و تریکو را یک ابزار در نظر داشته باشم، آنها را به عنوان مکمل هم میبینم که باید بازی را باهم پیش ببرند.
یکی از ویژگیهای بارز آثار اوئدا این است که وی سعی میکند گیمپلی سادهای را ارائه بدهد و در عوض داستانی غنی از طریق بازیهایش روایت کند. این کارگردان در این مورد گفت:
من خیلی علاقهای به اینکه گیمرها را با گیمپلی سخت یا پیچیده درگیر کنم ندارم و در عوض ترجیح میدهم کاری کنم که آنها غرق داستان بازی شوند و احساساتشان در طول آن برانگیخته شود.
به همین دلیل هم تمرکز اصلی The Last Guardian روی رابـ ـطه پسر بینام و نشان و تریکو است. حتی مبارزات بازی هم خیلی ساده هستند. بهعلاوه دلیل اینکه کاراکتر اصلی بازی بینام و نشان است، بنا به گفته اوئدا این است که گیمر بتواند خودش را به جای وی قرار بدهد. خالق بازی در ادامه سراغ ارائه توضیحاتی در مورد تریکو رفت و گفت:
هدف من از طراحی تریکو این بود که خصوصیاتی از حیوانات مختلف را در وی قرار بدهم. برای مثال حیواناتی مثل گربه، سگ یا حتی پرندهها که تریکو خصوصیاتی از هریک از آنها را در خود دارد. به همین دلیل هم وی شبیه به یک حیوان خانگی یا حیواناتی است که در باغوحشها دیدهاید. برای برخی افراد این سوال پیش میآمد که چرا تریکو به جای داشتن پشم، پر دارد! دلیل اصلی این موضوع محدودیتهای فنی است که با آنها روبرو بودیم. استفاده از پر به ما اجازه میداد تا کار راحتتری در رندر کردن تریکو داشته باشیم و همچنین بتوانیم انیمیشنهای وی را واقعگرایانهتر خلق کنیم.
مورد چالشبرانگیز بعدی در مورد تریکو، به هوش مصنوعی وی مربوط میشود. ما میتوانستیم کاری کنیم که مثلا زمانی که پسربچه تریکو را صدا میزند وی فورا در محل حاضر شود. ولی خب این باعث میشود تا حس اینکه تریکو یک موجود مستقل است از بین برود. در این صورت اصلا حس نمیشد که تریکو یک موجود زنده و دارای قدرت تصمیمگیری است. یا برعکس اگر وی بیش از حد به دستورات بیاعتنایی میکرد نیز از طبیعیبودن خارج میشد و رسیدن به یک تعادل خوب در مورد خصوصیات تریکو یکی از بخشهای چالشبرانگیز کار ما بود.