شعر دوبیتی های فایز

[Ay Çocuğu]

خوش لحان مرغکی وقت سحرگاه

مرا بیدار کرد از صوت دلخواه

زدی هی بال خواندی شعر فایز

که بر تو باد رحمت بارک‌الله

 

[Ay Çocuğu]

نسیم آهسته آهسته سحرگاه

روان شو سوی یار از راه و بیراه

بجنبان حلقه زنجیر زلفش

ز حال زار فایز سازش آگاه

 

[Ay Çocuğu]

دلم از بس که دنبال تو گشته

دل خون‌گشته پامال تو گشته

مگر در وقت مردن خون فایز

ترشح کرده و خال تو گشته

 

[Ay Çocuğu]

غم و غصه تن و جانم گرفته

فراق یا دامانم گرفته

به کشتی اجل فایز سوار است

میان آب، طوفانم گرفته

 

[Ay Çocuğu]

پری‌رویان به ما کردند نظاره

یکی چون ماه و باقی چون ستاره

کمان ابرو و مژگان تیز کردند

زدند بر جان فایز چون هزاره

 

[Ay Çocuğu]

به زیر زلف برق گوشواره

زدی بر خرمن عمرم شراره

بیا فایز که از نو آتش طور

تجلی کرده بر موسی دوباره

 

[Ay Çocuğu]

ندانم ای غزالم از چه دشتی

در ایام جوانی خوش گذشتی

گذشتی از بر چشمان فایز

چو عمر رفته رفتی برنگشتی

 

[Ay Çocuğu]

بتا در گوش، گوش آویز داری

لب می‌گون شکّرریز داری

بشارت می‌دهد این دل به فایز

دلی در سـ*ـینه مهرانگیز داری

 

[Ay Çocuğu]

خروس امشب بداده هـ*ـر*زه‌خوانی

مگر وقت سحر امشب ندانی؟

اگر بیداد گردد یار فایز

به بالت تیر تا شهپر نشانی

 

[Ay Çocuğu]

به قامت مظهر سرو رسایی

به طلعت دلفریب و جانفزایی

تو با این قامت و حسن خداداد

هزار افسوس ای مه، بی‌وفایی