شعر دوبیتی های فایز

[Ay Çocuğu]

سر زلف تو جانا لام و میم است

چو بسم الله الرحمن الرحیم است

به هفتاد و دو ملت بـرده حسنت

قدم از هجر تو مانند جیم است

 

[Ay Çocuğu]

نه هر آهوی دشت آهوی چین است

نه هر گاوی که بینی عنبرین است

نه هر یاری وفادار است، فایز

وفا در خطه ارمن زمین است

 

[Ay Çocuğu]

هر آن کس عاشق‌ست از دور پیداست

لبش خشک و دو چشمش مـسـ*ـت و شیداست

بود فایز مثال روزه‌داران

اگر تیرش زنی خونش نه پیداست

 

[Ay Çocuğu]

اگر در عهد، ابروت منکر ماست

ولی تصدیق تو آن چشم شهلاست

لب و دندان و زلف و خال، فایز

مرا زین چار شاهد قطع دعواست

 

[Ay Çocuğu]

نه هر رخشنده کوکب آفتابست

نه هر پیغمبری صاحب کتابست

نه هر شیرین شود معشـ*ـوقه، فایز

نه هر آب روان بینی گلابست

 

[Ay Çocuğu]

نگارا شربت از لبهات بفرست

گلاب از گوشه چشمات بفرست

برای توتیای چشم فایز

کف دستی ز خاک پات بفرست

 

[Ay Çocuğu]

اگر دوران دهد بر بادم ای دوست

وگر هجران کند بنیادم ای دوست

مکن باور که فایز چشم و زلفش

رود از خاطر و از یادم ای دوست

 

[Ay Çocuğu]

رخت تا در نظر می‌آرم ای دوست

خودم را زنده می‌پندارم ای دوست

ولی چون تو برفتی یار فایز

بگو این دل به کی بسپارم ای دوست

 

[Ay Çocuğu]

اگر دانی که فردا محشری نیست

سوال و پرسش و پیغمبری نیست

بتاز اسب جفا تا می‌توانی

که فایز را سپاه و لشکری نیست

 

[Ay Çocuğu]

برفت آن یار و از ما مهر برداشت

خیالش هم مرا آسوده نگذاشت

به فایز آنچه کرده آن جفاجو

نه باور کرد دل، نه عقل پنداشت