نقد و بررسی فیلم خارجی معرفی و بررسی فیلم Let Him Go

[Angel of Fate]

​

بگذار برود (به انگلیسی: Let Him Go) یک فیلم درام نئو وسترن آمریکایی در سال ۲۰۲۰ است که به تهیه کنندگی، نویسندگی و کارگردانی توماس بزوچا، براساس رمانی به همین نام ساخته لری واتسون در سال ۲۰۱۳ ساخته شده‌است. در این فیلم کوین کاستنر و داین لین به عنوان یک کلانتر بازنشسته و همسرش بازی می‌کنند که پس از مرگ پسرشان به دنبال یافتن تنها نوه خود هستند.

این فیلم به صورت تئاتری در تاریخ ۶ نوامبر سال ۲۰۲۰ و توسط فوکس فیچرز در ایالات متحده آمریکا اکران شد و نظرات به‌طور کلی مثبت را از منتقدان دریافت کرد.

بگذار برود (Let Him Go)Let Him Go

کارگردان : Thomas Bezucha

نویسنده : Thomas Bezucha

بازیگران :

Diane Lane...Margaret Blackledge

Kevin Costner...George Blackledge

Lesley Manville...Blanche Weboy

Kayli Carter...Lorna Blackledge

ژانر : درام

درجه سنی: R ( مناسب برای افراد بالای 17 سال )

زمان : 113 دقیقه

منبع: ویکی پدیا

 

[Angel of Fate]

​

« بگذار برود » عنوان کتابی به قلم لری واتسون است که در سال 2013 منتشر شد. این کتاب در ایران ترجمه نشده و با توجه به حال و هوای وسترنی آن، به نظر می رسد که ناشران علاقه چندانی برای ترجمه و انتشار آن نداشته اند؛ البته بیان این نکته نیز ضروری است که کتاب آقای واتسون در ایالات متحده نیز در مقایسه با اغلب اقتباس های سینمایی، از آوازه کم تری برخوردار بوده و می توان واژه « معمولی » را برای آن به کار برد. حالا هفت سال پس از انتشار کتاب، فیلم « بگذار برود » با بازی کوین کاستنر و دایان لی منتشر شده شده است.

داستان درباره زوج میانسالی به نام جورج ( کوین کاستنر ) و مارگارت ( دایان لین ) است. جورج سابقاً کلانتر بوده و حالا پس از بازنشستگی به شغل مزرعه داری مشغول شده است. این دو پس از از دست دادن فرزندشان در یک حادثه، شاهد ازدواج مجدد عروسشان هستند و امید دارند که این ازدواج بتواند زندگی عروس سابق شان را بهبود ببخشد. اما همسر جدید عروس ، رفتاری خشونت آمیز با وی و فرزندش دارد و این دو پس از مدتی نیز ناپدید می شوند. حال جورج و مارگارت نگران از آینده نوه شان، برای یافتن او عازم سفر می شوند اما...

 

[Angel of Fate]

​

« بگذار برود » پایبند به مولفه های ژانر وسترن است و سعی کرده از عناصر آشنای این ژانر استفاده نماید. ما در طول فیلم زندگی خانواده گاوچرانی را شاهد هستیم که سفری طولانی را در ایالات متحده آغاز می کنند که اغلب با نماهایی از طبیعت زیبای شهر های کوچک تر ایالات متحده گره خورده است. شخصیت هایی که این دو در قصه با آنها مواجه می شوند نیز برگرفته از همان حال و هوای عناصر کلاسیک ژانر وسترن است. شخصیت سرخپوستی که جورج و مارگارت ملاقات می کنند، مطابق انتظار فردی آواره است که ایالات متحده و رویکرد رایج این کشور درباره سرخپوست ها، او را از خانواده اش جدا کرده و حالا او مانند یک سرخپوست اصیل، سرزمینی ندارد و آزادانه زندگی می کند. « بگذار برود » در وفاداری به عناصر ژانر وسترن سنگ تمام گذاشته و البته این وفاداری منجر به کلیشه شدن بخش های زیادی از فیلم شده است.

