دلنوشته دلنوشته های حسین پناهی

[حدیثه]

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

می دانی؟
یک وقت هایی باید
روی یک تکه کاغذ بنویسی
تـعطیــل است!

و بچسبانی پشت شیشه ی افـکارت
باید به خودت استراحت بدهی
دراز بکشی
دست هایت را زیر سرت بگذاری
به آسمان خیره شوی
و بی خیال ســوت بزنی
در دلـت بخنــدی به تمام افـکاری که
پشت شیشه ی ذهنت صف کشیده اند
آن وقت با خودت بگویـی :
بگذار منتـظـر بمانند !

 

[حدیثه]

من حسینم ، پناهیم .

حودمو میبینم ، خودمو میشنوم ، خودمو فکر میکنم
تا هستم جهان ارثیه ی بابامه
سلاماش ، همه ی عشقاش ، همه ی درداش ، تنهاییاش .....
وقتیم نبودم ، مال شما .
اگه دوست داری با من ببین
یابذار باهات ببینم
با من بگو
یا بذار با تو بگم
سلامامونو ، عشقامونو ، دردامونو ، تنهاییامونو ، .... ها ؟

 

[حدیثه]

اینده

این اینده کدام بود که تمام عمرم را حرام دیدارش کردم؟

 

[حدیثه]

میزی برای کار
کاری برای تخت
تختی برای خواب
خوابی برای جان
جانی برای مرگ
مرگی برای یاد
یادی برای سنگ
این بودزندگی...

 

[حدیثه]

من می خوام برگردم به کودکی
نمیشه
نمیشه
کفش های برگشت برامون کوچیکه...

 

[حدیثه]

اواررنگ

[FONT=arial, helvetica, sans-serif]هیچ وقت [FONT=arial, helvetica, sans-serif]هیچ وقت نقاش خوبی نخواهم شد
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]امشب دلی کشیدم [/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]شبیه نیمه سیبی [/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]که به خاطر لرزش دستانم [/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]در زیر آواری از رنگ ها [/FONT]
[FONT=arial, helvetica, sans-serif]ناپدید ماند [/FONT]
[/FONT][/FONT]

 

[حدیثه]

[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]شیر مادر و مهر مادر جایگزین ندارد .[/FONT]
​

[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]شیر مادر نخورده مهر مادر پرداخت شد .[/FONT]​

[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]پدر یک گاو خرید و من بزرگ شدم .[/FONT]​

[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]اما هیچ کس حقیقت مرا نشناخت جز معلم ریاضی عزیزم[/FONT]
​

[FONT=Verdana, Arial, Helvetica, sans-serif]که همیشه می گفت : گوساله ، بتمرگ ![/FONT]​

 

[حدیثه]

در انتهای هر سفر
در آیینه
دار و ندار خویش را مرور می کنم
این خاک تیره این زمین
پاپوش پای خسته ام
این سقف کوتاه آسمان
سرپوش چشم بسته ام
اما خدای دل
در آخرین سفر
در آیینه به جز دو بیکرانه کران
به جز زمین و آسمان
چیزی نمانده است
گم گشته ام ‚ کجا
ندیده ای مرا ؟

 

[حدیثه]

• 
  [*=center] چیزی دارد تمام میشود چیزی دارد آغاز میشود ترک عادهای کهنه و خو گرفتن به عادتهای نو
  
  [*=center] این احساس چنان آشناست که گویی هزاران بار زندگیش کرده ام می دانم و نمیدانم.

 

[حدیثه]

صـدای پای تو که می روی

صـدای پای مــرگ که می آید . . . .

دیـگر چـیـزی را نمی شنوم !