اصفهان معرفی استان اصفهان و مناطق دیدنی آن

[ATENA_A]

حناعلیشاه یکی از مناطق بکر و چشم نواز در محدوده شهر ونک شهرستان سمیرم و جزو مناطق پایلوت است.
حناعلیشاه که در زبان عامیانه به نام حنالیچه معروف است به دلیل داشتن طبیعت شگفت انگیز در میان عاشقان طبیعت به ویژه کوهنوردان طرفداران زیادی دارد.
پس از طی مسیر 11 کیلومتری از شهر سمیرم با وسیله نقلیه در ابتدای مسیر پیاده روی به دشتی پرگل در دامنه کوه که اطرافش را مزارع و باغات فرا گرفته می رسیم.
در طول مسیر چشم‌انداز‌های بسیار زیبایی از باغات، مزارع و کوه‌ها در پیش رو قرار دارد که بسیار چشم‌نواز است و لنز دوربین‌ها را به سمت خودش می‌کشد.

پس از حدود نیم ساعت پیاده‌روی و گذشتن از مسیر جاده خاکی از مزارع و باغات سرسبز فاصله ‌می‌گیریم و به کوه‌ها و صخره‌های بلند و چشم‌نواز منطقه که از دور خودنمایی می‌کنند، می‌رسیم.
کوه که از نامش صلابت و شگفتی برمی‌آید، بیانگر گوشه‌ای از عظمت آفریدگار یکتاست که زبان هر بیننده‌ای را به تحسین و شکر خالق هستی وا می‌دارد.

در هر سمت از این منطقه کوهستانی که چشم بیندازیم جلوه‌ای از جلوه‌های عظمت خالق هستی در مقابل دیدگان جلوه‌گری می‌کند و شکوه خلقت و تدبیر و قدرت الهی را به رخ رهگذران می‌کشاند.

عظمت کوه‌های حناعلیشاه (حنالیچه) پیوند زمین و آسمان را در چشم هر بیننده به تصور می‌نشاند و هوای دلپذیر و چشم‌انداز‌های زیبا در سرتاسر مسیر، شور و شوق کوه‌نوردان را دو چندان کرده است.
پس از طی مسیری تقریبا هموار، وارد دره‌ای بسیار زیبا و بکر همراه با طبیعتی زیبا و دلنواز می‌شویم که نحوه‌ پیمودن این مسیر برای رهگذران بر اساس سلیقه‌ها و شرایط روحی متفاوت است.

گروهی قدم زدن در دامنه کوه‌ها و عبور از میان گردنه را ترجیح می‌دهند و گروهی نیز قدم زدن در ارتفاعات و صخره‌نوردی را می‌پسندند که هر کدام چشم‌انداز‌های زیبای خود را دارد.
دیواره‌های عظیم و بی‌نظیر، آسمان آبی، نسیم ملایم و دلربای بهاری، بوی عطرآگین گیاهان کوهی، حال و هوایی بی‌نظیر به کوه‌ها و صخره‌ها داده بود که لطافتی وصف ناشدنی دارد.
انواع روئیدنی‌ها از جمله گل‌های وحشی زیبا و برخی گیاهان ارزشمند دارویی در طول مسیر مشاهده می‌شود که بحث و گفت‌وگوی کوهنوردان را به این سمت هدایت می‌کند و برخی نیز تجارب خود را در زمینه گیاهان دارویی مطرح می‌کنند.

یکی از گیاهان این منطقه ریواس یا ریباس، گیاهی است از گروه ترشک‌ها که دارای ساقه‌های هوایی و برگ‌های آن محتوای مواد ذخیره‌ای و اسیدی است که مورد استفاده خوراکی قرار می‌گیرد.
این گیاه سرشار از ویتامین C و فیبر است که خاصیت ضدعفونی‌کنندگی داشته، زخم اثنی‌عشر را بهبود بخشیده و به جهت تقویت کبد و افزایش ایمنی بدن عفونت‌های ویروسی را از بین می‌برد.

همچنین یکی از مهم‌ترین خواص برگ‌های ریواس این است که لوزالمعده را وادار به ترشح انسولین کرده و برای کاهش قند خون سودمند است.

در طی مسیر مزه‌ ترش و خوش‌طعم گیاه ریواس که برآمده از دل کوه‌ها است چاشنی حرکت گروه می‌شود و پرانرژی‌تر از قبل در مسیری که راهنمای گروه هدایت می‌کند، حرکت می‌کنند.
زیبایی کوه‌های سر به فک کشیده این منطقه تا حدی است که ناخودآگاه انسان را به سمت بالاترین ارتفاع کوه می‌کشاند که از این نقطه زیبایی منطقه جلوه‌گری بیشتری می‌کند.
با پیمودن ادامه مسیر در ارتفاعات، در حالی که افراد گروه مشتاق پیمودن ادامه مسیر هستند راهنما گروه کوهنوردان را دعوت به استراحتی کوتاه و برگشت به مبدا را می‌دهد.

در این فرصت توقف، افراد گروه درباره زیبایی‌های شگفت‌انگیز منطقه به گفت‌و‌گو می‌پردازند و برخی‌ از افراد نیز همچنان بر روی ارتفاعات به دنبال ریواس و تره کوهی هستند.

بعد از گرفتن عکس یادگاری افراد خود را مهیای حرکت برای برگشت می‌کنند تا پیش از تاریک شدن هوا در سمیرم باشند.

حرکت آغاز می‌شود و بازهم جلوه‌ طبیعت خودنمایی ‌می‌کند و هوای لطیف منطقه روح انسان را نوازش می‌دهد.
در نیمه مسیر برگشت در کنار چشمه‌ای جوشان، افراد گروه به صرف عصرانه و چایی دلچسب آتشی می‌پردازند و پس از صحبت‌های سعید بهرامیان مسئول راهنمای گروه کوه‌گشت پیرامون برنامه بعدی افراد دوباره به پیاده‌روی به سمت وسیله نقلیه برای برگشت به شهر می‌پردازند و از این برنامه با عنوان یک خاطره خوش و دلنشین یاد کردند.

مسئول کارشناس تربیت بدنی آموزش و پرورش سمیرم نیز در حاشیه کوه‌گشت در گفت‌وگو با خبرنگار فارس اظهار کرد: شهرستان سمیرم با داشتن طبیعت بکر و کوه‌های سر به فلک کشیده دارای ظرفیت بالای گردشگری به ویژه برای ورزش کوهنوردی است که باید از این ظرفیت استفاده شود.

وی افزود: گروه کوه‌گشت سفیر سلامت سمیرم با عضویت فرهنگیان شهرستان در راستای ایجاد و تقویت روحیه نشاط و سلامت بین فرهنگیان، معرفی و استفاده از ظرفیت جاذبه‌های گردشگری و تفریحی شهرستان فعالیت می‌کند.

مصطفی پیرمرادیان تصریح کرد: حضور در طبیعت موجب افزایش انرژی، تقویت روحیه نشاط و شادمانی افراد می‌شود.

بر اساس این گزارش، منطقه حناعلیشاه یکی از مناطق عشایرنشین شهرستان سمیرم است که علاوه بر وجود انواع گون، کتیرا، ارژن، این منطقه به دلیل وجود آب و هوای مستعد برای رشد درخت‌های بادام کوهی کاشته می‌شود و توسعه داده شده است.

