روزنامه سازندگی - لیدا صدرالعلمایی: آندری زویاگنیتسف، یکی از بهترین فیلمسازان سینمای معاصر روسیه، از دوران کودکی به عشق آل پاچینو دل به بازیگری و سینما بست و راه درازی از سیبری تا مسکو و نظافت خانه های مردم و پارو کردن برف خیابان ها طی کرد تا بالاخره پا به آکادمی هنرهای نمایشی روسیه گذاشت.
بیشتر اوقات فراغتش را در دوران جوانی در موزه سینما می گذراند و آن جا با سینمای فیلمسازان مولف فراتر از مرزهای روسیه آشنا شد، کسانی مثل آنتونیونی، برسون، برگمان، بونوئل، کوروساوا و البته تارکوفسکی. طی یک دهه فقط دو بار به عنوان بازیگر روی صحنه تئاتر رفت و به گفته خودش هیچ نقش تلویزیونی جذابی به او پیشنهاد نشد و در نهایت از بازیگری دست شست و دوربین به دست گرفت. امروز از این که بازیگری را رها کرده پشیمان نیست و گفته است: «از وقتی اولین فیلمم را ساختم دیگر جلوی دوربین نرفتم. از آن روزها که بازیگری دغدغه اصلی ام بود، زمان زیادی می گذرد. به کلی فراموشش کرده ام. خیلی ها هستند که بهتر از من این کار را بلدند. دلیلی نداشتم که بازیگری را ادامه دهم.»
بیشتر اوقات فراغتش را در دوران جوانی در موزه سینما می گذراند و آن جا با سینمای فیلمسازان مولف فراتر از مرزهای روسیه آشنا شد، کسانی مثل آنتونیونی، برسون، برگمان، بونوئل، کوروساوا و البته تارکوفسکی. طی یک دهه فقط دو بار به عنوان بازیگر روی صحنه تئاتر رفت و به گفته خودش هیچ نقش تلویزیونی جذابی به او پیشنهاد نشد و در نهایت از بازیگری دست شست و دوربین به دست گرفت. امروز از این که بازیگری را رها کرده پشیمان نیست و گفته است: «از وقتی اولین فیلمم را ساختم دیگر جلوی دوربین نرفتم. از آن روزها که بازیگری دغدغه اصلی ام بود، زمان زیادی می گذرد. به کلی فراموشش کرده ام. خیلی ها هستند که بهتر از من این کار را بلدند. دلیلی نداشتم که بازیگری را ادامه دهم.»
دانلود رمان های عاشقانه