اصفهان معرفی استان اصفهان و مناطق دیدنی آن

[ATENA_A]

روستای قورتان از توابع ورزنه که مرکز بخش بن رود شهرستان اصفهان است ، مختصات جغرافیایی این روستا 32°27’8″N 52°33’19″E می باشد . رودخانه زاینده‌رود از میان روستا جریان می‌یابد. ارتفاع روستای قورتان از سطح دریا 1480 متر و آب و هوای آن معتدل و خشک است. روستای قورتان قدمتی بسیار کهن دارد. سنگ قبرهای گورستان باستانی آن، به دوره‌های تاریخی پیش از اسلام مربوط می‌شود. این روستا، در دوره حکومت سلسله‌های دیلمیان و سلجوقیان انبار مهمات و قلعه‌ای دفاعی بوده است. در نوشته‌های «ابن حوقل» از جغرافی دانان قرن چهارم ﻫ.ق به قلعه قورتان اشاره شده است. مردم روستای قورتان به زبان فارسی با گویش محلی سخن می‌گویند، گویشی كه از نظر تاریخی سابقه‌ای طولانی دارد.
شهرهای نزدیک : ورزنه ,اژیه , هرند .

نشانی و آدرس: استان اصفهان، شهرستان لنجان، بخش باغ بهادران، دهستان چم کوه، روستای چم یوسف علی چم یوسف‌علی، روستایی از توابع بخش باغ بهادران شهرستان لنجان در استان اصفهان ایران است. چم یوسفعلی نام یکی از سری روستاهای حاشیه رودخانهٔ زاینده‌رود حوالی شهر سامان و باغبهادران است. این روستا در دهستان چم کوه قرار دارد و براساس سرشماری مرکز آمار ایران در سال ۱۳۸۵، جمعیت آن ۱٬۶۳۰ نفر (۳۸۰خانوار) بوده‌است. این روستای بسیار خوش آب هوا یکی از مناطقی است که مردم آن اکثراً به باغداری و پرورش گردو و بادام مشغول هستند. مردم روستای چم یوسفعلی ترک زبان هستند که در طول تاریخ لهجه آن تغییر کرده و ترکی به خصوصی را صحبت می‌کنند روستای چم یوسفعلی از شمال و از طریق زاینده‌رود با روستای چم نور از جنوب از طریق مزرعه قارادره با روستای جعفرآباد از شرقبا روستای چم کهریز و از غرب با روستای چم طاق همسایه است روستای چم یوسفعلی بزرگترین و پرجمعیتترین روستا در دهستان چم کوه می‌باشد که بعنوان مرکز دهستان چم کوه نیز هست. چم یوسفعلی با قدمتی حدوداً ششصد سال یکی از قدیمی ترین روستاهای حاشیه زاینده رود محسوب می‌گردد این روستا از نظر تقسیمات کشوری جز استان اصفهان شهرستان لنجان بخش باغبهادران در مرز بین استان اصفهان و استان چهارمحال و بختیاری در منطقه‌ای سرسبز و واقعاً خوش آب و هوا در حاشیه همیشه سبز زاینده‌رود واقع شده است. شغل مردم روستا کشاورزی و دامداری است. عمده محصول باغی کشاورزان روستا را بادام و گردو تشکیل می‌دهد ضمن اینکه در کنار دو محصول ذکر شده انواع درختان میوه (هلو و زردالو و….. نیز کاشت می‌شود و در بخش زراعت گندم و جو و نخود و…. کاشت می‌گردد ضمن اینکه دامداران نیز گاو و گوسفندان خود را به صورت سنتی یا صنعتی پرورش می‌دهند. البته در حاشیه رودخانه برنج کاری نیز رواج دارد در صورت بارندگی مناسب در فصول پاییز و زمستان مردم روستا تقریباً بیشتر مایحتاج زندگی را در روستا تولید می‌کنند مردم ترک زبان روستای چم یوسفعلی در بحث ازدواج بسیار متعصب و سختگیر هستند همین مساله باعث شده تا در موقع شوهر دادن دختران وسواس کنند و با دقت بسیار دختران را شوهر می‌دهند همین موضوع باعث شده بر خلاف جوامع پیشرفته امروزی آمار طلاق و جدای زن وشوهر از یکدیگر تقریباً در حد صفر باشد یعنی هر کدام از زوجیین در صورت تلاق و جدایی در چشم مردم روستا منفور می‌شوند. با توجه به اینکه در سالهای اخیر بسیاری از مردم روستاهای اطراف به شهر مهاجرت کردند مردم روستای چم یوسفعلی اکثراً در زادگاهشان ماندند و به تعداد بسیار اندکی مهاجرت نمودند این موضوع باعث شده چم یوسفعلی بعنوان مرکز دهستان چم کوه و همچنان پرجمعیت ترین روستا در آستانه شهرشدن و گرفتن شهرداری باشد. و شاید در آینده‌ای نه چندان دور بگوییم شهر چم یوسفعلی. دهستان چم کوه که به دلیل قرار گیری در پای ارتفاعات شمال غربی بخش باغبادران این نام را به خود گرفته است و دارای ۸ روستا با مرکزیت روستای چم یوسف علی و ۵۳ مزرعه می‌باشد.

 

[ATENA_A]

روستای حوض‌ماهی ، (Hoz Mahi) در نزدیکی شهرستان مبارکه و در 80 کیلومتری جنوب استان اصفهان واقع شده است . این روستا دارای 573 نفر جمعیت است و به همراه روستاهای آبرو ، لاو و قلعه سفید در تقسیمات کشوری جزء دهستان طالخونچه می‌باشند . نام این روستا از حوضی گرفته شده است که در جنوب روستا و در نزدیکی کوهی به نام سکو پهن، قرار دارد. ابعاد این حوض تقریبا ۱۰ در ۱۰ متر و عمق آن نزدیک یک متر است، که معمولاً آب تا نیمی از عمق آن را فرا گرفته است. آب این حوض از چشمه‌ای در کنار آن فراهم می‌شود که تا کنون با وجود خشک‌سالی‌های متعدد جریان آب آن متوقف نشده است. تاریخچه روستا: این روستا در زمان رضا شاه و حکومت قبل از آن مورد هجوم روس‌ها بوده است. و قدمتی بیش از 700 سال را دارا می باشد . این روستا در زمان حمله روس ها به ایران مورد هجوم واقع شده چون روس های می خواستند گنجی بزرگ را از این روستا خارج کنند که با مداخله مردم روستا ودرگیری با انها از انجا رفتند . عقاید و باورهای مردمی : ماهی‌ها : حوض واقع در این روستا، دارای ماهی‌های درشت قرمز و خاکستری رنگی است که بنا بر اعتقاد اهالی، نباید مورد آزار قرار بگیرند و یا شکار شوند. زیارتگاه : در کنار حوض این روستا، زیارتگاه کوچکی وجود دارد که اهالی حاجت‌های خود را با توسل به آن می‌جویند. اهالی روستا معتقد هستند که این زیارتگاه خوابگاه عُزَیر (Ozayr) نبی است. (بنا بر اعتقاد مسلمانان عُزَیر، یکی از پیامبران خدا است . در آیهٔ ۲۵۹ سورهٔ بقره در قرآن کریم، داستان تردید او دربارهٔ زنده شدن مردگان پس از مرگ، ذکر شده است. عُزَیر به فرمان خداوند، به مدت ۱۰۰ سال در مکانی به خواب می‌رود -میمیرد- و دوباره به امر خداوند زنده می‌شود، خداوند از این واقعه بعنوان نشانه‌های خود برای مردم یاد می‌کند ). اهالی روستا معتقدند که چشمهٔ آب کنار حوض در اثر برخورد عصای عُزَیر نبی جوشیده است. تپهٔ خونی : در نزدیکی حوض، تپه‌ای با خاک قرمز رنگ وجود دارد و به گفتهٔ اهالی محل کشته شدن حضرت یحیی یکی از پیامبران خداست.

