شعر دوبیتی های فایز

[Ay Çocuğu]

مه بالانشین، پایین نظر کن

به مسکینان کلامی مختصر کن

بتا فایز غریب این دیار است

محبت با غریبان بیشتر کن

 

[Ay Çocuğu]

مرو ای جان شیرین از بر من

توقف کن که آید دلبر من

بده فایز به تلخی جان شیرین

که جانانت بگیرد سر به دامن

 

[Ay Çocuğu]

به سیر باغ رفتم باختم من

نظر بر نوگلی انداختم من

الهی دیده فایز شود کور

که دلبر آمد و نشناختم من

 

[Ay Çocuğu]

خم ابروست یا شمشیر بهمن

مژه یا نیزه یا تیر تهمتن

بت فایز منیژه‌سان به یکبار

به چاهم درفکن مانند بیژن

 

[Ay Çocuğu]

ز کشت و پیچ این شلوار رنگین

خرامان رفتن و این وضع سنگین

کند مجبور فایز را در آخر

که مجنون‌وار خارج گردد از دین

 

[Ay Çocuğu]

دل از من چشم شهلا دلبر از تو

لب خشکیده از من کوثر از تو

بنه بر جان فایز منت از لطف

سر از من سـ*ـینه از من خنجر از تو

 

[Ay Çocuğu]

دلا تا چند در آزارم از تو

گهی نالان، گهی بیمارم از تو

تو فایز در جهان بدنام کردی

برو ای دل که من بیزارم از تو

 

[Ay Çocuğu]

دو گیسو را به دوش انداختی تو

ز ملک دل دو لشکر ساختی تو

به استمداد چشم و زلف و رخسار

به یکدم کار فایز ساختی تو

 

[Ay Çocuğu]

نسیم، امشب عجب دفع غمی تو

یقین دارم نه از این عالمی تو

شمیم زلف یار فایزستی

و یا ز انفاس بن مریمی تو؟

 

[Ay Çocuğu]

نگفتم جا مده بر چهره گیسو

مسوزان اندر آتش بچه هندو

بت فایز گمانم، کافرستی

که با آتش‌پرستی کرده‌ای خو