به گزارش فارس، طبیعت و به ویژه کوه، شفابخش است و قدم زدن در آن فشارهای روحی را کم کرده و نگرانی‌‌ها را از بین می‌برد.

کوهنوردی سبب انگیزه و میل به زندگی، تقویت اعتماد به نفس و در کل خوش‌بینی به آینده در انسان می‌شود.

کوهنوردی و قدم زدن در طبیعت به شما انرژی می‌دهد تا احساس آرامش کنید و از سر زندگی و شادابی خود لـ*ـذت ببرید و با هر آنچه که در زندگی به ویژه در محیط کارتان روی می‌دهد، به آسانی برخورد کنید.
تحقیقات نشان داده افرادی که فعالیت ورزشی مانند کوهنوردی را به طور منظم و مرتب انجام می‌دهند، دارای احساس خشنودی بیشتر، اعتماد به‌ نفس و برداشت بهتری از خود هستند.

یکی از بهترین راه‌های ساده و سالم ایجاد آرامش و برطرف کردن استرس، کمک گرفتن از طبیعت است که زندگی در طبیعت، برای ذهن و جسم‌مان مزایای بسیاری در پی‌ دارد و در نتیجه آلودگی و عوامل فشار روحی را متوازن می‌کند.
منبع : فارس

 

[ATENA_A]

امامزادگان عبداله، محمد و احمد که هر سه برادر بوده و از نوادگان امام موسی بن جعفر(علیه السلام) می باشند.
این مطلب در شجره نامه و تأییدیه مرکز آستان حضرت عبدالعظیم حسنی نیز چنین آمده است. «آنچه در کتب انساب استنباط نمودم، در قریه کامو و در زمین پاکنبد نزدیک چشمۀ آب و کوه، 3 امامزادگان جلیل القدر و عظیم الشأن می باشند. امامزاده احمد، امام زاده عبداله و امام زاده محمد فرزندان اسحق ابن ابراهیم ابن امام موسی کاظم علیه السلام».

آستان امامزاده عبدالله (علیه السلام) در فاصله 75 کیلومتری کاشان و در مسیر جادۀ کاشان به میمه و در شهر کامو زیارتگاهی است بانام امام زاده عبدالله (علیه السلام). در این زیارتگاه سه امام زاده مدفون می باشند. این بنا تاریخ 1358 بنایی با مصالح خشت و گل بوده که با همت هیئت امناء و خیرین و اهالی شهید پرور کامو بازسازی و به صورت بنای فعلی در آمده است.
وسعت کل زمین های امام زاده دو هزار متر و مساحت زیربنای حرم به اضافه شبستان آن 500 مترمربع می باشد. گنبد فعلی امام زاده یک پوش و ارتفاع آن از کف 14 متر است و ضریحی فلزی به ابعاد 3×2 روی سنگ قرار داخل بقعه قرار گرفته است. تزئینات داخل حرم فاقد گچکاری، آینه کاری و کاشی کاری می باشد. این امامزادگان بزرگوار مورد احترام و تکریم اهالی شهر و سایر شهرهای نزدیک و دور قرار داشته و دارد.

آدرس :استان اصفهان ـ شهرستان کاشان ـ بخش قمصر ـ شهر کامو ـ روستای کامو

 

[ATENA_A]

امامزادگان سلیمان و داود (علیه السلام) با هم برادر و ازفرزندان عبدالله بن عبدالواحد بن مالک بن شهاب الدین حسین بن سید مهنا الاکبر می باشند که در سلطنت ارغون شاه ابن خاقان، به قمصر هجرت کرده متوطن شدند و همانجا هم رحلت یافته؛ مدفون گشتند.

آستان امامزاده سلیمان (علیه السلام) در شهرستان کاشان، بخش قمصر، شهر قمصر، خیابان پائین قمصر واقع شده است.

عکسهای قبل از مرمت

عکسهای در حال مرمت

 

[ATENA_A]

امام زادگان بسیاری در شهرها و روستاهای کشور بزرگ اسلامیمان آرمیده اند، که مزارشانتجلی گاه عواطف انسانی و پناهگاه روحی مردم است. دوستداران اهل بیت علیهم السلام مزارامام زادگان را دری گشوده به سوی آسمان معنویت و معرفت می دانند و هرگاه حاجتی داشته باشند، با توسل به روح ملکوتی این بزرگواران وباتقدیم سلام به آستان متبرک یادگاران عترت وخواندن زیارتنامه، آرامش روحی خود را باز می یابند.
ضریح های امام زادگان جوششگاه عواطف و احساسات پاک مردان و زنانی است که باادبخاص در برابر مشاهدمنور فرزندان حضرت فاطمه – سلام الله علیها – و با پیمودن راه های دور و نزدیک، احترام و ارادت قلبی خویش رابه فرزندان حضرت زهراعلیها السلام وکاروان پراکنده کوثر ابراز می دارند.
بسیاری از امام زادگان دانشورانی بزرگ ومجاهدانی سترگ و زاهد بودند، که رسالت تبلیغ دین و آموزش حقایق مکتب احیاگراسلام را بر دوش داشتند. برخی از آنان پرستوهای مهاجری بودندکه برای رساندن پیام ایمان درروستاهای دور افتاده و بر فرازکوه ها و در دل کویرها، زندگی رامخفیانه ومظلومانه سپری کردند.