روستای قلعه قدم از روستاهای بخش مرکزی شهرستان سمیرم در استان اصفهان واقع شده است و مناطق سرد سیر منطقه است و نزدیک شهر ونک واقع شده است و در 16 کیلومتری شهر سمیرم قرار دارد و آب مصرفی و کشاورزی آن از قنات است و در گذشته محصولات آن بادام و انگور و پنبه و غلات از محصولات باغی و زراعی بوده است در این روستا امامزاده زید ابن علی قرار دارد و همیشه در فصل معتدل سال سیل دوستداران اهل بیت علیهم السلام به این روستا روان می شوند این روستا دارای 500 نفر سکنه می باشد که بدلیل خشکسالی مهاجرت زیادی این روستا داشته است ساخت سدی نزدیک روستا باعث شده مردم نسبت به کشاورزی و باغداری خود راضی نباشند.

 

[ATENA_A]

بوستان از روستاهای بخش مرکزی شهرستان فلاورجان از استان اصفهان است که حدود 6000 نفر جمعیت دارد اکثر مردم این روستا کشاورز هستند و بقیه در شرکتهای صنعتی ذوب آهن و اشتر جان مشغول به کار می باشند بیشترین زمینهای کشاورزی استان اصفهان در شهرستان فلاورجان واقع شده است که کشاورز نمونه استان از این روستا انتخاب شده است که ایشان باغی نزدیک به 2000 جریب دارد که کشاورزان زیادی در این باغ مشغول به کار هستند و مشکل خود را خشکسالی عنوان نموده است و دامداری روستای بوستان همچون کشاورزیش از رونق خوبی برخوردار است که دارای گاوداری سنتی زیادی دارد و همچنین از دو گاوداری نیمه صنعتی برخوردار است که در این گاوداری نزدیک به 50 راس گاو دارد گـه روزانه 400 کیلو شیر را روانه کارخانه های لنیات سازی می کند و خانم مریم رحمانی از قهرمانان پارا المپیک 2014 اینچئون از ساکنین این روستا می باشد.

موقعیت و تاریخچه روستای اسفرجان از توابع بخش مرکزی شهرستان شهرضا، با مختصات جغرافیایی 51 درجه و 56 دقیقه طول شرقی و 31 درجه و 40 دقیقه عرض شمالی، در 50 کیلومتری جنوب شرقی شهرضا و 130 کیلومتری اصفهان واقع شده است. روستای اسفرجان از سطح دریا 2205 متر ارتفاع دارد و آب و هوای آن گرم و خشک است. این روستا از جنوب غربی به کوه سیاه و از جنوب به کوه برددر محدود می‌شود و رودخانة هونجان از میان روستا می‌گذرد. روستای اسفرجان قدمتی طولانی دارد. سد قتلغ شاه واقع در تنگ اسفرجان، که از آثار دورة آل مظفر است، نشانگر تاریخ کهن این روستاست. مردم روستای اسفرجان، دین اسلام و مذهب شیعه جعفری دارند و به زبان فارسی سخن می‌گویند. الگوی معیشت و سکونت براساس نتایج سرشماری سال 1375، جمعیت روستای اسفرجان 3800 نفر بوده است در سال 1385، جمعیت روستا به 4300 نفر افزایش یافته است. اقتصاد این روستا بر فعالیت‌های زراعی، دامداری و صنایع دستی استوار است. محصولات عمدة زراعی روستا شامل گندم، جو و لوبیا است. سیب، بادام، گردو، زردآلو، آلبالو و آلو زرد از محصولات باغی آن است. گوشت و انواع فرآورده‌های لبنی نیز در این روستا به عمل می‌آید. دارهای قالی دستی در کارگاه‌های خانگی روستا برپاست و دختران و زنان روستایی با هنرمندی تمام طرح‌های بوته حوضی، گلدانی و خیابانی را بر روی آن‌ها نقش می‌زنند و می‌بافند. روستای اسفرجان در یک محدوده کوهستانی استقرار یافته و بافت مسکونی متمرکزی دارد. این روستا از هشت محله با نام‌های محله پایین، محله میان، محله بالا، محله تقی، محله شهشهانی، محله عرب‌ها، محله ناحق و محله قتلغ شاه تشکیل شده است. مصالح به کار رفته در ساخت خانه‌های روستایی عمدتاً چوب، خشت، گل و آجر است و سقف مسطح آن‌ها با چوب، گل و سرشاخة درختان پوشیده شده است. سردرهای زیبایی در واحدهای مسکونی قدیمی وجود دارد. قسمت‌های مختلف فضاهای مسکونی به تفکیک شامل اتاق‌ها، ایوان، مطبخ، سرویس بهداشتی و انبار می‌باشد. معابر اصلی روستا عموماً آسفالت است. جاذبه‌های گردشگری درة هونجان، حاشیة رودخانه اسفرجان، باغ‌های میوة روستا، چشمه‌سارها و تفرجگاه‌های پیرامونی آن جلوه‌ای از طبیعت بکر و زیبای روستای اسفرجان را به نمایش می‌گذارند. چشمه بیشه و زرچشمه از جمله تفرجگاه‌ها و زیباترین ییلاقات روستا به شمار می‌آیند. دیگر جاذبه‌های گردشگری این روستا عبارتند از: سد قتلغ شاه که از آثار دورة آل مظفر است، با مصالح سنگ و ساروج ساخته شده و در 36 کیلومتری شهرضا قرار دارد. درختان کهنسال گردوی این روستا با قدمتی بیش از دویست سال عمر، همچنان ثمر می‌دهند و زیبایی شگفت‌انگیزی دارند. امام‌زاده عبدالمطلب در مرکز روستای اسفرجان واقع گردیده و مورد احترام مردم روستاست. در روزهای خاصی به ویژه در ایام عزاداری، مراسم سوگواری در این محل برگزار می‌شود. از جمله مراسم ویژه این روستا که به مناسبت‌های مختلف در طول سال برگزار می‌شود، می‌توان به تعزیه خوانی‌های ماه محرم، مراسم پریدن از روی آتش در چهارشنبه سوری و مراسم کوسه اشاره کرد. هفت سنگ، ترکه بازی، بشور و بگرد و یه قل دوقل از جمله بازی‌های محلی رایج در بین نوجوانان و جوانان روستا است. مردم روستای اسفرجان، لباس‌های محلی خاصی بر تن می‌کنند. پوشاک مردان غالباً شامل کت، شلوار، پیراهن و کفش و کلاه است. پوشاک زنان نیز شامل پیراهن، چادر و دیگر لباس‌های رایج زنانه است. صنایع دستی در این روستا مرهون رونق دامپروری و تلاش دختران و زنان هنرمند روستا است. تولید پشم تا نخ‌ریسی و رنگرزی به مدد زنان هنر آفرین روستا صورت می‌گیرد. فرش‌های اسفرجانی با طرح‌های بوته حوضی، گلدانی و خیابانی از بهترین و معروف‌ترین صنایع دستی روستا است. بخش اعظم این نوع بافته‌ها در بازارهای فرش اصفهان، تهران، کاشان و قم به فروش می‌رسد. جوز قند، ترش گردو، هسته شور، زردآلو، برگه زردآلو و گیوه بهترین سوغاتی‌های این روستا به شمار می‌آیند. آش کشک، اشکنه، کلاجوش (کله جوش)، آش آجیلی و آش اسفندی در زمرة غذاهای محلی مورد علاقه گردشگران است که در روستا طبخ می‌شود. دسترسی: روستای اسفرجان از طریق شهر شهرضا، با جاده‌ای مناسب و آسفالت قابل دسترسی است.

