دلنوشته کاربران همراز دل| ghabkhatre کاربر انجمن نگاه دانلود

[ghabkhatre]

به نام نامی الله
در آبشاری از حقیقت‌ها، با سکوتی عاشقانه همنوا با دل سنگ‌های صیقل خورده
سرودی پر از سکوت را برای دلدادگان جنگل عشق با دست‌های خالی از نوای
دل‌انگیز محبت به اجرا گذاشتم تا شاید روزی در گوش عابری تنها نشیند و او را به
خلوت‌کده دلی تنها برساند و به تنهایی‌اش پایان بخشد.

 

[ghabkhatre]

به نام نامی الله
دیوارهای یخی ذهنش، اطرافش را به اسارت کشیده و توان نفس کشیدن را از او گرفته بودند، هیچ‌کسی
نبود تا بی‌کسی‌اش را مرهم شود، نمی‌دانست به کدام راه عاشق شود تا ندای آسمانی در گوش جانش
بنشیند با تمام اسارت هنوز دلش تنگ گلی بود که بویش در تار و پود وجودش حک شده بود درست عین
شازده کوچولویی که به عشق گل سرخش به سیاره ناشناخته سفر کرده بود.

 

[ghabkhatre]

به نام خالق نظم‌آرا
کوچه دل را با هوایی از جنس نور طلایی خورشید لبریز کردم تا شاید روزهای دلم به نورانیت بی‌منت خورشید شکل بگیرد
و بی‌توقع مهر و گرما را به عالم غم‌زده دلم ارزانی کند، که شاید چیزی به نام عشق را تجربه کنم و رنگین‌کمانی از هر
رنگی را به میزبانی دلم وا دارم.

 

[ghabkhatre]

به نام تک طراح جهان عشق
ماهی دل را به برکه فراموشی سپرد تا فراموش شود، هر دردی که قلبی را آزرده؛ آخر چه سود از به اسارت کشیدن غم هایی که هرگز درمانی برایشان متولد نشده و تنها باری سنگین بر دوش ها به جا گذاشته. با رهایی از ماهی دلی که سال ها در وجودش حمل کرده بود، لبخندی بر لبان بی رنگش جان گرفت و نوای سست بی حالیش را با جامی از مهری نشأت گرفته از رهایی به نوایی از جنس عشق بدل کرد تا با نور عشق وجود تنهایش را نورانیتی عاشقانه بخشد.

 

[ghabkhatre]

به نام تک نوازنده گیتارهستی
دل را پیوند زده در، راهی که آخرش نامعلوم بود و حسی غریب در آن شناور
حسی که تمام هستی‌اش را به آتش کشانده و می‌کشاند،اما حاضر به دست کشیدن
از آن نبود.
آخر دست کشیدن از آن به معنای تمام شدن نوری بود که قلب کوچکش را
مانند ماهی که بعد از تحمل مرگبار لحظات بی ‌آبی به دریایی از آب رسیده بود؛روشن
و زلال کرده بود. همین نورانیتش،غم‌ها را برایش به شیرینی عسلی نگاهش گره
زده بود و نوید روزهایی را به وجود بی‌تابش هدیه داده بود که در خیالش بارها به اوج
آن بال گشوده و از شهد ناب آن در خیالش به زیبایی چشیده بود