دلنوشته کاربران همراز دل| ghabkhatre کاربر انجمن نگاه دانلود

[ghabkhatre]

به نام خدای که قلبها را پاک آفرید
هجوم خاطرات دلتنگی‌ها در سرش غوغایی به بلندای کوه زندگی به پا کرده بود
طوفانی بس شگرف، دلتنگی‌هایی از جنس روزهای خوش گذشته
و حال که حتی با وجود غم دلتنگی، لبخندی به نورانیت طلوع زیبای خورشید در سپیده دم
فردای نیامده بر لبش جاری ساخت.
آری دلتنگی‌ها گاهی اوقات حتی در اوج غم هم می‌تواند بر لب‌ها گل لبخند بکارد.
لبخندی به زیبایی غنچه نوشکفته گل سرخ.

 

[ghabkhatre]

به نام خدای دل‌های پاک
در کشاکش موج‌های پرتلاطم زندگی به دنبال رویایی باش که تو را از قید هر ناملایمتی که خراش بر روح و جسمت می‌زنه رها کنه.
در جاده هزار توی زندگی باید مواظب این بود که رویاها با روزمره‌گی‌های دنیای آدم بزرگاش، با طعم بچگی چشیده بشن چون اون‌وقته که می‌شه امید رو توش پیدا کرد و لذتش رو برد.رویایی به سبک رنگین کمون آرزوها

 

[ghabkhatre]

به نام خدایی که عشق را آفرید تا بندگانش آرامش را تجربه کنند
شب‌هایی به وسعت دلتنگی‌های زمانه بر بال ابر سرنوشت در پرواز بودند،
اما او در همان تاریک‌های دهشتناک راهی روشن با نور رویا را متولد ساخت
تا بتواند جنین تازه متولد شده وجودش که قلب پرامیدش بود را به آرامش ابدی برساند.
جنینی که نور محبت و زندگی را در وجودش متبلور ساخت و راه ناهموار زندگی پر تکرارش را هموار کرد.
و در آخر این تولد پرمهر او را به سرچشمه دست یابی به رویاهای شبانه‌اش رساند.
رویاهایی از جنس آرامش خدایی.

 

[ghabkhatre]

به نام خدایی که مرا آفرید تا زیبا زندگی کنم
خیالم مانند پرنده‌ای رها شد تا رویاهایی که در ذهنم ساخته می‌شه رو بال و پر واقعیت ببخشه
اما خودش هم خوب می‌دونه که زیادی بلند پروازانه در فراز زندگی می‌چرخه و ممکنه رویاهاش فقط در همون حد رویا باقی بمونه
اما باز هم با سبک‌بالی ذاتیش مصرانه خیالم رو به هرجا که می‌خواد به پرواز درمی‌آره،
تا بتونه آرامشش رو هرچند موقتی به قلبم سرازیر کنه و منو وجودم رو مدیون حال خوشش کنه.
خیال‌ها حتی اگه هرگز هم رنگ واقعیت به خودش نگیره باز هم نعمت بزرگیه،
چون می‌شه باهاش حتی تلخ‌ترین واقعیت‌ها رو هم با رنگ ساده سپید خیال به راحتی هضم کرد.

 

[ghabkhatre]

به نام پادشاه دو جهان
نمی‌دانم چیست که وجودم را به تلاطم واداشته، حسی خوب یا حسی بد.
سرگردانم در کویری بی‌انتها با شن‌هایی سوزنده که بر جای‌جای وجودم لهیبی از آتش نقش می‌زنند.
مانند مهر بردگی که در قدیم بر پیشانی بردگان نقش می‌شده، شده‌ام بـرده تمام احساساتم.
احساساتی نامعلوم که هم پر از خوبی و بدی‌ست و هم تهی از هر دو.
این تناقض‌ها، تلاطم‌ها و موج‌های دریای وجودم را در محاصره گرفته.
هیچ چیز سر جای خود قرار ندارد درهم و برهم و پر از شلختگی.
به دنبال پلی‌ام که مرا از این کویر به دریای شفاف و آبی، جنگلی بکر و رویایی پیوند زند.
آیا چنین پلی هست؟
آیا راهی هست برای پیوند به این پل؟
اصلا کسی هست که به این چراها پاسخ دهد؟
کیست که سرگردانی‌هایم را جواب گوید؟
جوابی نه از آن‌ها که فقط آیا را به زیرا مبدل کند، وجودم جوابی را طلب می‌کند که کویر سوزان نامفهوم وجودم را جرعه‌ای آب بنوشاند.
آبی که بروبد کویرم را نه آبی سراب‌گونه که کلاهی از جنس دروغ را بر سرم بگذارد.