 

[ATENA_A]

روستای تاریخی جشوقان از توابع بخش کوهپایه، در۱۰۰ کیلومتری شرق اصفهان با ارتفاع ۱۹۲۰ متر از سطح دریا واقع شده است. قدمت آن بیش از ۲۰۰۰ سال تاکنون به ثبت رسیده ولی غارهای مسکونی موجود در شرق روستا نشان دهنده قدمت بیشتر این روستا میباشد. طی بررسی های به عمل آمده جشوقان دارای ۴ گورستان بوده که در ۲ گورستان آن زرتشتی، یکی قسمتی مسلمان، قسمتی زرتشتی (بیش از ۵۰۰ سال نیز قدمت سنگ دارد) و دیگری مسلمان دفن شده اند. روستای جشوقان دارای ۴ مسجد بنام های وزیر- مسجد النبی- مسجد جامع (دلاورآقا) و مسجد آیت اله میرجلال الدین امیر می باشد که مسجد جامع (دلاورآقا) و مسجد النبی به ثبت آثار فرهنگی رسیده. مسجد وزیر قرن چهارم هجری ساخته شده، مسجدالنبی قرن ششم هجری و مسجد جامع (دلاورآقا) قرن دهم هجری که درعهد صفویان بازسازی شده. آیت اله میرجلال الدین امیر که یکی از مساجد به نام وی نام نهاده شده، جد سادات حکیم عراق و سادات بحرالعلوم بروجرد (از جمله آیت الله العظمی بروجردی ره) می باشد و حیات آن به قرن دهم هجری برمی گردد. در وسط روستا نیز حمام قدیمی وجود دارد که از لحاظ ساختمانی مشابه حمام وکیل کرمان می باشد و همراه با مسجد جامع توسط میراث فرهنگی در حال بازسازی می باشد. از وقف نامه های موجود و مستندات دیگر که بعضی بیش از ۳۰۰ سال قدمت دارد مبین آن است که این روستا مرکز روستاهای اقماری بوده وهمچنین ازکنار آن جاده ابریشم می گذشته. غارهای موجود که به آن اشاره شد اکنون در حال آماده شدن برای ثبت میراث فرهنگی می باشد و نکته جالب اینکه غارها دوطبقه و تو در تو می باشد. قلعه قدیمی روستا هم که متاسفانه در اثر گذشت زمان و عدم رسیدگی توسط مسئولین مربوطه تا حد زیادی تخریب گردیده، هنوز هم یکی از اسناد تاریخی روستا بشمار می رود. امروزه هم جشوقان میزبان گردشگران و دانشجویان رشته های مربوط به باستان شناسی و سایر علاقه مندان به ایران کهن می باشد که روز به روز بر تعدادشان افزوده می شود. هنگامی كه به جشوقان رسدیم خانه های كوچك گلی با سقف های گنبدی حال و هوای دیگری به ماداد. روستای بكر گم شده در نزدیكی تودشك با مردمی صمیمی و فرهنگی ویژه نخستین بنایی كه توجه ما را به خود جلب كرد مسجد جاكع جشوقان در مركز ده بود كه به تازگی بازسازی شده است. بنایی كوچك و زیبا با سردری بلند و دربی آهنی كه دروارش را چند پنجره ی آجری حفره دار می شكست. حیاطی كوچك و دلباز دارای محل سخنرانی كه شاید در آن برای مداحی یا كارهایی از این قبیل استفاده می شده است. درون جامع دو منبر است یكی چوبین و بزرگ و دیگری آهنین و كوچك. اهالی می گویند منبر بزرگ را سال ها پیش بیرون از مسجد ساخته اند و زمانی كه می خواهند آن را درون مسجد ببرند در میابند كه اندازه ی منبر بسیار بزرگتر از درب ورودی مسجد است، پس از مدتی آنان كه تلاش را بیهوده و آفتاب را روی بام می بینند بران می شوند تا دست از این كار كشیده و به خانه ها بروند تا شاید فردا فرجی شود و فكری به مخیله شان خطور كند. پس ، فردا كه به جامع می آیند منبر را درون مسجد میابند این می شود كه گروهی از آن هنگام و بر این باور همچنان به منبر مذكور دخیل می بندند. چلچراغ های موقوفی طاق چشمه ای جامع را مزین كرده اند و تك درخت حیاط به آن روح بخشیده است. از مسجد بیرون می آییم؛ سقف های سیاه گنبدی كه همسطح زمین هستند خود را نشان می دهند. سقف قیر گونی شده است. بله اینجا گرمابه است كه درون زمین ساخته شده است و هم اكنون جولان گاه تارتن و تار می باشد. وارد كه می شویم راهروی درازی دارد كه با یك پیچ در انتها، به رختكن گرمابه و حوضچه ی میان آن منتهی می شود . آب حوضچه از كف می جوشیده است كه همان آب قنات روستا میباشد اما این روزها به جای آنكه به حمام بیاید به مخزن آب شرب اهالی پمپ می شود تا آنان را از نعمت آب لوله كشی بهره مند سازد.راهروی كوچكی ما را به بخش اصلی حمام هدایت كرد جایی كه آب گرم از حفره های خزینه به حوضچه های گرم می رسید. بخش اصلی گرمابه جایی مانند اتاقك یا ایوان كوتاه دارد كه به نظر می رسد مشت مال خانه ی گرمابه بوده است. از راهرویی دو پله پایین تر می رویم اتاقك های دوش قرار دارند كه تازه ساز است و لی كوته عمر ، پیداست كه دوش را بعدها به حمام اضافه كرده اند.