آرسين
کاربر نگاه دانلود
- عضویت
- 2017/01/29
- ارسالی ها
- 1,332
- امتیاز واکنش
- 15,156
- امتیاز
- 706
اگر تصویر “کیسی افلک” برنده‌ی اسکار با ملحفه‌ای بر سر به نظرتان بیشتر نمایشی خنده‌دار است تا فیلمی عمیق، خب میتوانید از از خیر دیدن این فیلم بگذرید، اما اگر می‌خواهید ببینید نویسنده و کارگردان،”دیوید لاوری” («اژدهای پیتی» و «آن‌ها بی‌گناهند») تنها با تخیل نامحدود و اعتماد پایدار به قدرت فیلم چه کار میتواند بکند، به ما اعتماد کنید: این تجربه‌ای شاعرانه و عمیق است که نمیخواهید از دست دهید.
“افلک”، در نقش موزیسینی که تنها به نام “C” معرفی میشود و “رونی مارا” در نقش “M” بازی میکند، زنی که در تگزاس با او زندگی میکند تا آنکه با تیری در در سر، C کشته میشود. از مرده خانه، C به محل شادترین و تلخ‌ترین خاطراتش میرود، ولی اینبار او روحیست با ملحفه‌ای روی سر که جای چشم‌هایش روی پارچه بریده شده است. او M را میبیند که برایش میگرید (او C را نمیبیند) و در صحنه‌ای که انگار پایانی ندارد my friend لاغرش را مشاهده میکند که تند تند کیک میخورد تا زمانی که بالا می‌آورد. C تلاش میکند معشـ*ـوقه‌ای را در تختش در آغـ*ـوش بکشد، ولی M او را احساس نمیکند. وقتی مرد دیگری وارد زندگی‌اش میشود و او را دم خانه‌اش میبوسد، C کتاب‌های کتابخانه را پایین می‌اندازد. در نهایت M از خانه میرود، میتوانید ملامتش کنید؟ روح او را دنبال نمیکند، این خانه‌ایست که نگهش داشته است، پس میماند و میبیند خانه را بارها میفروشند و دیگران در آن زندگی میکنند.
لاوری در همان مکان به گذشته و آینده میرود، از اول تا دورهٔ آسمان خراش‌ها و نتیجه مبهوت کننده است. فیلم این گونه است. نه صحنه اکشنی، نه بودجه زیادی و نه جلوه ویژه‌ای. C برای روح خانهٔ کنار مغازه دست تکان میدهد و برای یافتن چیزی که M در دیوار گذاشته تلاش میکند آن را بِکند، ولی هیچ ستیزی نیست. طرفداران «تبدیل شوندگان» به دنبال خشونت و خوف، احتمالا به سرعت دنبال راه خروجی از همچین سکونی میگردند؛ لاوری بیشتر بر روی “ترنس مالیک”، “استاد تای” و “اپیچاتپونگ ویراستاکول” تاثیر می گذارد تا “مایکل بی” (کارگردان اکثر فیلم‌های مجموعه «تبدیل شوندگان»).
چه بچگانه چه هنرمندانه، «یک داستان شبحی» شما را میخکوب میکند و اگر وارد ریتم “لاوری” شوید، فیلم شما را عمیقا تحت تاثیر قرار میدهد. “مارا” همیشه در نشان دادن احساساتش بدون دیالوگ ماهر بوده و همچنین “افلک” که «منچستر کنار دریا» شاهدی بر این موضوع میباشد. با داشتن تجربه کار با “لاوری” در فیلم «آن‌ها بی‌گناهند»، دو بازیگر، با آهنگ و تکنیک او هماهنگند؛ نمایش مینیمالیستی آن‌ها به معنای واقعی کلمه محصور کننده است. فیلمبرداری مهیج “آندرو دروز پالیرمو”، همچنان که راه این شخصیت‌ها را با رویا در هم می‌آمیزد، به قدرتِ هیپنوتیزم کننده این فیلم نیز می‌افزاید و مطمئن باشید، هیچوقت چیزی مانندِ فیلم «یک داستان شبحی» ندیده‌اید!
