ترجمه جریانی میان دو زبان است. در این جریان مترجم همواره دو اصل را در مد نظر می‌گیرد، یکی زبان مبدا و دیگری زبان مقصد و همواره از دو جهت نگرانی دارد یکی اینکه مبادا خواننده ترجمه‌ی او را در نیابد و دیگر اینکه پیام نویسنده بخوبی منتقل نشود. از این منظر کارشناسان دو نوع ترجمه را شناسایی و مطرح کرده اند:
۱- ترجمه‌ی ارتباطی (communicative) که همان ترجمه ی آزاد یا روان است.
۲- ترجمه‌ی معنایی ( (semantic که همان ترجمه‌ی تحت اللفظی یا (word for word) است.
در ترجمه‌ی نوع اول مترجم بیشتر به خواننده توجه دارد و ساخت‌های صوری و معنایی زبان مبدا را به زبان مقصد وارد نمی‌کند؛ لذا چنین ترجمه‌ای راحت تر خوانده می‌شود ولی این نگرانی همواره وجود دارد که آنچه خوانده می‌شود با چیزی که نویسنده گفته است انطباق معقول و نسبی نداشته باشد.
در ترجمه‌ی نوع دوم برعکس ترجمه ی ارتباطی ملاک ترجمه برای مترجم، نویسنده است نه خواننده و امکان ورود ساخت های زبان مبدا به زبان مقصد به مراتب بیشتر است، به همین جهت خواندن چنین ترجمه ای به مراتب سخت تر است.
ترجمه های ارتباطی و معنایی هر کدام پیروانی دارد. با این حال هیچ ترجمه ای نمی تواند به طور مطلق ارتباطی یا معنایی باشد. این امر، امری نسبی است و نسبت به نوع متن و هدف ترجمه یکی از این دو قطب برجسته تر می شود.
منبع: وبلاگ ترجمیک
۱- ترجمه‌ی ارتباطی (communicative) که همان ترجمه ی آزاد یا روان است.
۲- ترجمه‌ی معنایی ( (semantic که همان ترجمه‌ی تحت اللفظی یا (word for word) است.
در ترجمه‌ی نوع اول مترجم بیشتر به خواننده توجه دارد و ساخت‌های صوری و معنایی زبان مبدا را به زبان مقصد وارد نمی‌کند؛ لذا چنین ترجمه‌ای راحت تر خوانده می‌شود ولی این نگرانی همواره وجود دارد که آنچه خوانده می‌شود با چیزی که نویسنده گفته است انطباق معقول و نسبی نداشته باشد.
در ترجمه‌ی نوع دوم برعکس ترجمه ی ارتباطی ملاک ترجمه برای مترجم، نویسنده است نه خواننده و امکان ورود ساخت های زبان مبدا به زبان مقصد به مراتب بیشتر است، به همین جهت خواندن چنین ترجمه ای به مراتب سخت تر است.
ترجمه های ارتباطی و معنایی هر کدام پیروانی دارد. با این حال هیچ ترجمه ای نمی تواند به طور مطلق ارتباطی یا معنایی باشد. این امر، امری نسبی است و نسبت به نوع متن و هدف ترجمه یکی از این دو قطب برجسته تر می شود.
منبع: وبلاگ ترجمیک
آخرین ویرایش توسط مدیر:
