شعر شعر های محرمی

^A.Zeinab.06 · 2020/08/30

خود را چو ز نسل نور می نامیدند

رفتند و به کوی دوست آرامیدند

سیراب شدند زآن که در اوج عطش

آن حادثه را به شوق آشامیدند

^A.Zeinab.06 · 2020/08/30

این خاک به خون عاشقان آذین است

این است در این قبیله آیین ، این است

زاین روست که بی سوار برمی گردد

اسب تو که زین و یال آن خونین است

^A.Zeinab.06 · 2020/08/30

مفهوم بلند آفتابى عباس

از گریه کودکان کبابى عباس

از تشنگیت فرات دلخون گردید

واللَّه که آبروى آبى عباس

^A.Zeinab.06 · 2020/08/30

مفهوم تو را مگر که فهمیده کسی ؟

یا قدر تو را مگر که سنجیده کسی ؟

خون می‌بارید از ابر ششماهه تو

بارانی از این دست کجا دیده کسی ؟

^A.Zeinab.06 · 2020/08/30

خورشید چه عاشقانه پیمان می داد

در وادی طوفان بلا جان می داد

آن روز معلم شهادت چه غریب

با نای بریده درس ایمان می داد !

^A.Zeinab.06 · 2020/08/30

سقا شدن و به تشنگان جان دادن

بی‌ دست، شدن مشک به دندان دادن

ساقی شدن و دست به مستان دادن …

هیهات که شرح عشق نتوان دادن

^A.Zeinab.06 · 2020/08/30

آن روز افق، اشک ز دیده می‌ریخت

درد از دل زهرای شهیده می‌ریخت

تا روز ازل، خشک نخواهد شد هان !

خونی که از آن سر بریده می‌ریخت

^A.Zeinab.06 · 2020/08/30

ای تیغ بگو که از کجا می ‌آیی

از سمت نگاه آشنا می ‌آیی

انگار که خون می‌چکد از دیده‌ ی تو

ای تیغ مگر ز کربلا می ‌آیی

^A.Zeinab.06 · 2020/08/30

ای کشتة عشق! کو علی اکبر تو ؟

کو دست تو، کو پای تو و کو سر تو ؟

انگار فرات دیگری جاری شد

از خون گلوی نازک اصغر تو

^A.Zeinab.06 · 2020/08/30

ای اشک کجایی که غم از راه رسید

اندوه عظیم و ماتم از راه رسید

یک سال گذشت و باز یک بار دگر

پلکی زدی و محرم از راه رسید