خزینه ی گرمابه حدود 9 متر مكعب آب را در خود نگاه می داشته است. گرمابه روشن است با آنكه دیوارهایش سیاه گشته و درون زمین قرار دارد، حفره های روی سقف نور آفتاب و هوای تازه را به درون گرمابه جاری می سازد. حمام بخش های دیگری هم دارد كه فعلا دسترسی به آنها برایمان مقدور نیست. كنار ده چندین تپه و كوه استوارند بالای یكی از تپه ها (كه به مركز ده نزدیك تر است ) بقایای ساختمانی سنگی پیداست. چند دیوار كه با سنگ چین ساخته سده است. اهالی می گویند آنجا قلعه ی ده بوده است و آن دیوار ها بقایای آن هستند. میگویند از این قلعه برای محافظت از اهالی استفاده می شده به طوری كه در هنگام خطر اهالی به آن نقل مكان می كرده اند؛ ولی اكنون چیز زیادی از آن باقی نمانده جز چند دیوار سست، حتی فرم كلی قلعه را هم نمی توان حدس زد ولی بیشك مربوط به پیش از اسلام است. آن سوی تپه ی قلعه محله ی باجگاه قرار دارد كه تپه ی مذكور آن را از مركز ده و محله ی شمالی كه اكنون متروك است جدا میسازد. گویند دز قدیم بازرگانانی كه قصد عزیمت به سمت شمال را داشته اند در این محل باج می پرداختند. درر محله ی باج گاه مسجدی قرار دارد كه نمای بیرونی آن با دیگر خانه های این محل هیچ تفاوتی ندارد. منبری چوبی درون مسجد است كه حكاكی روی آن نشان می دهد كه متعلق به سال هفتم هجری است. از محله ی باج گاه خارج می شویم تا از میان ده بگذریم و به خانه های متروك شمالی برسیم آسمان یكدست فیروزه است باغ ها و مزارع اندكی كه كنار ده قرار دارند در این فصل پاییز روستا را رنگین كرده اند. كمی كه راه می رویم بقایای مسجد وزیر را میبینیم كه تقریبا چزی از آن بافقی نمانده، چند دیوار و زیر زمین. دور آن را دیوار كوتاهی كشیده اند تا اهالی به احترام این مسجد در آنجا ساختمان نسازند. مسجد وزیر احتمالا دیرسال ترین مسجد روستاست. از كنار رختشو خانه هم رد می شویم تا دست و رویی بشوییم؛ دیوار های رختشو خانه سیمانی است بی سقف. شمال ده جایی كه خانه هخای مسكونی ده تمام می شود چند باغ و مزرعه به چشم می خورد. از میان باغ ها كه رد می شویم به خرابه های خانه هایی می رسیم كه از نظر شیوه ی ساخت اندكی با خانه های دیگر روستا متفاوت است. خانه هایی كه كنار باغ ساخته شده اند. ورودی اصلی آنها اتاقكی هشت ضاعی است كه معمولا هم به حیاط ساختمان متصل است و هم با دری چوبی و كوچك به اتاقی كه كنار آن قرار دارد. احتمال می رود اتاق مذكور محل زندگی زمستانی اهالی بوده باشد چرا كه بر خلاف دیگر اتاق های ساختمان پنجره ندارد و فقط دو در دارد یكی به دالان ورودی و دیگری به حیاط درون این اتاق یك شومینه ی كوچك هم هست اما این تنها اتاقی نیست كه شومینه دارد اتاق دیگری در مجاورد آن هم به همین وضع است ، منتها بایك در و پنجره ی كوچك. درو پنجره ها را كنده اند تا جایی دیگر استفاده كنند اطلاع چچندانی از شكل در یا چیدمان شیشه ها نداریم مگر آنكه در و پنجره ها به سبك درو پنجره های كویر است. آشپزخانه و انبار هم به راحتی قابل تشخیص است. اتاق بزرگ دیگری كه این نوع ساختمان ها دارند بالای ایوان قرار دارد احتمالا تابستانی است چون جوری به سمت شرق قرار گرفته كه تا افتاب بالا می آید درون اتاق سرازیر می شود ضمنا این اتاق شومینه ندارد. اتاق بزرگ دیگری كه منظره ی باغ درآن نقش می زند اتاقی است بزرگ با 4 در، دوتا روبه باغ و دوتا رو به حیاط كه با این تفاسیر باید اتاق پذیرایی باشد. بیشتر خانه های متروك شمالی شبیه خانه ی مذكور اند كه دست مخرب روزگار آنها را می فرساید و خراب می كند و انسانی نیست به مخالفت روزگار آنها را مستحكم سازد. كوهی كم ارتفاع و لایه لایه د ركنار روستاست كه در آن غارهای زیادی به چشم می خورد یكی ا زمعتمدین محل م یگوید كه ای غر های دست كن محل كارگاه های گلیم بافی یا قالی بافی بوده است ولی هم اكنون متروك است و فقط یكی دوتار آنها یا به عنوان پاركینگ یا محل نگهداری گوسفندان استفاده می شود. از بالای این كوه سقف شیروانی حسینیه آن را با سقف دیگر بناها متمایز می كند و یكدستی روستا را از آن می گیرد. كه چندین تن از اهالی به آن ایراد می گیرند و می گویند در این حسینیه آیین تاسوعا عاشورا و تعزیه های خاصی برگزار می گردد كه ویژه ی همین روستاست.

