دلنوشته تاپیک جامع دلنوشته های عاشقانه

[Ana.A]

تنهایی
بزرگتر كه ميشوي دايره ي قرمزرنگ تنهاييت تنگ تر ميشود
و ادمهاي زندگيت آنقدر انگشت شمار ميشوند كه ميتواني آنها را در يك كوله پشتي بريزي و با خودت به خيابان ببري...
بزرگتر كه ميشوي كوله پشتي ات را با تمام آدمهاي تويش بيرون دايره ات ميگذاري چون فهميده اي آنها خودشان يكروز ميروند و تو نميخواهي تنهاييت را با توهم كسي كه نيست قسمت كني...
و سرانجام سالخورده ميشوي و در مي يابي كه بيمصرف شده اي ،
آرام در دايره ات دراز ميكشي و منتظر ميماني تا مرگ آن را برايت تنگ تر كند،
آنقدر كه خودت هم ديگر در تنهاييت جا نشوي...

 

[Ana.A]

باتو خوشبخت ترین آدمِ این قافله ام
گم نشو،دور نشو،
بی تو جهانم خالیست
بی تودنیای من از درد، به هم می پیچد
بی توسهم من از این حادثه،
بی اقبالیست!…
#نرگس_صرفیان_طوفیان​

 

[Ana.A]

‏کاش ناشناخته می ماندند…
‏آدم هایی که فکر می کردیم بهترین اند !
‏آن هایی که رو معرفتشان حساب کرده بودیم
‏کاش سر از کارشان در نمی اوردیم…
‏آن روی سکه شان را نمی دیدیم..و
‏نقابشان را کنار نمی زدیم…
‏کاش تصوراتمان را…
‏اعتمادمان را …
آرامشمان را …
‏خراب نمی کردیم !​

 

[Ana.A]

تعهد
عاشقِ کبوتر بود !
می گفت ...
پرنده‌ای "وفادار"تر از آن نیست ...
رهایش که می کنی هرجا برود...
خیالت راحت است که برمی‌گردد ...
فقط دو روز حواسش پرت شد...
فقط دو روز فراموششان کرد...
همه‌شان رفتند ...
همه‌شان گم شدند !
او دانه می‌ریخت اما دیر بود ...
هیچ کدامشان برنگشتند !
مشکل اینجاست...
ما یادمان رفته ...
هیچ تعهدی یک‌طرفه نیست !
وفادار ترین کبوتر هم، برایِ ماندنش؛
دانه می‌خواهد ...
"توجه" می‌خواهد...
"عشق" می‌خواهد ...
هیچ کبوتری ، ناچار به ماندن نیست ...
هیچ کبوتری !

نرگس_صرافیان_طوفان​

 

[Ana.A]

یک نفر

آخرش یک نفر از راه می رسد که بودنش ؛ جبرانِ تمامِ نبودن هاست
جبرانِ تمامِ بی انصافی ها
و شکستن ها ...
یکی که با جادویِ حضورش، دنیایِ تو را متحول می کند.
جوری تو را می بیند، که هیچ کس ندیده.
جوری تو را می شنود، که هیچ کس نشنیده،
و جوری روحِ خسته ی تو را از عشق و محبت، اشباع می کند؛
که با وجود او، دیگر،
نه آرزویی می مانَد، برایِ نرسیدن
و نه حسرت و اندوهی برای خوردن ...
بعضی آدم ها، خودِ معجزه اند.
انگار آمده اند تا
تو مزه ی خوشبختی را بچشی، آمده اند تا دلیلِ آرامش
و لبخندِ تو باشند،
آمده اند که زندگی کنی...

✍️نرگس صرافیان طوفان​

 

[sa.Aghakeshizadeh🌙]

معنای زنده بودن من،
با تو بودن است
نزدیک ، دور
سیر، گرسنه
رها، اسیر
دلتنگ، شاد
آن لحظه ای که بی‌ تو
سر آید مرا مباد!​

 

[sa.Aghakeshizadeh🌙]

ن نهایت کلامی هستم
که از تو سخن میگوید
نهایت واژه ایی ؛
که از لبان تو می چکد،
با بـ..وسـ..ـه ایی.
و چشمان تو ؛
نقدیست پست مدرن ؛
بر مدرنیته امروز .
رنگ هاي رفته دنیا ؛
با جهانی که به ما پشت کرده.
یادت نیست؟
عاشقانه هاي‌ سپیده دم را می‌گویم ؛
که ماه بر گوش ستارگانش زمزمه می‌کرد.
و تو شعرهای مرا ؛
از پشت همین پنجره ؛
با صدایی عاشقانه برای ماه دکلمه می کردی ؛
ستارگان اشک می ریختند.

و دیگر کسی زمزمه هاي‌ عاشقانه ماه را ؛
هرگز نشنید.​

 

[sa.Aghakeshizadeh🌙]

ما تماشاچیانی هستیم،
که پشت درهای بسته مانده ایم!
دیر آمدیم؛
خیلی دیر…
پس به ناچار
حدس میزنیم،
شرط می بندیم
شک میکنیم…
و آن سوتر
در صحنه زندگی
بازی به گونه اي دیگر در جریان است!​

 

[sa.Aghakeshizadeh🌙]

رفیق من …!
سرت را بالا بگیر
عزمت را جزم کن
محکم بمان
قدم بردار …
پشت سرت را نگاه کن
اما فقط برای تجربه …
نه افسوس … نه دلهره …
تمام حواست به رو به رو باشد ؛
به آینده …
به قدم هایت …
که یکی محکم تر از دیگری باشد
و هدفمندتر …
رفیق من …
سرت را بالا بگیر…
نگذار نداشته هایت راهت را سد هم بکنند!
و بدان که داشته هایت ؛
برای خیلی از آدم هاي‌ دیارمان
افسوس است
غبطه است
حسرت است …
رفیق من …!
جاده ها ازآن توست
سفر به سلامت …!​

 

[sa.Aghakeshizadeh🌙]

صبح ها
یکی از خاطراتت
که بیشتر از همه دوستش دارم
برایم شعرِ جدید دَم می کند!
می نوشم…
دوستت می دارم…
و
زندگی شروع می شود!​