نام فیلم:طعم شیرین خیال
نویسنده:علی میرمیرانی و نغمه ثمینی
کارگردان:کمال تبریزی
بازیگران: سید شهاب الدین حسینی،نازنین بیاتی،نادر فلاح،نازنین فراهانی
سال تولید:1393
خلاصه داستان:
داستان قصه ی دختری به نام شیرین(با بازی درخشان نازنین بیاتی)است که خواستگار او،استادش است و البته این مرد،عاشق طبیعت است و آن را دیوانه وار میپرستد...
نقد فیلم/توسط:رزمین رولینگ
طعم شیرین خیال داستانی سرراست و ساده دارد.آنچه در این فیلم باید بهش توجه نمود،این است که فیلمنامه ی نسبتا ساده داستانی پرمحتوا و عمیق دارد.نغمه ثمینی که عامه ی مردم با سریال شهرزاد او را میشناسند،در این فیلم به بهترین شکل داستان عشق و دلدادگی دو نفر را از دو دنیای تقریبا متفاوت را بیان میکند.یک طرف داستان،شیرین است .دختری که همانند دیگر نقشهای نازنین بیاتی،دنیای کوچکی دارد و فکر میکند تمام آن چیزی که باید داشته باشد،یک زندگی خوب به یک همسر خوب تر است.قطب مخالف او،استاد خواستگارش است که تمام دنیایش طبیعت است و طبیعت!حتی در جایی از فیلم میبینیم که شیرین به او میگوید آیا به جز طبیعت به چیز دیگری فکر میکند؟و پاسخ استاد این است:بله،شما!
فیلمنامه یک جاهایی لنگ میزند.البته این موضوع کلیت و استخوان بندی مناسب فیلمنامه را زیر سوال نبرده،اما بهتر بود این حفره ها باقلم قدرتمند نغمه ثمینی و علی میرمیرانی پر میشدند.به عنوان مثال،شخصیت پردازیها چیز درستی را به اطلاع بیننده نمیرساند.شاید خود شما هم اگر فیلم را تماشا کرده باشید این را بفهمید.مثلا شخصیت استاد شخصیتی تقریبا غیرقابل باور است.چرا یک آدم باید اینقدر طبیعت دوست باشد؟اصلا مگر میشود؟یا شخصیت نازنین بیاتی که یک جاهایی از آن شخصیت منفعل جدا میشود و این موضوع از هدف اصلی شخصیت پردازی او دور است.
بازی بازیگران اصلی عالی و یکدست است.شهاب حسینی مثل همیشه ظاهر شده و نازنین بیاتی به این نقش هرچند تکراری اش قوت بخشیده.بازی نازنین فراهانی تخت است.هیچ چیزی در او مشاهده نمیشود که مخاطب را به دوست داشتنش ترغیب کند!همانند فیلم"بهار نارنج"بازی ضعیفی از خود ارائه داده که میتوانست بهتر باشد.چرا که ایشان از بازیگران توانمند سینمای ما هستند.
ساختار فیلم مثل همه ی فیلمهای کمال تبریزی،نه آن تکانهای بیهوده ی دوربین را دارد و نه بیخود سعی کرده از جایی به جای دیگر بپرد.اصلا هنر کمال تبریزی همین است.فیلمساز محترم سینمای ایران،به خوبی این را فهمیده که مخاطب با فیلمهای در هم و برهم و تکان خوردن دوربین و دوربین روی دست وصدای ته حلقی بازیگران به اصطلاح "حال نمیکند".
در کل،طعم شیرین خیال،واقعا زیباست و شما را به خیالاتتان میکشاند.فیلمی خوب که متاسفانه در جشنواره ی فجر توجه چندانی به آن نشد و البته این موضوع چیزی از ارزش فیلم کم نخواهد کرد.فیلمی آموزنده،که جز معدود فیلمهای اکران شده در باب"محیط زیست"است.این فیلم را ببینید و لـ*ـذت ببرید.
نویسنده:علی میرمیرانی و نغمه ثمینی
کارگردان:کمال تبریزی
بازیگران: سید شهاب الدین حسینی،نازنین بیاتی،نادر فلاح،نازنین فراهانی
سال تولید:1393
خلاصه داستان:
داستان قصه ی دختری به نام شیرین(با بازی درخشان نازنین بیاتی)است که خواستگار او،استادش است و البته این مرد،عاشق طبیعت است و آن را دیوانه وار میپرستد...
نقد فیلم/توسط:رزمین رولینگ
طعم شیرین خیال داستانی سرراست و ساده دارد.آنچه در این فیلم باید بهش توجه نمود،این است که فیلمنامه ی نسبتا ساده داستانی پرمحتوا و عمیق دارد.نغمه ثمینی که عامه ی مردم با سریال شهرزاد او را میشناسند،در این فیلم به بهترین شکل داستان عشق و دلدادگی دو نفر را از دو دنیای تقریبا متفاوت را بیان میکند.یک طرف داستان،شیرین است .دختری که همانند دیگر نقشهای نازنین بیاتی،دنیای کوچکی دارد و فکر میکند تمام آن چیزی که باید داشته باشد،یک زندگی خوب به یک همسر خوب تر است.قطب مخالف او،استاد خواستگارش است که تمام دنیایش طبیعت است و طبیعت!حتی در جایی از فیلم میبینیم که شیرین به او میگوید آیا به جز طبیعت به چیز دیگری فکر میکند؟و پاسخ استاد این است:بله،شما!
فیلمنامه یک جاهایی لنگ میزند.البته این موضوع کلیت و استخوان بندی مناسب فیلمنامه را زیر سوال نبرده،اما بهتر بود این حفره ها باقلم قدرتمند نغمه ثمینی و علی میرمیرانی پر میشدند.به عنوان مثال،شخصیت پردازیها چیز درستی را به اطلاع بیننده نمیرساند.شاید خود شما هم اگر فیلم را تماشا کرده باشید این را بفهمید.مثلا شخصیت استاد شخصیتی تقریبا غیرقابل باور است.چرا یک آدم باید اینقدر طبیعت دوست باشد؟اصلا مگر میشود؟یا شخصیت نازنین بیاتی که یک جاهایی از آن شخصیت منفعل جدا میشود و این موضوع از هدف اصلی شخصیت پردازی او دور است.
بازی بازیگران اصلی عالی و یکدست است.شهاب حسینی مثل همیشه ظاهر شده و نازنین بیاتی به این نقش هرچند تکراری اش قوت بخشیده.بازی نازنین فراهانی تخت است.هیچ چیزی در او مشاهده نمیشود که مخاطب را به دوست داشتنش ترغیب کند!همانند فیلم"بهار نارنج"بازی ضعیفی از خود ارائه داده که میتوانست بهتر باشد.چرا که ایشان از بازیگران توانمند سینمای ما هستند.
ساختار فیلم مثل همه ی فیلمهای کمال تبریزی،نه آن تکانهای بیهوده ی دوربین را دارد و نه بیخود سعی کرده از جایی به جای دیگر بپرد.اصلا هنر کمال تبریزی همین است.فیلمساز محترم سینمای ایران،به خوبی این را فهمیده که مخاطب با فیلمهای در هم و برهم و تکان خوردن دوربین و دوربین روی دست وصدای ته حلقی بازیگران به اصطلاح "حال نمیکند".
در کل،طعم شیرین خیال،واقعا زیباست و شما را به خیالاتتان میکشاند.فیلمی خوب که متاسفانه در جشنواره ی فجر توجه چندانی به آن نشد و البته این موضوع چیزی از ارزش فیلم کم نخواهد کرد.فیلمی آموزنده،که جز معدود فیلمهای اکران شده در باب"محیط زیست"است.این فیلم را ببینید و لـ*ـذت ببرید.