یکی از این امام زادگان «شمس الدین محمد»، فرزند امام موسی بن جعفرعلیه السلاماست که تربت پاک او درشهر علویجه اصفهان محل زیارت خاص و عام است. پسوند «محمد» به این سبب است که وی ازسلاله و ذریه رسول الله صلی الله علیه وآلهاست.
این امام زاده منتسب به حضرت موسی بن جعفرعلیه السلام در غرب شهر علویجه اصفهانواقع شده است. درتحقیقی که در باره فرزندان حضرت موسی بن جعفرعلیه السلام انجامدادم، به این نتیجه رسیدم که وی یکی ازفرزندان امام هفتم علیه السلام محسوب می شود.
در این جا لازم است به اختصار، نام و مدفن فرزندان حضرت موسی کاظم علیه السلام را ذکرنمایم: فرزندان آنحضرت را از 37 تا 50 نفرنوشته اند. (5)
پسران موسی بن جعفرعلیه السلام
امام رضاعلیه السلام، اسماعیل، جعفر، هارون، (6) حمزه، محمد، احمد، قاسم، عباس،
ابراهیم،حسن، عبدالله،زید، حسین، فضل، سلیمان،سالم، سعید، عقیل، ابراهیم اکبر،
عبیدالله،عون، (7) ادریس، (8) شمس، (9) شرف الدین، (10) صالح، اسحاق.
محل دفن فرزندان موسی بن جعفرعلیه السلام
1 – امام رضاعلیه السلام: مشهد.
2 – احمد، مشهور به شاهچراغ: شیراز.
3 – محمد، مشهور به عابد: شیراز.
4 – اسماعیل: مصر یا تویسرکان.
5 – جعفر: خوار. (11)
6 – هارون: ساوه یا روستای تکیه طالقان. (12)
7 – حمزه: مشهور به اباالقاسم: ری یا اصطخر شیراز یا سیرجان. (13)
8 – قاسم: حله.
9 – عباس: شوش نزدیک کوفه. (14)
10 – ابراهیم اصغر، مشهور به مجاب: کربلا.
11 – حسن: بغداد.
12 – عبدالله: نامعلوم. شاید امام زاده عبدالله در مسیر اصفهان – قم.
13 – زید مشهور به زیدالنار: سامرا.
14 – حسین: نامعلوم.
15 – فضل، معروف به شاه فضل: بهبهان.
16 – سلیمان: نامعلوم.
17 – سالم: نامعلوم.
18 – سعید: نامعلوم.
19 – عقیل: نامعلوم.
20 – ابراهیم: زنجان.
21 – عبیدالله: کوفه.
22 – عون: نامعلوم.
23 – ادریس: نامعلوم.
24 – شمس الدین: علویجه اصفهان.
25 – شرف الدین: نامعلوم.
26 – صالح: تجریش – تهران.
27 – اسحاق، ملقب به امین: گرگان.
28 – ابراهیم اکبر، مشهور به شاه ابراهیم:قم.
دختران موسی بن جعفرعلیه السلام
1 – آمنه. 2 – حکیمه. 3 – فاطمه.4 – فاطمة الصغری. 5 – ام عبدالله. 6 -قسیمه.7 – لبابه. 8 – ام
جعفر. 9 – امامه. 10 – کلثم. 11 – بریهه. 12 – ام القاسم. 13 – محموده.14 – امینة الکبری. 15 –
علیه. 16 – زینب.17 – رقیه. 18 -حسنه. 19 – عائشه.20 – ام سلمه. 21 – اسماءالکبری. 22 –
اسماء.23 – ام فروه. 24 – آمنه. 25 – ام ابیها.26 -حلیمه. 27 – رمله. 28 – میمونه.29 – امینة
الصغری. 30 – زینب الکبری.31 – فاطمة الکبری. 32 – ام کلثومالکبری.33 – ام کلثوم الوسطی.
34 – ام کلثوم الصغری. 35 – عباسه. 36 – خدیجة الکبری.37 – خدیجه. (15)
مورخان در مورد محل دفن بعضی ازدختران موسی بن جعفرعلیه السلام چنین گفته اند:
1 – آمنه: مصر. (16)
2 – فاطمه، معروف به معصومه: قم.
3 – فاطمه صغری: بادکوبه. (17)
امام زاده شمس الدین
زمان ورود امام زاده شمس الدین به علویجه اصفهان دقیقا مشخص نیست، اماانگیزه وی از آمدن به این خطه چنین است:
«علویجه » – همان گونه که از وجه تسمیه آن برمی آید.- پایگاه علویون و شیعیان و عاشقانمولای متقیان، علی بنابی طالب علیه السلام، به ویژه سادات علوی محسوب می شد. بیهقی درکتاب «لباب الانساب » می نویسد: «امامزاده شمس الدین به قصد خون برادرش (امامرضاعلیه السلام) از مامون، همراه سه هزار نفر از امام زادگان وفرزندانشان به سرپرستی«احمدبن موسی » (شاه چراغ) و محمدبن موسی درسال 202 ه .ق. از مدینه و از راه شیراز به ایران آمد و در استان فارس (شیراز) تحت تعقیب بنی العباس قرار گرفت. حاکم شیرازاجازه ادامه مسیررا به «احمدبن موسی » وهمراهانش نداد. سرانجام بین امام زادگان وحاکم شیراز جنگدر گرفت که عده ای شهیدو برخی در نواحی کوهستانی فارس پراکنده شدند. (18) (19) شمسالدین به سمت اصفهان حرکت می کند و به منطقه «عربستان » (20) اصفهان می رسد. او وقتی مطمئن می شود که در این منطقه عشایر عرب ساکن هستندوسادات و شیعیاندر«علوی جاه » (21) مستقرند، تصمیم برماندن می گیرد و بامعرفی خودش به یکی ازشیعیانبه نام حاج طاهر میهمان اومی شود. وی مدتی در آن جا زندگی می کند تا این که در یکی ازروزهای تابستان کنارنهری می رود و مشغول آب تنی می شود که توسط دشمنان اهل بیتعلیهم السلام شناسایی و به شهادت می رسد وبه وسیله علویون ومیزبانش، حاج طاهر درمحل فعلی – بر فراز کوه کوچکی که مشرف به علویجه است. – مدفون می شود. به مرور زمان،شیفتگان و شیعیان علوی – باتوجه به کراماتی که با توسل به روح پرفتوح اومی بینند.- برفرازمرقد مطهرش گنبد و بارگاه مجللی بنا می کنند.

