آلیتا» به نویسندگی جیمز کامرون و کارگردانی رابرت رودریگز برای اکثر مخاطبان اثری با درجهبندی کیفی متوسطِ روبهبالا است و برای عاشقان سینمای علمیتخیلی، فیلمی نسبتا خوب که نباید تجربهی یک بار تماشای آن را از دست داد.
پیشرفت جنونآمیز تکنولوژیهای سینمایی را بدون شک میتوان یکی از تاثیرگذارترین عناصر شکلدهنده به فیلمهای چند سال اخیر دانست. پیشرفتی که برخیها مطلقا با آن مخالف هستند و برخی دیگر نیز آن را بهعنوان عنصری میبینند که غیرممکنها را ممکن میکند و برای سینمای فانتزی و بهخصوص فیلمهای علمیتخیلی، فرصتهایی تازه و مثالزدنی را به وجود میآورد. به همین خاطر هم همانقدر که میشود آدمهایی را دید که با به کارگیری CGIها در صنعت/هنر سینما مخالفت جدی دارند، فیلمسازها، منتقدان و تماشاگرانی هم هستند که پیشرفت تکنولوژی را خوشحالکننده میبینند و تنها باور دارند که فیلمسازها باید با نگاه درست به استفاده از آن بپردازند. چون همانقدر که امکان دارد برخی از کارگردانها با استفادهی بیجا از جلوههای ویژهی کامپیوتری کار خود را راحت کنند و در طراحی و ساخت اکشنهای مثالزدنی شکست بخورند یا آفرینش میزانسنِ حسابشده را از یاد ببرند و همهی وظایفِ جذاب کردن صحنه را به دوش برخی جلوههای ویژهی زیبا اما بیحسابوکتاب بیاندازند، امکان هم دارد که فیلمسازی از راه برسد و تصویری غیر قابل ضبط از اعماق فضا را در فیلمی معنادار نشانمان بدهد. طوری که مخاطب از تواناییهای CGIها به وجد بیاید و متوجه شود که سازندگان نه برای ساده کردن بخشهایی کلیدی از مراحل ساخت یک فیلم که برای ممکن کردن ناممکنها به سراغ استفاده از تکنولوژی رفتهاند.
پیشرفت جنونآمیز تکنولوژیهای سینمایی را بدون شک میتوان یکی از تاثیرگذارترین عناصر شکلدهنده به فیلمهای چند سال اخیر دانست. پیشرفتی که برخیها مطلقا با آن مخالف هستند و برخی دیگر نیز آن را بهعنوان عنصری میبینند که غیرممکنها را ممکن میکند و برای سینمای فانتزی و بهخصوص فیلمهای علمیتخیلی، فرصتهایی تازه و مثالزدنی را به وجود میآورد. به همین خاطر هم همانقدر که میشود آدمهایی را دید که با به کارگیری CGIها در صنعت/هنر سینما مخالفت جدی دارند، فیلمسازها، منتقدان و تماشاگرانی هم هستند که پیشرفت تکنولوژی را خوشحالکننده میبینند و تنها باور دارند که فیلمسازها باید با نگاه درست به استفاده از آن بپردازند. چون همانقدر که امکان دارد برخی از کارگردانها با استفادهی بیجا از جلوههای ویژهی کامپیوتری کار خود را راحت کنند و در طراحی و ساخت اکشنهای مثالزدنی شکست بخورند یا آفرینش میزانسنِ حسابشده را از یاد ببرند و همهی وظایفِ جذاب کردن صحنه را به دوش برخی جلوههای ویژهی زیبا اما بیحسابوکتاب بیاندازند، امکان هم دارد که فیلمسازی از راه برسد و تصویری غیر قابل ضبط از اعماق فضا را در فیلمی معنادار نشانمان بدهد. طوری که مخاطب از تواناییهای CGIها به وجد بیاید و متوجه شود که سازندگان نه برای ساده کردن بخشهایی کلیدی از مراحل ساخت یک فیلم که برای ممکن کردن ناممکنها به سراغ استفاده از تکنولوژی رفتهاند.