شعر دفتــر شعر | ساره دستاران

[Diba]

مجسمه سازي بودم
كه اضافه هاي تاريكي را ميتراشيد
تراشيدم
شب را تراشيدم
و تو را ديدم

تو را در تاريكي ديدم
و روشنايي آغاز شد​

 

[Diba]

اسب نيست​

اينكه سوارش هستيم​

و زمين زير پايمان​

دشت​

پشت چراغ قرمز كه ميرسيم​

اين را ميفهمم​

احساس غارنشيني را دارم​

كه خودش را وسط شهر ميبيند​

​

 

[Diba]

قطارها
قطارها فقط مسافر جا به جا نمیکنند
دلها یی را با خود میبرند و
میآورند
چشم هایی را به انتظار میگذارند و
از انتظار درمیآورند
گاهی هم از ریل خارج میشوند
و همه چیز را با خود میبرند​

 

[Diba]

روزها که می روند​

یکی یکی​

برگ ها که می افتند​

یکی یکی​

باز منم​

یکی​

یکی​

​

 

[Diba]

گنجشکها​

از جیک جیک خسته نمیشوند​

من​

از دوست داشتن تو​

​

 

[Diba]

هر روز​

غرق می شوم​

در این شهر بی دریا​

و شب خودم را بالا می کشم​

روی تخت خواب​

با صدف هایی دردستم​

و تکه های تور چسبیده به تنم​

​

 

[Diba]

زندگی​

میخندد​

با جای خالی دندانهایش​

​

 

[Diba]

راه میروم​

راه ميروم​

راه ميروم​

دلم اين قدر پُر است​

كه زمين به سمت قلب من كج ميشود​

حالم​

تعادل خيابانها را به هم ميزند​

گاهي چيزي در من وارونه ميشود​

مثل وارونگي هوا​

و همه چيز را به تعطيلي ميكشاند​

​

 

[Diba]

همصحبت هاي خوبي هستند​

حيف كه فقط گوش ميكنند​

شمعداني و حُسن يوسف و كاكتوسها​

​

 

[Diba]

آرایشگر موهایم را کوتاه میکند​

در آينه​

هنوز داري آن ها را ميبافي​

​