کرامات امامزاده
علویون برای تهیه خشت و گل ساختمان امامزاده با مشکل آب مواجه بودند. درمکاشفه ای که صورت می گیرد،به متولی امام زاده (مرحوم حاج وکیل قدم) در عالم رؤیاگفته می شود کهدرچند قدمی محل دفن امام زاده، چاه آبی وجود دارد که یک آجر مربع بزرگ روی آن قرار دارد که پس از بیدار شدن،موضوع را با عده ای از معتمدین محل درمیان گذاشت و به اتفاق آن ها بهجستجوپرداخت و نتیجه این کاوش، چاهی به عمق 17 متر و به قطر یکمتر در دل سنگ پیدامیشود. قابل توجه است که آثار حفاری دراین چاه وجود ندارد. زائران حرمش از آب این چاه برای شفای بیماران استفاده می کنند، که تاکنون بسیاری را شفا داده است. مردم درباره این امام زاده کرامات متعددی را برشمرده اند. (22)
یکی از افراد مورد اعتماد می گوید:
در سال 1350 شمسی از گوشه و کنارمی شنیدم که در مکان دفن بسیاری از امام زادگان دفینه است و این قضیه سبب شده بودتا نسبت به این امامزاده عقیده ام سست شود.یک روز
وقتی از اصفهان به علویجه آمدم،سوار بردوچرخه شده، رکاب زنان، به امامزاده رفتم. داخل محوطه امامزاده خلوت بود. فقط متولی امامزاده، مرحوم حاج غلامعلی شفیعی و همسرش در
اطاق های رو به روی حرم،حضور داشتند. وارد حرم شدم و کنارضریح امامزاده شمس الدین محمد رفتم و خطاب به او گفتم: «برای اطمینان قلبم، معجزه ای کن!»از شبکه چوبی ضریح دست بردم داخل ومبلغ هفت تومان (یک تومانی و دو تومانی فلزی) از نذورات را – که روی خاکهای اطراف مرقد بود.- برداشتم و از حرم بیرون آمدم.هیچ کس متوجه این قضیه نشد.سوار دوچرخه شدم و رکاب زنان از امامزاده دورشدم. هنوز به پیچ کوه مقابل امامزاده (معروف به کوه امامزاده) نرسیده بودم که ناخودآگاه تعادل خود را از دست دادم و به سمت راست جاده و به طرف قبرستان پایین امامزاده،سقوط کردم;پولها به اطراف پراکنده شد. نگاه کردم دیدم کف دستها و زانوهایم خراش برداشته و پای راستم به شدت دردمی کند. به گنبد فیروزه ای امامزاده نگاه التماس گونه ای انداختم و یواش با خودم زمزمه کردم که: آقاجان! کارخودت را کردی؟ و بعد خودم راسرزنش کردم که: امامزاده می خواهی امتحان کنی؟! دست از این
روشنفکری هابردار! مگه نمی دونی اینا صاحب کرامات و معجزه هستند؟! خلاصه بگم. از آن روزبه بعد، ارادت من به این امامزاده زیاد شد و تصمیم گرفتم به جای این هفت تومان، هر موقع که
به زیارتش می روم، ده برابر و بیشتر داخل ضریحش بریزم یا برای او و در راه او – که راه احیای دین محمدی و مکتب علوی و مذهب حقه جعفری است.-خرج کنم.
خود نویسنده این مقاله هر وقت مشکلی برایم پیش می آید، به روح او توسل می جویم و ا وهم دستم را تا حالاگرفته است. حتی این امامزاده یکی از آن بزرگانی است که به اومتوسل
شدم و خداوند پس از گذشت 17سال ازازدواج، به من فرزند پسری عنایت فرمود. – محمدعلیگرچه عمرش کوتاه بود وبعد از ده ماه خاکیان را بدرودگفت; ولی من امتحان بزرگی پس دادم و
امتحان و آزمایش الهی هم چنان استمرار دارد و ما به خدای منان توکلو به امامان و امامزادگانتوسل داریم.
در سال 1376 از مرحوم حاج آقا کمال فرزند سید حسین – که یکی از معمرین علویجه بود و حدود یکصد سال عمر کرد و درسال 1377 شمسی از دنیا رفت.- شنیدم که در زمان تاسیس گنبد امامزاده و در زمان تولیت «حاج سید جلیل » در حالی که بنامشغول چیدن آجرهای دیوار گنبد بود،پسربچه ای دور از چشم پدر و مادرشبالای «گلوی گنبد» رفته بود و مشغول تماشامیشود که تعادلش را از دست میدهد و به پایین سقوط می کند و باتوسل بنا و کارگران وفریاد«یا شاه شمس الدین محمد»، آن پسربچه بلند می شود و دوان دوان به طرف پدر ومادرش میرود و به کرامت امامزاده به وی آسیبی نمی رسد.
بازسازی حرم مطهر امامزاده
در پی دعوت هیات امنای امامزاده ازعده ای از خیرین تجار اصفهان – برای نوسازی بارگاه امامزاده شمس الدین محمد – و حضورجمعی از اهالی علویجه و زواری که از اطراف شهر علویجهدرسالن بزرگ امامزاده گرد هم آمده بودند و سخنرانی پرشور حضرت حجة الاسلام و المسلمینسید حجت ابطحی برای آنان و توسل جستن ویبه حضرت فاطمه زهراعلیها السلام و حضرتمهدی(عج) و توجه خاص ائمه اطهارعلیهم السلام ولطف ویژه امامزاده شمس الدینمحمد،فضای معنوی ویژه ای حاکم بود و حضار باصلوات های پی در پی خود برای معنویت میافزودند. وقتی سخنان شیوای حضرت آقای ابطحی به پایان رسید و همه آماده می شدند تانمازجماعت اقامه شود، حاج آقای ابطحی پیش من آمد و گفت: این جوان را می شناسی؟
گفتم: بله، از جوانان حزب اللهی علویجه و از معلمان این شهر است. دربین نماز ظهر و عصرایشان اعلام کرد:«می خواهم مژده ای به عاشقان اهل بیت علیهم السلام و زائران این امامزاده بدهم. بعد از اتمام سخنرانی ام جوانی نزد من آمد و گفت:«دیشب خواب دیدم که شهرعلویجه چراغانی و همه جا چمن کاری و گل کاری شده است.»آری، مردم! این به برکت حضور شما دوستان و شیعیان علی علیه السلام در کنار تربت پاک این سلاله رسول الله صلی الله علیه وآلهاست و احیای این مکان مقدس است.» و همان روز به برکت وجود میهمانان اصفهانی، کلنگ «مسجدحضرت فاطمة الزهراءعلیها السلام » شهر علویجه -واقع در اتوبان شهید بهشتی -توسط حاج آقای ابطحی و امام جمعه علویجه(حجة الاسلام والمسلمین حاج سیدضیاءالدین رفیعی طباطبایی) به زمین زده شد و مبلغی نیز توسط بازاریان اصفهان،برای احداث ساختمان این مسجد اختصاص داده شد که بدین وسیله از همه خدمتگزاران به ساحت مقدس ائمه اطهارعلیهم السلام وامامزادگانی که مظلومانه در گوشه و کنارممالک اسلامی به ویژهکشورعزیزمان به شهادت رسیدند و غریبانه اجساد مطهر آنان به خاک سپرده شده است،
صمیمانه تشکرمی کنیم وتوفیق شناساندن این چهره های گمنام را از درگاه رب جلیل مسئلت داریم.
پی نوشتها:
1 – احمدبن موسی (آفتاب شیراز)، مقدمه.
2 – دیباچه دیار نون، ص 41.
3 – لغت نامه دهخدا، واژه علویجه.
4 – ر.ک: حیاة الامام موسی بن جعفر(ع)، ج 2، ص 437.
5 – همان، ص 377. به نقل از کشف الغمة، ص 243 وتذکرة الخواص، ص 84.
6 – جامع الانساب، ص 55.
7 – نورالابصار، ص 138.
8 – کنزالانساب، ص 74.
9 – سراج الانساب، ص 44 و جامع الانساب، ص 9.
10 – نفس المصدر، ص 44.
11 – عمدة الطالب، ص 218.
12 و 13 – بحارالانوار، ج 48 و پاورقی ص 284 و285.
14 – عمدة الطالب، ص 229.
15 – حیاة الامام موسی بن جعفر(ع)، ج 2، ص 378.
16 – همان، ص 437.
17 – تحفة العالم، ص 37. به نقل از حیاة الامام موسی بن جعفر(ع)، ج 2، ص 439.
18 – آفتاب شیراز، ص 49.
19 – ریاض الانساب، ج 2، ص 146 و امامزادگان،ص 22.
-20 عربستان اصفهان به دو بخش شمالی و جنوبی تقسیم می شده است. عربستان
شمالی تاگلپایگان وخوانسارامتداد داشت. عربستان جنوبی از اشن تاعلویجه که و از آن جا تا
«گز و برخوار» اصفهان امتدادداشت و اینمنطقه عرب نشین و محل سکونت سادات علوی در
علویجه بود. این بخش در حال حاضر به نام بخش «مهردشت » معروف است.
-21 علویجه در فاصله 70 کیلومتری اصفهان قراردارد و از مقابل پلیس راه اصفهان – تهران به
سمت غرب بزرگراهامتداد پیدا می کند و فاصله آن ازبزرگراه تا علویجه 40 کیلومتر است.
22 – تحقیقات مؤلف از منابع مختلف و سالمندان علویجه.
تحقیق: مرحوم حضرت آیت لله سیدعباس رفیعی پور

منبع : پایگاه اطلاع رسانی حوزه (آشنایی با امام زاده شمس الدین محمدعلیه السلام )

 

[ATENA_A]

منطقه شکار ممنوع یخاب در استان اصفهان واقع است. شهرستان آران و بیدگل با جمعیتی بیش از ۹۰ هزار نفر ، با دو بخش مرکزی و کویرات متشکل از شهرهای آران و بیدگل، ابوزیدآباد، سفیدشهر و نوش آباد در شمالی ترین نقطه اصفهان واقع شده است. این شهرستان با وسعت ۶۰۵۱ کیلومتر مربع از شمال به دریاچه نمک و استانهای سمنان و قم ، از غرب به شهرستان کاشان ، از جنوب به نطنز و از شرق به اردستان محدود و از طریق دو جاده اصلی به کاشان و شبکه راه های اصلی کشور مرتبط می شود. وسعت این منطقه ۲۷۱۰۰۰ هکتار است.

