دلنوشته سیاه قلم های نیکی فیروزکوهی

[Diba]

کدام شب ... طاقت صبح ... طاقت طلوعی دیگر دارد ؟
کدام شب ؟
کدام مرهم ؟
کدام روزنه ی روشن
برایِ عصیانِ روحِ جا مانده در خمِ یک کوچه ی تاریک ؟
نگاه کن !!!
این نزدیکیها فاصله بیداد میکند
و تردید که سـ*ـینه خیز خودش را به انتهای شعر من میرساند
اینجا که من ایستادهام
تا انتهای این کوچه
هزار قرن شکوههایِ ناشکفته
هزاران هزار کلامِ خفته در سکوت
هزار رویایِ پا بماه
به نمِ این خاک خفته اند
و ما در خمِ یک احساس مانده ایم
باید کشفی تازه کرد
باید از دیوارها
از خاطره یک کوچه گذر کرد
باید از شب گذر کرد

 

[Diba]

نبودنهایی هست که هیچ بودنی جبرانشان نمیکند

آرامش عجیبی دارد " مرگ "

می آید

گوشه اتاق کمین میکند

سیگار پشتِ سیگار میکشد

و با قساوتِ تمام عزیزترینها را میبرد

کسانی هستند ... که هرگز تکرار نمی شوند

حرفهایی هست که معنیشان را خیلی دیر میفهمیم ...

خیلی دیر......

 

[Diba]

مثل یک نابینـا
کنارِ جــاده
به راه فکر میکـنـم
و رهــگذ ر

کسـی باید بیایـد
دستــــ مرا محکم در دستانـش بگیـرد
و با خود ببـرد
کسی باید عبــورم دهد از تنـهایـیِ تاریکِـــــــ خودم
کسـی باید برسانـد مرا به ازدحامِ روشـنِ یکـــ عشـق
کسـی باید بیایـد

مثل یک نابـیـنـا
انـتـظـا ر میکشــم
انـتـظـــــــا ر

 

[Diba]

مردهایِ زیادی
با خیالِ من خوابیده اند
با چشم بسته
مرا سر تا به ناخن
عـریـان دیده اند
گیسوانِ سیاهم را ناز کرده اند
نازم کشیده اند
خواب دیده اند
خواب دیده اند
شبهای زیادی به دنیا پشت کرده ام
سیگار کشیده ام
کنارِ بغضهایم درد کشیده ام
برایِ آغوشی که نیست آه کشیده ام
یکی از این شبها تو میآیی
خواب دیده ام
خواب دیده ام

 

[Diba]

لالایی بخوانید
برای زنی که کابوسهای شبانه اش را پا به ماه است
شب های سیاه مـسـ*ـت
تب دارند و تاریکی و تنهایی
و بیدار خوابی
و بیدار خوابی
و بیدار خوابی

( تا به حال بختک افتاده به جانِ احساست؟؟)

 

[Diba]

اگر دوستم داری برایِ رفتنم غمگین نباش
برایِ ماندن و بیهوده ماندنم گریه کن

 

[Diba]

غروب های جمعه
رویِ گنبد های این شهر
جایِ باد خالی است
و جایِ گیسوانِ سیاهِ تو

( من از آنها که میروند ... و بی خبر میروند ... سخت دلگیرم)

 

[Diba]

جمعه منو یاد نمازهایِ بابام میندازه

که هیچ وقت خونده نشد

جمعه منو یاد سفرههایِ نذری مادرم میندازه

که هیچ وقت انداخته نشد

یاد کنکورهای هر ساله خواهرم

یادِ کوه رفتنهای صبح زود

یاد کله پاچه ی بعد از کوه

یادِ بعد از ظهرهای خلوتِ دم کرده

یاد اذانِ مغرب ، بلند گو ، مسجد

یاد دخترِ همسایه

گوشه ی حیاط

سیگارهای دزدیِ باباش

یاد ضبط کوچیکِ من که میخوند

 

[Diba]

چرا هیچ کس نمیخواهد بفهمد
که من خوشبختم
که من در خلوتِ خاموشِ خودم
با هیچ کسها در کنارم ، خوشبختم
که در تزویر دنیایِ هیچ وقت با من رفیق
با غریبه رفیق تر ، با آشنا غریبه ترم
که من در رغبتِ بی انتهایم به تنهایی
و در پافشاری غم انگیزم به نبودن آدمها ، خوشبختم
که خوشبختم در تکثیرِ لحظه به لحظه کسی در آینه
که کابوسش را تقسیم نمیکند
کسی که رنجش را تقسیم نمیکند
کسی که غمش را ، مثل بچهاش به سـ*ـینه میفشارد
و گریهاش را با کسی تقسیم نمیکند
چرا کسی نمیفهمد که من خوشبختم
که آنچه دیگران گریز مینامندش
برای من ستیز است
و آنچه شبانه روزِ آنها را لبریزِ شرم میکند
تنِ همیشه خسته ی لحظههایِ مرا عـریـان میکند
که من همینگونه خوشبختم
با چشمانی خوابناک
با هیبتی تب دار
با موهایِ سیاهِ سیاه
که شب را ملامت میکند
و شانه را ملامت میکند
که جز چشمهایِ همیشه مـسـ*ـتِ مردی نوشید*نی خوار
نگاهِ ناپاکِ یک دنیا را
به جرمِ صداقتش
ملامت میکند
کسی باید بفهمد
که من در شبهای تاریک و سرد و طولانی خوشبختم
که من
در نهایت ظلمات
با تمامِ چیزهایی که ندارم
با تمامِ چیزهایی که هرگز نخواهم داشت
خوشبختم

 

[mahsa-alp]

سخت است که از حالِ قلم حوصله افتد
اســـرار عیـان گویــد و در ولولـه افتــد
ای داد از آن تیر سه پهلوی نگاهت
حیف است که دل دستِ چنین حرمله افتد
این شانه بدستم شده گریان و پریشان
تا یک گرهی کور بر این سلسه افتد

Please, ورود or عضویت to view URLs content!