 

[ATENA_A]

دهستان چوپانان از توابع شهرستان نایین و استان اصفهان است. درفاصله ۹۵ کیلومتری شرق انارک واقع شده دارای جمعیتی حدود ۱۴۶۵ نفر است. این روستا در ۱۶۵ کیلومتری نایین و۳۰۰ کیلو متری شرق اصفهان واقع است.از شمال به ریگ جن و استان سمنان و از جنوب به استان یزد از شرق به اصفهان واز غرب به قسمتی از استان یزد(طبس) منتهی می‌شود. عمده فعالیت ساکنان این روستا از کشاورزی و دامداری می گذرد.محصولات كشاورزی عمدتا گندم ، یونجه ، سیفی كاری ، انار ، زردآلو ، سیر و انگور است. وجود هنودوانه های ابوجهل از جذابیتهای طبیعی این منطقه بشمار میرود. هندوانه ابوجهل، از جمله گیاهان خودرو است که در درمان دیابت نقش بسزایی دارد. از جذابیتهای این روستا می توان به قرار گرفتن آن بر روی ارتفاع و خاک قرمز رنگ بکار رفته در ساخت خانه ها نام برد که جذابیت خاصی به این روستا داده است. در حاشیه شمالی این روستا کویر ریگ جن قرار دارد که شنزارهای آن تا نزدیکی روستا پیشروی کرده اند. سون هدین کویرنورد بزرگ سوئدی در کتاب کویرهای ایران به نام چوپانان اشاره کرده و اقامتی 1 روزه در این روستا داشته است. پورتره هایی که سون هدین از ساکنان روستا کشیده در نوع خود بسیار تماشایی است. كوهایی كه به اطراف چوپانان زیبایی دو چندانی داده عبارتند از كوههای« عباس اباد»كه بزرگترین كوه این منطقه است وکوهای«كوه عروسان» و«كوههای كشكی ، زرمو ، كوه سفیدوو كوههای كوچه می باشند. منابع طبیعی و معادن در 45 کیلومتری چوپانان «معدن سرب نخلک» وجود دارد که قدمت 5000 ساله دارد محصول این معدن کنسانتره سرب می‌باشد که در زمان جنگ جهانی دوم مورد استفاده ارتش نازی آلمان قرار می گرفت. معدن نخلک در اصل عبادتگاه نخلک است . تاریخ بنای این عبادتگاه چهار طاق به قرن دوم میلادی بر می گردد . این بنا عبادتگاه کسانی بوده است که در دژ روبروی آن و در قلعه بزرگ نخلک زندگی می کرده اند و به کار استخراج سرب از دل کوه و جداسازی نقره آن مشغول بوده اند . در حال حاضر این عبادتگاه و اثر تاریخی در محوطه معدن سرب نخلک واقع شده است و برای بازدید از آن حتماً نیاز است تا از تهران مجوز بازدید تهیه گردد دهستان چوپانان از توابع شهرستان نایین و استان اصفهان است. روستای چوپانان در فاصله ۹۵ کیلومتری شرق انارک واقع شده دارای جمعیتی حدود ۲۳۰۰ نفر است. در سرشماری سال ۱۳۹۰ شغل عمده اهالی کشاورزی و دامداری و رانندگی کامیون است. این دهستان از شمال به ریگ جن و استان سمنان و از جنوب به استان یزد از غرب به اصفهان وازچوپانان روستایی جدید است که تاسیس آن حدود سال ۱۲۸۰ هجری شمسی می باشد(تاریخ احداث چوپانان دقیقاً مصادف با تولد محمدرضا مستقیمی، شیخ، یکی از فرزندان حاج محمدعلی رمضان است که مطابق است با ۱۲ آبان ۱۲۷۷ هجری شمسی و ۱۸ جمادی‌الثانی ۱۳۱۶ هجری قمری و ۳ دسامبر ۱۸۹۸ میلادی). قبل از آن در محل این روستا چاهی بوده است که چوپانها و گله داران و ساربانان برای آب دادن به گوسفندان و شتران خود از آن استفاده میکردند. در حدود سال ۱۲۸۰ خورشیدی چند نفر از شترداران و صاحبان گله‌ها تصمیم میگیرند که قناتی در آن منطقه حفر کنند. پس از تکمیل قنات معلوم شد که آب زیادی از قنات بدست می آید و میتوان برای کشاورزی نیز از آن استفاده کرد. و بدین صورت سنگ بنای روستا گذاشته می شود. بنیان گذاران چوپانان شتردارانی اهل انارک بوده اند و به شغل باربری از جنوب کشور تا تهران مشغول بودند. به علت هرج و مرج در دوره قاجار ترجیح می دهند که به شترداری پایان داده و زندگی قلعه نشینی و کشاورزی را انتخاب کنند این افراد و شرکا به شرح زیر می باشند: • ۱- حاج محمدعلی فرزند رمضان (خاندان مستقیمی )مالک دو شبانه روز املاک چوپانان • ۲- حاج محمد علی فرزند محمد ابراهیم (خاندان عمادی) مالک دو شبانه روز چوپانان • ۳- محمد فرزند حاح عبدالله(خاندان بقایی و رحیمی) مالک یک شبانه روز • ۴- باقر فرزند حاج محمد (خاندان امینی) مالک یک شبانه روز • ۵- حاج مهدی فرزند حاج عبدالله ( خاندان عسگری) مالک یک شبانه روز • ۶- حاج محمد فرزندحاج رحیم(زاهدی) یک شبانه روز به علت مخالفت جندقی ها(ظاهراً مخالفت چندقی‌ها شایعه ایست که کارگزار مشیرالمک نایینی برای کارشکنی در حفر قنات چوپانان به دستور ایشان ساخته است و صحت ندارد که با شراکت مشیرالملک غائله ختم به خیر می‌شود) و اینکه زمینهای آماده را از آن خود میدانستند و ممکن بود برای مالکیت آنها مشکلاتی پدید آید تصمیم میگیرند که دو شبانه روز از مالکیت چوپانان به مشیرالملک نائینی منشی دفتر ظل السلطان اعطا شود تا او حامی روستا در مقابل انان باشد فرزندان مشیر الملک و یا خود ایشان بعداً املاک خود را به خاندان طباطبایی در چوپانان میفروشند شرق به شهرستان خور منتهی می‌شود.

دانلود رمان و کتاب های جدید

 

[ATENA_A]

به امامزاده بابا لنگر (علیه السلام) معروف می باشد.
آستان امامزاده سیدسرالدین (علیه السلام) در شهرستان تیران و کرون، بخش کرون، شهر عسگران واقع شده است. بقعه قدیمی این امامزاده به روایت و عقیدة اهالی محل قدمتی 400 ساله داشته که از طرف میراث فرهنگی در زمره آثار فرهنگی به حساب می آید. گنبد این امامزاده از کف 12 متر ارتفاع دارد. این بقعه تاکنون چندین بار بازسازي شده ولی در بناي اصلی آن هیچگونه تغییري داده نشده است. چشمه اي در جوار امامزاده در ضلع جنوبی آن واقع است که موجب آبادانی و سرسبزي منطقه گردیده و یکی از اماکن سیاحتی و زیارتی شهرستان محسوب می شود. ضریحی فلزي از جنس آهن بر روي سنگ مزار امامزده درحدود 50 سال پیش به جاي ضریح چوبین قبلی امامزاده نصب گردیده که تنها تغییر به وجود آمده در امامزاده می باشد. با توجه به موقعیت و سرسبزي مکان فوق، زائرین زیادي براي زیارت و سیاحت به این مکان مشرف می شود.