تاریخچه حفاظت

از زمان معرفی پارک ملی کویر به دلیل قرار داشتن این منطقه در مجاورت پارک ملی و مهاجرت حیات وحش از پارک ملی به این منطقه در برخی از فصول نیروهای اجرایی پارک ملی کویر اقدام به گشت و کنترل در این منطقه می نمودند. بعد از سال ۱۳۶۰ با راه اندازی اداره حفاظت محیط زیست شهرستان کاشان نیروهای اجرایی آن اداره اقدام به نظارت و کنترل منطقه نمودند. و از آبان ماه سال ۱۳۸۹ با راه اندازی اداره حفاظت محیط زیست آران و بیدگل مسئولیت نظارت برمنطقه بر عهده این اداره می باشد. این منطقه خوشبختانه با پیگیری های انجام شده در اوایل سال ۱۳۹۲ رسما به عنوان منطقه ی شکار ممنوع معرفی شد.

موقعیت جغرافیایی

این منطقه در شهرستان آران و بیدگل قراردارد که شهر آران و بیدگل در فاصله ۴ کیلومتری غرب آن واقع شده است. قسمتی از مرز شمالی منطقه با مرز پارک ملی کویر مشترک می باشد ، همچنین دریاچه نمک در شمال منطقه قرارگرفته ودر سمت شرق منطقه شهرستان اردستان و در سمت جنوب روستا های حسین آباد ، قاسم آباد و ابوزیدآباد قرار دارند.

وضعیت توپوگرافی و اقلیمی منطقه

منطقه شکار ممنوع یخاب دارای اقلیمی کوهستانی، دشتهای آبرفتی، تپه ماهوری و در قسمت غربی به صورت اجتماع شنهای روان است. وضعیت اقلیمی منطقه دشتی کوهستانی به همراه آب و هوای گرم و خشک است. دامنه تغییرات ارتفاع منطقه از 800 متر تا 2800 متغیر است.

هدف و مدیریت حفاظت

حفظ تنوع زیستی منطقه به خصوص حفظ گونه های در خطر انقراض : با توجه به وجود گونه های در معرض خطری مانند انواع گربه سانان،جبیر ،هوبره و ..

موقعیت به عنوان کریدور زیستگاهی

با توجه به قرار گیری در مجاورت پارک ملی کویر و مهاجرت گونه های پارک ملی به این منطقه از زیستگاه های حمایت کننده پارک ملی می باشد.
جلوگیری از صید بی رویه شکار در این منطقه
قابلیت تفرجی
پژوهش و آموزش

قابلیتهای منطقه

پوشش گیاهی بسیار مناسب
منابع آبی فراوان
وجود چشم اندازهای بسیار زیبا و منحصر به فرد

حیات وحش

کل و بز – قوچ و میش- جبیر- گرگ – کفتار-گربه شنی- کاراکال- خرگوش و…

پرندگان:

عقاب طلائی – سارگپه- بالابان- دلیجه- هوبره- کبک – تیهو-باقرقره-دودوک و …

خزندگان:

مار شاخدار ایرانی- افعی شاخدار- مار جعفری- تیر مار- شتر مار شیرازی- مار قیطانی و…

بزمجه- جکوی دم پهن کایزرلینگ – آگامای استپی-آگامای سروزغی دم سیاه و …

پوشش گیاهی

درمنه- خارشتر- قلم- چرخه- نسی- گون- پرند- تاغ- اشنیان- جاز- بادام کوهی- انجیر کوهی- سیا گینه- اسفند- اشک- شوره و …

مهمترین تهدیدات منطقه

شکار بی رویه از طریق سلاح و استفاده از موتور سیکلت های تندرو، تخریب زیستگاه و فعالیت معادن، عمدتا در کوه های یخاب، نبود امنیت به واسطه وجود گردشگران فراوان در منطقه کویر مرنجاب، وجود دامداران موجود در منطقه، کمبود نیروی اجرائی و اعتبارات جاری

 

[ATENA_A]

بر اساس تحقیقات صورت گرفته توسط یک محقق لباس‌های ایرانی به نام خانم بتول پرنیانی، در استان اصفهان 32 نوع لباس سنتی اصیل شناسایی شده است. این لباس‌ها شامل لباس اصیل اصفهانی، لباس بختیاری اصفهانی، لباس شهرهای ابیانه، بلداجی، ورزنه، جرقویه و گز می‌باشند.

لباس اصیل مردم اصفهان در حدود 300 سال قبل لباس نخی سفید یا شیری رنگی بوده که به صورت دستباف تهیه می‌شده است.

لباس اصیل زنان اصفهان: لباس اصیل زنان اصفهان عبارت بود از:

یک دامن مخمل قرمز کوتاه رنگ با چین‌های زیاد که توسط دکمه بسته می‌شد

یک پیراهن شیری رنگ گلدوزی شده

یک شلوار نخی که برای زنان جوان به رنگ سفید و برای زنان مسن به رنگ مشکی بود

یک چارقد شیری رنگ گلدوزی شده که با سنجاق دور سر بسته می‌شد

لباس اصیل مردان اصفهان: لباس مردان اصفهانی در گذشته عبارت بود از یک شلوار مشکی گشاد، یک پیراهن سفید با یقه ساده و دکمه دوبل با آستین‌های گشاد، یک جلیقه کوتاه مشکی و یک کلاه نمدی. مردان در زمستان یک قبای بلند ساده بر روی لباس اصلی خود می‌پوشیدند و با شال ابریشمی به دور کمر می‌بستند.

لباس سنتی ابیانه: ابیانه روستایی است با قدمت 1500 سال در 40 کیلومتری شمال غربی نطنز در دامنه کوه کرکس که به اعتبار معماری بومی و بناهای تاریخی پرتنوع، از روستاهای استثنایی ایران محسوب می‌شود.

پوشاک زنان ابیانه: لباس محلی زنان ابیانه عبارت است از پیراهن، شلیته، یل، روسری، سربند، چادرشب، جوراب و پاپوش یا گیوه

پیراهن: پیراهن بانوان ابیانه راسته و گشاد و قد آن تا بالای زانو می‌باشد. این پیراهن فاقد مچ در سرآستین بوده و یقه آن گرد است که در وسط چاکی تا حدود 10 سانتی‌متر پایین‌تر از دور کمر دارد. دور تا دور چاک، پیش‌سـ*ـینه‌ای دوخته می‌شود که با پارچه‌ پیراهن متفاوت می‌باشد. روی این پیش‌سـ*ـینه و در دو طرف چاک، با انواع نوارها و یا یراق‌ها تزئین می‌شود. در کنار نوارها پارچه‌های رنگارنگ را به صورت مثلث‌های دو لایه آماده نموده و این مثلث‌ها را در طول چاک، در کنار هم می‌دوزند. پای دامن پیراهن به وسیله انواع سوزن‌دوزی‌هایی تزئین می‌شود.

در گذشته جنس پیراهن از تافته و به رنگ‌های عنابی و آبی انتخاب می‌شده اما امروزه از جنس و رنگ‌های مختلف تهیه می‌شود.

شلیته: شلیته بانوان ابیانه گشاد بوده و قد آن تا وسط ساق پا می‌رسد. شلیته در دور کمر لیفه‌ای بوده و با بند یا کِش، جمع می‌شود و چون حالتی شبیه به شلوار دارد، در نتیجه این بانوان شلوار بلند به پا نمی‌کنند. از آنجا که این جامه بسیار پرچین می‌باشد، در تهیه آن از 7 الی 8 متر پارچه استفاده می‌شود. جنس شلیته از متقال یا کرباس رنگ شده یا پارچه‌های نخی گل‌دار می‌باشد که در قسمت وسط قد و پای دامن آن دو یا چند ردیف نواردوزی یا یراق‌دوزی انجام می‌شود.

یل: یل بانوان ابیانه عبارت است از کتی راسته که بلندی آن حدوداً تا روی ران‌ها می‌باشد. یل در زیر بغـ*ـل دارای چاک است و آستین‌های آن تا مچ دست می‌رسد. یقه آن چهارگوش (خِشتی) بوده و دور تا دور آن دو ردیف نواردوزی دارد. در گذشته یل از پارچه تافته تهیه می‌شد اما امروزه از انواع پارچه‌ها به ویژه پارچه‌های ترمه استفاده می‌شود.

روسری: روسری (چارقد) بانوان ابیانه پارچه‌ای مربع شکل به ابعاد 1/5×1/5 متر است که آن را از قطر تا زده و به صورت سه‌گوش روی سر قرار می‌گیرد.

سربند: سربند این بانوان عبارت است از پارچه کلاغی مشکی که آن را از قسمت جلوی سر و بر روی پیشانی تا پشت سر به صورت حلقه‌ای بـرده و گره می‌زنند. استفاده از سربند برای این است که روسری بر روی سر استوار بماند.

عرقچین: عرقچین کلاهی کاسه مانند است که اغلب رنگ آن قرمز بوده و زیر چارقد بر روی سر قرار می‌گیرد به گونه‌ای که مقداری از آن از زیر چارقد نمایان باشد.

برای استفاده از عرقچین در مراسم عروسی، آن را با نقره و دیگر زینت‌آلات تزئین می‌کنند.

چادرشب: بانوان ابیانه در مواقعی از چادرشب استفاده می‌کنند که عبارت است از پارچه‌ ابریشمی شطرنجی و چهارگوش به ابعاد 2×2 متر که آن را از قطر تا زده و به صورت سه‌گوش به دور کمر می‌‌بندند یا روی سر می‌اندازند. چادرشب معمولاً توسط بانوان ابیانه بافته و تهیه می‌شود. این پارچه که در زبان محلی با نام «کجی» خوانده می‌شود، در میان دختران جوان به رنگ زرد و در میان زنان مسن به رنگ قرمز است.

جوراب: جوراب بانوان ابیانه از جنس پنبه بوده و به وسیله خود بانوان بافته می‌شود.

پاپوش: پاپوش زنان ابیانه در مواقع گرم سال، گیوه و در زمستان کفشی به نام چموش است.

در هوای سرد زمستانی علاو ه بر این لباس‌ها بر روی پیراهن، پوششی به نام آرخالق یا نیم‌تنه که از پارچه مخملی تهیه شده استفاده می‌شود که با نام کرتی شناخته می‌شود.

نکته مهم در پوشاک ابیانه، استفاده از رنگ‌های روشن و برگرفته از طبیعت رنگارنگ منطقه می‌باشد. در ابیانه زنان سیاه نمی‌پوشند، حتی در مراسم عزاداری نیز با لباس‌های رنگی محلی شرکت می‌کنند.

پوشاک مردان ابیانه: لباس محلی مردان ابیانه از اجزای زیر تشکیل شده است:

پیراهن: مردان ابیانه از پیراهن‌های مختلفی بنا به گرمی وسردی هوا استفاده می‌کنند.

تمون: شلوار مردان به رنگ مشکی بوده و دارای دو پاچه گشاد است که در قسمت پایین آن بر اساس مجرد یا متاهل بودن شخص استفاده‌کننده، با نخ مشکی تزئیناتی دوخته می‌شود (در صورت مجرد بودن گلدوزی‌هایی به شکل لوزی و در صورت متاهل بودن به صورت خط‌هایی صاف به دور پاچه‌ها دوخته می‌شود).

در گذشته شلوار مردان از پارچه‌ای به نام دبیت دوخته می‌شد و امروزه نیز شلوار بعضی از مردان سالخورده از این نوع پارچه می‌باشد اما در حال حاضر بیشتر از یک نوع پارچه پلاستیکی استفاده می‌شود.

قبا: قبا یک روپوش پالتو مانند است که از پارچه‌های رنگی دوخته می‌شود و دو طرف آن دارای چاک است.

الخولق (ارخالق): ارخالق پوششی است که بیشتر مردانی که از لحاظ اجتماعی در طبقات بالاتری قرار داشتند آن را می‌پوشیدند. دلیل استفاده از این پوشش در این است که قبا در حالت بهتری بر روی بدن قرار می‌گیرد.

جلیقه، شال کمر و گیوه نیز از دیگر بخش‌های تشکیل‌دهنده پوشاک مردان در ابیانه می‌باشد.

نکته جالب توجه در روستا که نظر هر بازدیدکننده‌ای را به خود جلب می‌کند، پایبندی ساکنان روستا به پوشاک سنتی‌شان می‌باشد. اهالی ده اعم از تحصیل‌کرده، کم‌سواد، پزشک و …، در بازگشت به روستا، خود را ملزم می‌دانند که لباس محلی خود را بپوشند
مهمترین و بکر ترین زیستگاهی که در نزدیکی پارک ملی کویر واقع شده است زیستگاههای شمالی شهرستان اردستان و در راس آنها منطقه شکار ممنوع ” خارو” است . منطقه شکار ممنوع خارو که با مساحت 100000 هکتار با فاصله اندکی از مرزهای جنوبی پارک ملی کویر واقع شده است ، قبل از حفاظت در سالیان گذشته از مهمترین شکارگاههای استان اصفهان و دشت کویر مرکزی شناخته میشده است ، تا قبل از سال 1363 که گورخر دیگر از پارک ملی کویرگزارش نشد ، گله های گورخر در منطقه خارو مرتبا توسط مردم محلی دیده میشدند و این منطقه آخرین زیستگاه گورخر استان اصفهان در این سالها بوده است . این منطقه همچنین زیستگاه مناسبی برای جبیر ، قوچ و میش و کل وبز هم هست . گزارشات مردم محلی از یوزپلنگ در این منطقه کاملا قابل توجه است . در اواخر دهه هفتاد ، یکی از شکارچیان اقدام به زنده گیری دو توله یوز در این منطقه میکند که البته از سرنوشت دقیقشان اطلاعی از دست نیست . در 5 سال گذشته هم دامداران و بویژه شترداران چندین بار یوز را از این منطقه گزارش کرده اند.