اما آنچه که فیلم را حداقل تا نرسیدن به بخش پایانی سرپا نگه می دارد، دو شخصیت اصلی داستان است که پرداخت مناسبی دارند و شیمی بین آنها نیز کاملاً پذیرفتنی است. جورج و مارگارت دو روی سکه هستند و از لحاظ احساسی و رفتار اجتماعی، چندان با یکدیگر هم نظر نیستند. جورج مرد قانون است که سالها برای حفظ امنیت جنگیده و حالا در مزرعه به دنبال آرامش است اما مارگارت علی رغم مهربانی فوق العاده اش، زنی سرسخت و با همتی بلند است که اگر لازم باشد تمام ایالت ها را پیاده زیر پا می گذارد تا بتواند به هدف خود برسد. آنچه که « بگذار برود » را تبدیل به تجربه ای خوشایند می کند، دیالوگ های بین این دو است که تجربه یک زندگی ایده آل در میانسالی را برای تماشاگر زنده می کند و در کنار آن، موسیقی عالی فیلم نیز ارزش این لحظات را دو چندان می کند.

 

[Angel of Fate]

​

با اینحال « بگذار برود » همانطور که گفته شد، پایبندی زیادی به عناصر ژانر وسترن دارد و به همین دلیل زمانی که به دقایق پایانی نزدیک می شویم، می بایست انتظار افروخته شدن شعله های خشونت را نیز داشته باشیم. خشونتی که با اتکا به عنصر " انتقام " در فیلم گنجانده شده و فاقد ظرافت لازم برای شکل گیری است. پس از تجربه وحشتناکی که برای جورج رخ می دهد، فیلم خیلی زود و طی چند مرحله دیالوگ ساده، جورج را از یکدندگی خارج کرده و به غیرمنطقی ترین شکل ممکن تبدیل به یک یاغی می کند که قصد دارد شخصاً عدالت را اجرا کند. متاسفانه این پایان بندی با کلیشه های اخلاقی همراه شده که فاقد منطق روایی لازم برای ماندگار شدن فیلم در ذهن تماشاگر است.

در میان بازیگران فیلم، دایان لین ستاره فیلم است. بازیگری که سالها پیش با فیلم « بی وفا » به شهرت فراوانی رسید و توانست نامزدی اسکار را نیز تجربه کند اما رفته رفته فراموش شد و حالا پس از حدود 18 سال، بار دیگر بازی به یاد ماندنی از او شاهد هستیم که اگر خوش شانس باشد می تواند یک نامزدی اسکار برای او به همراه داشته باشد. کوین کاستنر نیز در نقش جورج پذیرفتنی است هرچند که زیر سایه بازی خوب لین قرار گرفته و فرصت اینکه بتواند از جایگاه ستاره ای خود استفاده کند نداشته است.

 

[Angel of Fate]

​

« بگذار برود » می تواند تا لحظه نرسیدن به تقابل نهایی، دلنشین و تاثیرگذار باشد. تجربه تماشای زندگی مشترک مارگارت و جورج با تمام بداخلاقی های رایج در آن سن، لـ*ـذت بخش است و ارزش تماشای اثر را بالا می برد اما آن پایان بندی کلیشه ای و پازلی که به درستی چیده نمی شود تا تصمیمات افراد روندی منطقی به خود بگیرد، فلسفه " رها کردن و گذشتن " را را خراب کرده است. با این حال همانطور که بیان شد، « بگذار برود » پایبند به اصول ژانر وسترن بوده و هر آنچه که در فیلم به نمایش درآمده تعهدی بر عناصر این ژانر است. شاید اگر به پایان بندی فیلم سخت نگیرید، بتوانید از تماشای تمام لحظات فیلم « بگذار برود » لـ*ـذت ببرید.

منبع: moviemag.ir