دانلود رمان و کتاب های جدید

 

[ATENA_A]

روستای گرمه در حدود 40 کیلومتری جنوب شهرستان خور در استان اصفهان قرار دارد
مردمان گرمه دارای زبان قدیمی هستند و خور را «هسب» می‌گویند. قلعه، قبرستان کشته‌ها، امامزادگان و استودان گبرها از جمله آثار تاریخی و دیدنی روستای گرمه محسوب می‌شوند.

ارتفاع این روستا از سطح آب‌های آزاد 750 متر و آب و هوای آن در اثر مجاورت کویر خشک و گرم است. این روستا دارای نخلستان‌های بسیار زیبا است.

شهرستان خور و بیابانک درست در وسط کویر مرکزی ایران قرار دارد و روستای گرمه از بخش‌های دیدنی این شهرستان است.

از دیگر نقاط دیدنی این روستا می‌توان به تالابی که در اثر چشمه این روستا پدید آمده و توسط نخل‌های بلند محصور شده اشاره کرد. همچنین از دیگر دیدنی‌های روستا قلعه ساسانی است که در مرکز روستا قرار دارد.

روستای گرمه چند سالی است که میزبان توریست‌های زیادی بوده است. این روستا 700 کیلومتر با تهران و 200 کیلومتر با یزد فاصله دارد و از دو طریق جاده یزد – طبس یا سمنان- نائین می‌توان به آن رسید.

در این روستا حدود 200 نفر زندگی می‌کنند که اغلب از طریق کشاورزی و حقوق بازنشستگی امرار معاش می‌کنند. در گرمه دو مدرسه دبستان و راهنمایی وجود دارد و نوجوانان برای ادامه تحصیل باید به خور بروند.

دانلود رمان و کتاب های جدید

 

[ATENA_A]

روستای آبگرم در استان اصفهان و در حدود 30 کیلومتری شهرستان خور و بیابانک قرار دارد

بر اساس گفته‌های قدیمی‌های روستا، این روستا دارای قدمت زیادی است. همچنین در این روستا مرقد امام‌زاده ابراهیم (ع) از نوادگان امام موسی‌ابن جعفر (ع) قرار دارد.

در این روستا چشمه‌های متعدد آبگرم وجود دارد و به همین دلیل به روستای آبگرم شهرت یافته است.

آب این چشمه‌ها دارای خواص آب‌درمانی زیادی می‌باشد و برای درمان بسیاری از بیماری‌های پوستی، عضلانی و حتی بیماری‌های روحی و عروق تاثیر زاید الوصفی دارد.

همچنین دو باب حمام قدیمی به صورت حوضچه‌ای وجود دارد که یک باب مخصوص خانم‌ها و باب دیگر مخصوص آقایان است.

این روستا 1079 متر از سطح دریا بالاتر است و به همین سبب می‌توان غروب آفتاب را تا آخرین لحظات تماشا کرد.

همچنین دور این روستا را رشته کوه‌هایی با ارتفاع کم و متوسط احاطه کرده که با طی مسافت کوتاهی می‌توان در دامنه کوه قرار گرفت.

روستای آبگرم دارای جاذبه‌های گردشگری منحصر به فرد شهرستان خور و بیابانک است و سالانه پذیرای خیل عظیم گردشگران می باشد.

دانلود رمان و کتاب های جدید

 

[ATENA_A]

ارگ یاقلعه تاریخی روستای فورتان که در فاصله 110 کیلومتری جنوب شرقی اصفهان قرار دارد، در حدود 1100 سال پیش ساخته شده است. این قلعه تاریخی 5 هکتار وسعت دارد و در ساخت آن از خشت و گل استفاده شده است. باروهای شمالی و جنوبی آن تقریباً 250 متر طول دارد. تعداد برجهای دیدهبانی آن 14 عدد بوده ات که یکی از آنها و قسمتی از حصار قلعه بر اثر طغیان و منحرف شدن مسیر زایندهرود تخریب شده است.
این ارگ، دو دروازه شمالی و جنوبی دارد و ابنیه تاریخی متعددی را در خو جای داده است، که از جمله مهمترین آنها میتوان به 3 مسجد، یک حمام، دو قلعه خان نشین و بازار اشاره کرد.
در بازار ارگ، کارونسرا، آسیاب و مغازههای نجاری و قصابی و سلمانی وجود داشته،که امروزه آثار آنها بجا مانده است. قسمتی از آب رودخانه زایندهرود از ضلع جنوبی خارج میشده و مجدداً به رودخانه زایندهرود میپیوسته است.
معروفترین قلعه داخل ارگ، قلعه نواب است که قدمت آن به زمان قبل از ساخت ارگ و اوایل دوره اسلامی(دوره بنیامیه) مربوط است. دومین قلعه داخل ارگ، قلعه باغچه گل است، که قدمتی دیرینه دارد. بنای حسینه داخل قلعه در گذشته، با معماری قلعه همسانی و سازگاری داشت، که متأسفانه این حسینیه پس از بازسازی هویت تاریخی خود را از دست داده است. در 200 متری ضلع جنوب شرقی قلعه و در حاشیه رودخانه زایندهرود، آثاری از مسجد مساحت دو هزار متر مربع و در دو طبقه باقی است. بزرگی مسجد، بیانگر جمعیت زیاد و تأکید برانجام مراسم مذهبی در دوره ساخت میباشد.