منطقه شکار ممنوع خارو از نظر منابع آبی نیز وضعیت نسبتا مناسبی دارد و با توجه به حضور اندک دام در منطقه (البته شتر در منطقه حضور دارد ) و دوری از منابع انسانی آامش نسبی برای جمعیت حیات وحش منطقه وجود دارد . با توجه به صعب العبور بودن نسبی راههای موجود دسترسی به منطقه شکار ممنوع خارو و حفاظت اداره محیط زیست اردستان ، در حال حاضر این منطقه در حال حاضر از نظر طعمه های یوز پلنگ نسبتا جمعیت مناسبی را داراست و گرچه تا به حال رسما یوزپلنگ از منطقه گزارش نشده است ولی با توجه به گزارشات مردمی فراوان از یوز ، با حفاظت مستمر از این منطقه میتوان انتظار گزارش رسمی و مستند یوز از منطقه را داشت.

این منطقه کاملا دور از روستاهای اردستان واقع شده و جنوبی ترین مرز منطقه شکار ممنوع خارو با شمالی ترین روستاهای اردستان حدود 80 کیلومتر فاصله دارد ، که خود نشان دهنده بکر بودن منطقه است . گرچه متاسفانه در حال حاضر تعداد اندکی معدن در منطقه وجود دارد که البته فعالیت شان کم است.

با توجه به این که بین مرزهای شمالی منطقه شکار ممنوع خارو و مرزهای جنوبی پارک ملی کویر ، هیچ جاده ، روستا یا مانعی وجود ندارد ، منطقه شکار ممنوع خارو در حال حاضر تنها منطقه ای است که میتواند پذیرای مهاجرت و جابجایی های یوزپلنگ از پارک ملی کویر باشد و فضای حیاتی ، برای رساندن جمعیت های جدا افتاده یوز پلنگ در دشت کویر مرکزی را در اختیار یوز بگذارد . باید توجه کرد که زیستگاههایی مانند کوههای ” بند انارک ” در شرق و در حوزه شهرستان نایین و کوههای ” یخاب ” در حوزه شهرستان کاشان و کوههای شمالی منطقه بادرود نطنز ، همگی از شکارگاههای قدیمی و معروف استان اصفهان هستند و گزارشهای محلی از حضور یوز در دو دهه گذشته در اکثر این مناطق وجود دارد و حفاظت از منطقه شکار ممنوع خارو در حقیقت حلقه اتصال تمامی این مناطق به پارک ملی کویر است و میتواند راه را برای حفاظت از این مناطق که همگی علی رغم ارزشهای بالای زیستگاهی شان به صورت آزاد اداره میگردند ، هموار کند و باید توجه کرد که به دلیل قرار گیری این مناطق در حاشیه دشت کویر مرکزی تقریبا هیچ مانعی برای مهاجرت بین این زیستگاهها وجود ندارد و تمام این مناطق میتوانند مانند خون تازه ای برای پارک ملی کویر عمل کنند و در حقیقت یک زیستگاه یکپارچه بسیار گسترده در اختیار یوز و دیگر گونه های نادر دشت کویر مرکزی قرار دهند.

در حال حاضر مهاجرت بین پارک ملی کویر و منطقه شکارممنوع خارو ، بویژه در مورد قوچ و میش مرتبا گزارش میشود و گله های قوچ و میش در حال گدار بین دو منطقه حتی در گله های بزرگ ، توسط مردم محلی گزارش شده اند.

با توجه به این که منطقه شکار ممنوع نمی تواند اختیارات قانونی لازم برای برخورد با دست اندازی به منطقه در مواردی مانند چرای دام و احداث جاده و معدن و امثالهم را بگیرد ، در صورتی که ارتقای این منطقه به منطقه حفاظت شده سریعا صورت نگیرد ، میتواند ضررهای جبران ناپذیری به تنها زیستگاه پشتوانه ای پارک ملی کویر که تا به حال به دلیل صعب العبور بودن از آسیب مصون مانده است ، وارد کند.

منطقه شکار ممنوع خارو در کنار پناهگاه حیات وحش عباس آباد نایین تنها زیستگاههای جبیر استان اصفهان به شمار میروند که زیر نظر اداره محیط زیست استان اصفهان ، حفاظت میشوند و در پی توجه به زیستگاههای یوز در استان اصفهان ایجاد شده اند که از عمر منطقه شکار ممنوع خارو بیش از یک ماه نمیگذرد . در صورت تخصیص امکانات لازم برای حفاظت مستمر از منطقه از جمله احداث پاسگاه در منطقه با توجه به صعب العبور بودن منطقه و بویژه ارتقای منطقه از شکار ممنوع به حفاظت شده هم ضریب امنیت منطقه برای حیات وحش بالاتر میرود و هم حفاظت از این منطقه میتواند نوید بخش براه اندختن دومینویی برای توجه به دیگر زیستگاههای ارزشمندی که در جنوب پارک ملی کویر واقع شده اند ، باشد.

 

[ATENA_A]

منطقه شکار ممنوع کلاته با مساحت 1368 هکتار، با‌ارزش‌ترین زیستگاه در قلب کویر در شهرستان خور و بیابانک می‌باشد. این منطقه از دشت‌ها و رشته کوه‌های به هم پیوسته تشکیل شده و به دلیل برخورداری از گونه‌های مختلف گیاهی و جانوری، یکی از مناطق ویژه در استان اصفهان شناخته شده است. پوشش گیاهی شاخص این منطقه درمنه، گز و تاق است و در دشت‌ها تاق‌زارهای انبوه و خودرو و در نواحی مرتفع‌تر نیز گونه‌هایی همچون بادام کوهی، پسته وحشی، بنه، قیچ، شور و آنغوزه را می‌توان مشاهده نمود. در ماسه‌زارهای شمال این منطقه پوشش گیاهی تاق و اسکنبیل و سایر گیاهان ماسه‌پسند قابل مشاهده است.

از گونه‌های به ثبت رسیده این منطقه زاغ بور، باقرقره، سبز قبا، هوبره، گربه وحشی، گربه شنی، کاراکال، کل و بز، قوچ و میش و جبیر می‌باشند. در این منطقه شواهدی از وجود یوزپلنگ آسیایی دیده شده است.

این منطقه با وسعت 22 هزار هکتار، در 160 کیلومتری غرب اصفهان و در شهر افوس از توابع شهرستان فریدن واقع شده است. این منطقه که زیستگاه گونه‌های متنوع جانوری و گیاهی است، در گذشته به عنوان شکارگاه ییلاقی ظل السلطان؛ پسر ناصرالدین شاه و حاکم اصفهان، مورد استفاده بود. این منطقه از سال 1390 خورشیدی به منظور حفظ گونه‌های جانوری خاص و حمایت از این منطقه، تحت مدیریت و حفاظت سازمان محیط زیست قرار گرفته است. عمده‌ترین گونه‌های حیات وحش این منطقه بز وحشی، خرس قهوه‌ای، گرگ، روباه، شغال، گراز، کبک، عقاب، شاهین، دلیجه، کفتار و راسو است.