 

[ghabkhatre]

به نام خداوند دو جهان هستی بخش
هیچ‌کس نفهمید در قلب و ذهنش چه می‌گذرد، هرکس رسید فقط پرسید:
- خوبی؟
حتی بدون آن‌که منتظر جوابش بماند رهایش می‌کردند اما او عقب نکشید و نگذاشت کسی داغ ناراحت بودن را در وجودش همیشگی کند
با هر تنه استوارتر از قبل با سری افراشته راهش را از بین انبوهی از ناملایمات پیدا و با قدرتی خستگی ناپذیر با مردانگی‌های وجودش که رهروی راهش بود به جلو قدم برمی‌داشت،
بدون آن‌که اجازه دهد کوچک‌ترین سنگلاخی او را از راهش باز دارد.
آن‌قدر، رفت و رفت تا مرد بودنش اول از همه به خودش و بعد به طعنه‌زن‌های اطرافش ثابت شود.
و دیگر این شرمندگی بود که به اطرافیانش اجازه طعنه‌ زدن و منحرف کردن از مسیرش را به خود نمی‌دادند.
مردانگی و مردانه زیستن خصلت هر مرد و زنی است و تنها خصلتی‌ست که با گوهر و جوهره وجود آدمی عجین شده‌ست و فرشته می‌خواهد تا به ذره‌ای غبارآلود نگردد.

 

[ghabkhatre]

به نام خالق سرزمین دور خیال
در سرای دلتنگی قفسی شده دریایم
زندانی گشته حیرانم
از عشق زمینی‌ها، من بنده ببرانم
شیران سلطان من‌اند
بر در شده‌اند احصارم
در قعر چاهستان
بندین زده‌اند دستانم
کوران سروستان
شده‌اند بر دل از جانانم

 

[ghabkhatre]

به نام خالق دل‌های پاک سرزمین رویا
با کوله‌ای پر از نفس‌های زندگی سفر طولانی‌اش را به مقصد شهر مهربانی از سپیده‌دم روزی سرد آغاز کرد،
تا در انتهای روز به مقصدش که شب‌هایی با نمادی از جنس نفس‌های زندگی‌اش است، برسد
تا بتواند در مقصد دل‌واره‌های وجودش ستاره‌های چشمک زن، زندگی‌اش را از دل آسمان خدا در کوله مهربانی‌اش ذخیره کند،
و به نفس‌هایش نفسی تازه و پر از مهر الهی بخشد.
مهری به رنگ آبی آسمان دل‌های عاشق خدا.

 

[ghabkhatre]

به نام خداوند تقدیرساز
کوچه‌ای به کوچکی دلی بی‌وفا در وجودم افتتاح شد تا به یادم آورد که هیچ چیزی در دنیا ابدی نیست،
نه بدی و نه خوبی و زیبایی.
کوچه‌ای تنگ که گاهی اوقات به راهرویی عظیم که تمام خوبی‌ها را هم می‌تواند در آغـ*ـوش پرمهرش جای دهد،
و گاهی آن‌قدر، کوچک که حتی جای ذره‌ای به اندازه قطره‌ باران را ندارد.
در تمام این لحظات تنها امید است که در تمام اوقات خوب و بد همراه دل تنهایی‌ام پا به پایم خواهد آمد و به هر نفس جانی تازه می‌دمد.
امیدی پر از ردپای گرم خدا.

 

[ghabkhatre]

به نام خداوند زندگی‌بخش
شب را در فراسوی رویای بکر جوانی با لبخندی ناب از جنس بهار
به سپیده‌دم روزی ناب‌تر از جوانی‌های بهاری پیوند بزن تا رویای خواب‌های شبانه‌ات
به زلالی و شفافی دریای بی‌کران محبت لایزال الهی بدل گردد،
و با عمق جان بوی عِطر دل‌انگیز رویایی حقیقی از جنس خدا را به قلبت هدیه کن.
قلبی که سرتاسرش نشانی از وجود خدا را فریاد می‌کند