دانلود رمان و کتاب های جدید

 

[ATENA_A]

این قلعه در 53 کیلومتری خور و بیابانک از توابع شهرستان نائین در روستایی به نام بیاضه واقع شده است. قلعه بیاضه با بنایی چند طبقه و خندق عریض و عمیق و برخوردار از مجموعه خشتی به هم پیوسته و بافت گسترده تاریخی پیرامون آن، نمونه بارز یک ارگ و دژ کویری کویری است. این قلعه افسانهای، که شاهکار سبک معماری عهد ساسانی است، قرنها به عنوان دژ مستحکم و تسخیرناپذیر کویر مرکزی ایران کارکردهای گوناگون دفاعی و مسکونی داشته و از جمله اینکه در دوره اسماعیلیه پایگاه یاران حسن صباح بوده است. ارگ بیاضه قلعه‌ای قدیمی است که در روستای بیاضه قرار دارد. این بنای چند طبقه و خندق عریض و عمیق و مجموعه خشتی گسترده و به هم پیوسته پیرامون آن، نمونه ارگ و دژ کویری است.
این قلعه باستانی با سبک معماری ساسانی، قرن‌ها کارکردهای دفاعی و مسکونی داشته و در دوره اسماعیلیه پایگاه هواداران حسن صباح بوده است. اتاق های متعدد و طبقات مختلف قلعه تا چند سال قبل به عنوان محل نگهداری اموال و انبار غله روستاییان مورد استفاده قرار می گرفت. ذکر روستای بیاضه و قلعه آن در کتاب‌های احسن التقاسیم، صورت‌الارض ابن حوقل، سفرنامه ناصرخسرو و همچنین در سندی موسوم به جنگ نامه امام زاده ابومحمد ابراهیم (که در همین روستا مدفون است) آمده است. بنا بر سفرنامه ناصرحسرو او هنگام عبور از مسیر نائین به طبس در این روستا و به گفته خودش در «پیاده» توقف داشته و در سفر نامه خود از قلعه کهن آن یاد کرده است. در دوره های معاصر جهانگردان غربی مانند سون هدین ، آلفونس گابریل و مک کرگور هنگام عبور از کویر مرکزی ایران از آن سخن گفته‌اند.
در هجوم نایب حسین کاشی و قشون او به صفحات کویر در سالهای ۱۳۲۸- ۱۳۲۷ هجری قمری تمام قلاع منطقه از نائین تا طبس سقوط کرد ولی مهاجمان با وجود به توپ بستن قلعه از تسخیر آن عاجز ماندند. ماشاءالله خان پسر نایب حسین با اصرار بر ماندن نیروهایش در منطقه تا تسخیر آخرین دژ کویر در نامه‌ای تهدیدآمیز خواستار تسلیم روستاییان شد ولی آنان به پشتوانه استحکامات موجود و آمادگی دفاعی و موقعیت قلعه با این شعر به وی پاسخ دادند:
یا ما سر خصم بکوبیم به سنگ یا او سر ما به دار سازد آونگ
القصه در این سراچه پر نیرنگ یک کشته به نام به که صد زنده به ننگ
بالاخره مهاجمان در برابر پایداری قلعه نشینان مجبور به ترک منطقه شدند.
قلعه باستاني بياضه كوهي است از خشت و گل، دژي بزرگ كه محوطه عظيمي را به خود اختصاص داده است . روزي در اين قلعه ۲۵۰۰ نفر زندگي مي كردند و تمام امكانات زندگي شان در همين جا مهيا مي شد ه است . قلعه اي در دل كوير كه از زير خاك سر برآورد است . در دل روستايي است كم جمعيت، غير از دو مغازه و يك نانوايي و چند پيرمرد كه دور هم نشسته اند در وهله اول چيزي نمي بينيد. اگر چشمه قناتي كه در زمستان و تابستان جاري است نبود، مسلما آن چندنفر هم مهاجرت كرده بودند. چند كيلومتر كه جلوتر بروي استان اصفهان را پشت سر گذاشته و پاي در استان يزد مي نهي، اما در اين ده كوچك چيزي هست كه آدم را در كوير سوزان به درنگ وا می دارد.
قلعه بياذه، اثري است در دل كوير سوزان، درست در ۱۰ فرسنگي جنوب شرقي خور و بيابانك. جاي آن بر لبه دوزخ ايران سبب شده كه كمتر كسي به آنجا سفر كرده يا حتي اسمش را شنيده باشد.وقتي از قلعه سخن مي گويم، در ذهنتان تصويري از اتاق خشت و گلي تصور نكنيد، دژي است بزرگ كه محوطه اي عظيم را به خود اختصاص داده است؛ كوهي است از خشت و گل.
دور تا دور آن را خندقي به عمق۷ تا۱۳ متر دربرگرفته است. درون آن تعداد زيادي اتاقك و راهروهاي پيچ در پيچ وجود دارد. چاه هاي متعدد و كانال داخلي خندق از ديگر تجهيزات قلعه است. آسياب هاي دستي و سه ميدانگاه از ديگر سازه هاي آن است. آنچه مسلم است اين قلعه جمعيتي حدود ۲هزار و ۵۰۰ نفر را در پنج طبقه خود جاي مي داده و براي تمام اين افراد امكانات لازم مهيا بوده است. در اصل قطبيتي بوده براي حاكم بيابانك.در سفرنامه ناصرخسرو نيز تاييد شده كه اين ناحيه – بيابانك- متشكل است از ۱۲ پاره روستا كه مركزيت آن با بياذه است.
بخشي از خندقي كه دور آن بوده، در سال ۱۳۶۷ توسط افراد ناآگاه براي احداث جاده پر شده، باروهاي بلند آن خراب شده و برج هاي بزرگ آن كم كم رو به نابودي است. از در چوبي قلعه كه مي گذري، اتاق هاي كوچك تودر تو با كوزه هاي بزرگ مي بيني، راهروهاي تنگ و پله هاي خشت و گلي. چشمه آبي كه از وسط ده مي گذرد بعد از عبور از پشت قلعه براي آبياري زمين هاي كشاورزي كه به ده ختم مي شود.
قلعه بياذه اثري است كه در منطقه حوز بيابانك بي همتاست، اما اكنون مي رود كه به تلي از خاك مبدل شود. حمايت نكردن سازمان ميراث فرهنگي از اين گنجينه باستاني سبب شده كه اين اثر آهسته آهسته رو به نابودي نهد. بي شك بازسازي و مرمت اين اثر باستاني و يادگار دوره ساساني مي تواند گامي مثبت در جهت حفظ آثار قدما باشد و حركتي مثبت براي جذب جهانگرد به شمار رود. بياضيه ؛ دژي كه تاريخ در آن از حركت بازايستاده است!
در بياضيه گويي زمان مدتهاست كه متوقف مانده است؛ اين را مي‌شود از شعارهاي ديواري پيش از پيروزي انقلاب كه هنوز قابل مشاهده هستند، دريافت. نگاه كنيد! درود بر خميني … روح مني خميني … بت شكني خميني …