 

[ATENA_A]

منطقه شکار ممنوع کوه بزرگی در 85 کیلومتری شمال نائین و 30 کیلومتری شمال غرب انارک واقع شده است. این منطقه از بهترین زیستگاه‌های کشور در زمینه نگهداری و زادآوری گونه‌های شاخص همچون هوبره، زاغ بور، جبیر، شاه روباه و گربه‌سانانی چون گربه وحشی، گربه شنی و کاراکال می‌باشد.

منطقه حفاظت شده دالانکوه با مساحت حدود 34 هزار هکتار در غرب پناهگاه حیات وحش قمیشلو و جنوب شرقی شهر داران واقع شده است. این منطقه دارای سیمای کوهستانی بوده که از سال 1388 خورشیدی به عنوان «منطقه شکار ممنوع» و از سال 1389 خورشیدی به عنوان «منطقه حفاظت شده» مطرح می‌باشد. گونه شاخص گیاهی این منطقه عبارتند از کما، جاشیر، بادام وحشی، انواع گون، گزانگبین، موسیر، آنقوره و ریواس.

گونه‌های شاخص جانوری این منطقه نیز شامل مواردی همچون قوچ و میش، کل و بز، گورکن، کبک، تیهو، گرگ، کاکایی ارمنی، پرستوی دریایی، کشیم بزرگ، کشیم کوچک، باکلان، اردک سیاه کاکل می‌شود.

 

[ATENA_A]

این منطقه با وسعت 220 هزار هکتار، در مجاورت روستای موته از توابع شهر میمه و میان دو استان اصفهان و استان مرکزی قرار دارد. این منطقه در سال 1346 خورشیدی به عنوان منطقه حفاظت شده اعلام گردید و در سال 1369 به پناهگاه حیات وحش ارتقا یافت. این منطقه از کوهستان، دشت و تپه‌ماهورهای متعددی تشکیل شده و یکی از باارزش‌ترین مناطق حفاظت شده ایران محسوب می‌شود زیرا این منطقه از گیاهان منحصر به فرد پوشیده شده و زیستگاه آهو به شمار می‌رود. در این منطقه حدود 478 گونه گیاهی شناسایی شده که نزدیک به 270 گونه از این مجموعه، از گونه‌های گیاهان دارویی مفید از جمله آویشن، کرفس کوهی، کاکوتی، کما، جاشیر، زرشک، گل اورانه، خاکشیر، تلخ بیان، تمشک، انجیر و ریواس می‌باشد.

پوشش جانوری این منطقه از 25 گونه پستاندار، 88 گونه پرنده و 25 گونه خزنده از جمله کل و بز، قوچ و میش، گربه وحشی، گرگ، پلنگ، کفتار، روباه، شغال، آهو، فلامینگو، پلیکان، انواع غازها، مرغابی‌ها، حواصیل‌ها، کشیم‌ها، درنا، لک‌لک، کاکایی‌ها، پرستوهای دریایی، هوبره، بلدرچین، کبک، چلچله، دارکوب، انواع گنجشک‌سانان، عقا‌ب‌ها، دال، بحری، بالابان، شاهین و دلیجه تشکیل شده است.

از دیگر ویژگی‌های جالب توجه در این منطقه وجود غارهای زیبا و متعدد همچون غار دمه، غار یکه چاه و غار سوخته صالح پیغمبر می‌باشد.

این منطقه در شرق شهرستان نایین مابین شهر انارک و شهر بیاضه واقع شده و مشتمل بر دشت‌ها و رشته کوه‌های به هم پیوسته می‌باشد. این منطقه با وسعت بیش از 300 هزار هکتار، زیستگاهی بکر و دست نخورده در قلب کویر برای انواع گونه‌های گیاهی و جانوری می‌باشد. به رغم وجود محدودیت‌های زیستی از جمله بارندگی کم و متغیر، آب و هوای گرم و محدودیت‌های خاک، پوشش گیاهی از تنوع و تراکم قابل توجهی برخوردار بوده و تاکنون بیش از 400 گونه گیاهی در سطح این منطقه شناسایی شده‌اند و درمنه، گز و تاغ پوشش گیاهی شاخص آن می‌باشند.

در این منطقه 35 گونه پستاندار، 72 گونه پرنده بومی و 155 گونه پرنده مهاجر زندگی می‌کنند. این منطقه یکی از باارزش‌ترین زیستگاه‌های یوزپلنگ آسیایی محسوب می‌شود. گونه‌های جانوری متعدد دیگری نیز در این منطقه دیده می‌شوند که مهم‌ترین آن‌ها پلنگ، جبیر، کاراکال، گربه شنی، شاه روباه، هوبره و زاغ بور می‌باشند.

متأسفانه احداث جاده چوپانان- اردکان به طول بیش از 30 کیلومتر که از قلب این منطقه عبور می‌کند، آسیب‌های زیادی به این منطقه وارد آورده و منطقه را به دو قسمت شرقی و غربی تقسیم نموده است.

 

[ATENA_A]

این چشمه در دهانه دالانکوه در شهرستان تیران و کرون واقع شده و از برف‌های دائمی کوه تغذیه می‌شود. این چشمه در تمام طول سال دارای آب فراوان است.
چشمه مرغاب اصفهان در فاصله ۸۵ کیلومتری غرب اصفهان در فاصله بین شهرستان تیران و نجف آباد قرار دارد، پس از گذشتن از کوه احمدرضا شما به تابلوی را مشاهده می‌کنید که بر روی آن نوشته شده ” چشمه مرغاب”

به عبارتی این چشمه تنها جریان آب سطحی است که در این شهرستان قرار دارد و پس از طی مسافتی معادل ۱۰۰ کیلومتر به زاینده رود پیوسته و به نوعی تامین کننده میزانی از آب زاینده رود است.

چشمه مرغاب اصفهان در سنگ‌های آهکی کرتاسه به وجود آمده است، که در زیر این نواحی نیز طبقات شیست و شیلی قرار دارد،‌ارتفاعات قرار گرفته در منطقه نیز مربوط به دوران سوم زمین شناسی بوده و بخشی از کوه‌های داخلی زاگرس به حساب می‌آید.
رودخانه و یا چشمه مرغاب علاوه بر تغذيه سفره آب زير زميني به‌دليل قابليت نفوذ در بستر خاک تاثير مستقيمي بر روي قنوات موجود درحريم و حواشي رودخانه داشته و از همين جهت رودخانه مذكور شرايط تشكيل پر آب ترين قنوات دشت را فراهم كرده است.

چشمه مرغاب

چشمه مرغاب

چشمه مرغاب
این چشمه در روستای سیبک از توابع دهستان چشمه لنگان بخش مرکزی شهرستان فریدونشهر قرار دارد. آب این چشمه از زیر تخته سنگ‌های بزرگ با فشار زیاد خارج می‌شود که قسمتی از آن با استفاده از سه ایستگاه پمپاژ، از طریق خط لوله 14 کیلومتری، آب آشامیدنی فریدونشهر و روستاهای مجاور آن را تأمین می‌کند.

این چشمه و محدوده آن یکی از مهم‌ترین تفرجگاه‌های مردم این منطقه است.

این چشمه در فاصله 18 کیلومتری مرکز شهرستان فریدونشهر و در نزدیکی روستای سرداب سفلی قرار دارد. این سراب دارای چشمه‌ای زیبا و مناظری دل‌انگیز است. سکوهای نشیمن وسرویس‌های بهداشتی از امکانات این تفرجگاه است.