شعر دفتــر شعر | ساره دستاران

[Diba]

با همين كاغذها​

​

قايق درست مي كنيم​

بادبادك هوا مي كنيم​

تانك ها از دل شان راه مي افتند​

دستور پرتاب موشك را صادر مي كنند​

كاغذها گاه در آتش سوزانده مي شوند​

گاه آتش به پا مي كنند​

كاغذهاي لعنتي​

كاغذهاي دوست داشتني​

 

[Diba]

ميخوا هم الفبا را از ياد ببرم​

شايد راه حرف زدن با تو را پيدا كنم​

​

 

[Diba]

بي تو هم​

​

من و پرسه هاي تنهايي​

جز به تو نمي رسيم​

 

[Diba]

اخبار می گويند​

آدم هاي تنها​

بيشتر احساس سرما مي كنند​

امشب را​

شال و كلاه نمي كنم​

اين سينه پهلو را هم​

به پاي اخبار می گذارم​

نه چيز ديگري​

 

[Diba]

دلتنگي از جاده ها ميبارد​

از كافه هاي بين راه​

زني چاي مينوشد​

تنهايي اش را دود ميكند​

پرنده اي در امتداد شاخه ها گم ميشود​

ردي از دلتنگي بر آسمان ميماند​

​

 

[Diba]

قطارها فقط مسافر جابه جا نمي كنند​

​

دل هايي را با خود مي برند و​

مي آورند​

چشم هايي را به انتظار مي گذارند و​

از انتظار درميآورند​

گاهي هم از ريل خارج مي شوند و​

همه چيز را با خود مي برند​

 

[Diba]

چه فرق ميكند
دوست داشتن يا دوست نداشتن
هر دو
پيراهن يوسف را دريدند​

 

[Diba]

برف نیامد​

نیامد​

با بهار آمد​

یعنی میشود​

اين قدر دير كرده باشي؟​

​

 

[Diba]

باران می بارد​

​

مانده ام​

به تو فكر كنم​

يا به ترك هاي سقف؟​

 

[Diba]

چه می شد اگر​

​

آن يك نفري كه تاكسي ها منتظرش هستند​

تا راه بيافتند​

تو بودي؟​

چه مي شد اگر​

تو آن يك نفري نبودي​

كه از عكس جا ماند؟​