اين در حالي است كه به جرأت مي‌توان ادعا كرد، دژ بياضيه يكي از عظيم‌ترين و رفيع‌ترين بناهاي خشت و گلي در ايران مركزي محسوب شده كه به دليل معماري خاص و خندق عميق احاطه شده در اطرافش، همواره و در طول تاريخ در برابر اشرار و مهاجمان قد علم كرده و به قلعه‌اي تسخيرناپذير بدل گشته است؛ قلعه‌اي كه به گفته‌ي پيرمردان آبادي، از همين رو مورد احترام مردم منطقه است.
پیشینه تاریخی
اين بناي چند طبقه و خندق عريض و عميق و مجموعه‌ي خشتي گسترده و به هم پيوسته‌ي پيرامون آن – كه قدمتش تا دوره‌ي ساسانيان مي‌رسد، نمونه‌ي بارزي از يك ارگ و دژ كويري است كه از ديرباز مورد توجه گردشگران داخلي و خارجي بوده و چند سالي است كه سفر به اين روستاي كويري از سوي گروه‌هاي گردشگري و تحقيقاتي به ويژه مراكز دانشگاهي افزايش يافته است. اين قلعه‌ي باستاني برخوردار از سبك معماري ساساني، قرن‌ها به عنوان دژ مستحكم و تسخير‌ناپذير كوير مركزي ايران كاركردهاي گوناگون دفاعي و مسكوني داشته است. اتاق هاي متعدد و طبقات مختلف قلعه تا همين چند سال قبل به عنوان محل نگهداري اموال و انبار غله روستاييان مورد استفاده قرار مي‌گرفت.
براي تمام مردم خور و بیابانك نام قلعه بياذه، نامي آشناست، كمتر پيرمرد و پيرزني است كه اسم اين قلعه را نشنيده باشد. دليل معروفيت آن خارج از بحث قدمت و بزرگي، فتح نشدن توسط راهزنان معروف است. اواخر دوران احمدشاه كه آشوب و ناامني همه جا را فرامي گيرد، مردم روستا براي دفاع، به خانه اجدادي خود – قلعه- پناه مي برند.تاخت و تازهاي راهزنان باعث شد كه مردم براي نجات خود ماه ها را در اين قلعه سپري كنند. دزدان به غارت روستاها مي پرداختند و از اين روستا هم چشم پوشي نمي كردند. طبق مستندات از سال ۱۳۲۷ ه.ق مردم به مدت دو سال در برابر قشون نايب حسين كاشي درون قلعه ايستادگي كردند و با استفاده از موقعيت قلعه توانستند در اين مدت طولاني مقاومت كنند.
به هر حال در تمام دوران ناامني راهزنان نتوانستند اين قلعه را به تسخير خود درآورند و همين مساله باعث شد كه مردم و قلعه باستاني در اذهان مردم منطقه باقي بماند. اين قلعه در كنار آثار باستاني چون بازار زرگرها، مسجد جامع، حسينيه قديمي و همچنين وجود درخت زيتوني با قدمت هزار ساله جاذبه هاي خوبي براي جهانگردان داخلي و خارجي به شمارمي آيد.
قلعه بياضيه در دوره هاي گذشته به دليل موقعيت سوق‌الجيشي همواره از اهميت بسياري برخوردار بوده است، به گونه‌اي كه در دوره‌اي از ناامني و هجوم نايب حسين كاشي و قشون او به صفحات كوير در سال‌هاي ۱۳۲۸- ۱۳۲۷ هجري قمري تمام قلاع منطقه از نائين تا طبس سقوط كرد، ولي مهاجمان با وجود به توپ بستن قلعه از تسخير آن عاجز ماندند تا جايي كه ماشاءالله خان پسر سرشناس نايب حسين سرمست از فتوحات گذشته با اصرار بر ماندن نيروهايش در منطقه تا تسخير آخرين دژ كوير در نامه‌اي تهديدآميز خواستار تسليم روستاييان شد. ولي آنان به پشتوانه‌ي استحكامات موجود و آمادگي دفاعي و موقعيت استراتژيك قلعه در قطعه شعري به وي اين گونه پاسخ دادند كه:
يا ما سر خصم بكوبيم به سنگ ؛ يا او سر ما به دار سازد آونگ
القصه در اين سراچه‌ي پر نيرنگ ؛ يك كشته به نام به كه صد زنده به ننگ
و سرانجام مهاجمان در برابر پايداري قلعه نشينان مجبور به ترك منطقه شدند.
با اين وجود، اين عمارت ارزشمند ، دچار فراموشي تاريخ گشته و در حال ويراني است!متأسفانه خندق حفر شده در ضلع جنوبي و غربي قلعه به دليل طرح گسترش مسجد بياضيه از بين رفته است! اميد است با فعال شدن بحث گردشگري طبيعي در كشور، بياضيه و مردمان فراموش شده‌اش نيز از توجهي كه شايسته‌ي آن هستند، برخوردار شوند.كاش مسئولين گردشگري ما قدر اين در و ديوار گلي بياضيه را مي‌دانستند و با اختصاص بودجه‌اي درخور، آن را به يكي از مهمترين پايگاه‌هاي گردشگري در ايران مركزي بدل مي‌كردند
٢٥٠٠ سال قدمت . از ایران باستان تا به امروز محكم و استوار ایستاده است با اینكه خشت و گلی است ، قلعه ای با بدنه مقاوم و عظیم ، خشت برخشت نهاده اند پدرانم تا ثابت كنند كه بشر می تواند با خشونت طبیعت به تفاهم برسد .
باشندگان این سرزمین مردان و زنانی بوده اند كه در مقابل مشكلات بنیادین زیست محیطی استقامت كرده اند و تو این مطلب را در كنار دیواربلند قلعه حس خواهی كرد و به بلندای روح آنان پی خواهی برد . در زیر تیغ آفتاب كوبر ، پنج طبقه ارتفاع چنین زیبا و مدو ر ساختن و خندقی به طول و عرض شش متر در اطراف آن حفر كردن ، كار مردانی است كه صبر قرین روحشان و اراد ه پولادین محرم دلشان است و هنرمندانه از كمترین امكانات موجود بیشترین بهره را بـرده اند.
اگر در سایه درخت بید زیبای كنار قلعه ، لحظه ای بیاسایی شاید صدای آرام و گوش نواز آب را كه روزی نارنج قلعه را دور می زده بشنوی و یا صدای شیهه اسب سربازان نایب حسین كاشی را دریابی در حالی كه پس از چهار ماه محاصره قلعه ، بدون كمترین توفیق در تاراج اموال مردم ، روستای بیاضه را ترك می كند .
یا شاید ببینی كه مرد م چگونه با حمله دزدان ، هراسان به قلعه پناه می برند و پس از رفتن آنها چگونه صدای ناله زنجیر و جرخ دنده می آید كه درب قلعه را آرام بر روی خندق می اندازد و پلی می سازد تا مردم شادمان از قلعه بیرون آیند ولی افسوس خواهی خورد كه اكنون اثری از آن درب زیبا نیست و اطمینان دارم با یاد صبرو استقامت آنان تونیز صبور وآرام خواهی شد و لذ تی عمیق در دل خود خواهی یافت .

دانلود رمان و کتاب های جدید