نقد و بررسی فیلم خارجی معرفی و نقد مینی سریال The Queen's Gambit

[^M.Sajdeh.76]

اسکات فرانک توانایی رو به رشد شطرنج بت را به روش‌های منحصر به فردی تجسم می‌کند که همچنین استعاره‌هایی برای رشد او به عنوان یک زن و همچنین تبار وی در اعتیاد است.

از طرفی این سریال به واسطه فهم درست اسکات فرانک و فیلمبردارش از فرم، تبدیل به یک شخصیت بصری زیبا شده است. اگر از شروع یک نمایش هفت ساعته در مورد شطرنج احساس ترس و وحشت می‌کنید، باید بدانید انتخاب‌های پویای کارگردان باعث می‌شود مسابقات شطرنج مانند بهترین صحنه‌های اکشن و پُر تنش در بهترین فیلم‌های ورزشی به نظر برسند.

 

[^M.Sajdeh.76]

تدوین درست، تَعدُد لوکیشن و زیبایی صحنه و تصاویر، به همراه یک درام خوش محتوا باعث می‌شود این سریالِ به ظاهر سنگین و کسل‌کننده تبدیل به کاری سرگرم‌کننده برای شما شود. حتی دوره زمانی در این سریال تقریباً خودش یک شخصیت است.

در واقع از قسمت سوم شما به عنوان بیننده خود مشتاق دیدن ادامه این روایت رقابتی خواهید شد. البته جدا از بحث پرداخت موفق شخصیت مرکزی و همچنین پویایی بصری سریال، عامل مهم دیگر در افزودن پیشرانه و پویایی به صحنه‌های این سریال، موسیقی متن جذاب و عالی کارلوس رافائل ریورا در طول نمایش است. هرجا که نیاز است سریال هیجان را بالا ببرد – موسیقی عامل اصلی این تعاملات می‌شود.

 

[^M.Sajdeh.76]

البته این سریال در تمام بخش‌ها در کمال و شکوه نیست. یکی از نکات ضعف عمده سریال تمرکز بی‌اندازه به پرداخت شخصیت بت و عدم پرداخت شخصیت‌های مکمل دیگر است.

این ایراد زمانی بیشتر به چشم می‌آید که این شخصیت‌ها در دل قصه به طُرُق مختلف جلوی شخصیت مرکزی سبز می‌شوند و او را به چالش می‌کشند. چالش‌هایی که به واسطه ناشناس بودن رفتار شخصیت‌هایش برای بیننده به شدت گیرا نمی‌شوند.

 

[^M.Sajdeh.76]

بدون شک این سریال بدون موضوع شطرنج هم یک درام تاریخی درگیر‌کننده بود. اما اقتباس موفق اسکات فرانک در غالب مینی سریال هفت قسمتی باعث شده بیننده با جزئیاتی سرگرم‌کننده چون شطرنج، نبوغ، فساد شخصیتی و اِلمان‌های فرهنگی منفی در جامعه غربی روبرو شود.

اگرچه رُمان والتر تویس خیالی است، و مبنای واقعی ندارد. اما گامبی ملکه همان شور و حال شاهانه‌ای را که در سریال The Crown دیده‌ایم ارائه می‌دهد. همچنین داستان اعتیاد و مبارزه با نبوغِ در آن نیز یادآور آثاری چون شرلوک است.

 

[^M.Sajdeh.76]

در نتیجه باید بگویم، این یک سریال نادر است که می‌تواند شکل خاصی از نبوغ بیمار‌گونه را بدون ریزش بیننده، و به شکل سرگرم‌کننده به نمایش بگذارد. ما در گامبی ملکه شاهد شخصیتی هستیم که در سیستم عجیب قرن بیستم، نقش یک پیاده نظام بی‌قدرت را دارد، اما نبوغ او باعث درخشش می‌شود.

 

[^M.Sajdeh.76]

دنیای طاقت فرسای شطرنج رقابتی بارزترین صحنه برای روایت یک داستان درامِ سیاه نیست، اما The Queen’s Gambit یک سریال غالباً سرگرم‌کننده است که توانسته از محتوایش بهترین استفاده را ببرد.

بدون شک این یک قصه ناخوشایند و دلخراش است. اما باید به پیام سریال احترام گذاشت. پیامی که می‌گوید: حتی در صورت ملکه شدن، ایستادن روی تخته خالی فایده‌ای ندارد. پیامی که می‌گوید شما با همه داشته‌هایتان بدون بقیه مجموعه پُشت‌سرتان چیزی نیستید. پس با این اوصاف اگر یک درام شطرنجی سرگرم‌کننده با محتوای جذاب می‌خواهید، این سریال خوراک چند ساعتِ شما را جور خواهد کرد.

 

[^M.Sajdeh.76]

تحلیل شخصیت بث هارمون

گامبی وزیر، یک مینی سریال درام و آمریکایی است که به تازگی در پلتفرم نتفلیکس پخش شده و در مقابل مخاطبان واکنش بسیار خوبی نسبت به این سریال داشتند. قطعا یکی از اصلی‌ترین دلایل محبوبیت این سریال در کوتاه مدت، وجود شخصیت عمیق بث هارمون است. در ادامه این شخصیت را از جنبه عمیق روانشناسی بررسی و تحلیل می‌کنیم.

 

[^M.Sajdeh.76]

کنترل صفحه شطرنج، جبران عدم کنترل زندگی​

بث هارمون دوران کودکی سخت و غیر قابل کنترلی داشته است. او در سن کم مجبور به تحمل رنج‌های زیادی بوده که خودش هیچ دستی در آن نداشته و نمی‌توانست این سختی‌ها و رنج‌ها را کنترل کند.
درواقع او مثل یک تماشاگر مسابقه فوتبال بوده؛ در مسابقه فوتبال، تماشاگران گاهی اضطرابشان از بازیکنان هم بالاتر می‌رود، به این دلیل که تماشاگران نمی‌توانند تغییری در وضعیت بازی ایجاد کنند و صرفا باید تماشا کنند و حرص بخورند.

 

[^M.Sajdeh.76]

‌
درست مثل شخصیت بث که در دوران کودکی صرفا تماشاگر مجموعه‌ای از اتفاقات ناگوار از جمله مرگ مادرش بوده و در واقع او هیچ کنترلی روی زندگی خود نداشته؛ این موضوع ذهن کودکانه‌اش را بدجوری دچار عذاب کرده است.

در نهایت او وارد یتیم خانه می‎شود؛ جایی که باید یکسری قوانین ناخواسته را رعایت کند، بدون اینکه به آن‌ها باور داشته باشد. او همواره به خاطر از دست رفتن کنترل زندگی خود، افسرده و ناراحت است.

 

[^M.Sajdeh.76]

اما زمانی که وارد زیرزمین می‌شود و در آن فضای خفقان و بسته، یک پیرمرد را درحال بازی کردن با مهره‌هایی روی یک صفحه می‌بیند، ذهنش شروع به پویایی در می‌آید و این آغاز یک سفر است.

او در وهله اول با صفحه شطرنج آشنا شد؛ یک صفحه کوچک که به چندین مربع کوچک‌تر تقسیم شده است. او با دیدن صفحه شطرنج و مهره‌هایش که توسط آقای شایبل هدایت می‌شد، به این فکر افتاد که چه فرمانروایی جالب و کوچکی!

بث شروع به یادگیری شطرنج کرد؛ زیرا قصد او کنترل و فرمانروایی یک ناحیه، هرچند کوچک بود. او به خاطر کنترل نداشتن روی زندگی، عقده بزرگی درونش شکل گرفته بود که باید در هر صورت تخلیه می‌شد.