دلنوشته کاربران همراز دل| ghabkhatre کاربر انجمن نگاه دانلود

[ghabkhatre]

به نام تقدیرنویس سرنوشت
با دو برگ سبز می‌آیم سراغت منتظر باش
نمادی از بودن‌ها و نبودن‌ها
نمادی از عشقی به سبزی برگ‌های بهاری و به زوال پاییزی
آن‌هایی که در نی‌نی عمیق نگاهت به سبزی می‌درخشند
درخششی که تلألؤش را به اوج افق می‌افشانند.

 

[ghabkhatre]

به نام نازل کننده باران
در امتداد حسرت‌های پنهان شده‌ام، اسیری را تجربه کرده و می‌کنم.
هر حسرتی قطره قطره سوخت ناامیدی را در باک قلب افسرده‌ام سرازیر می‌کند و من نمی‌دانم به جرم کدام بی‌اعتمادی و بی‌توجهی این چنین در آتش محترق شده‌ی این حسرت‌ها می‌سوزم و دم برنمی‌آورم.

 

[ghabkhatre]

به نام خالق بی‌همتا
صدایت برایم مانند لالایی مادرم است
اما محبتت مانند برف زمستان بود، که با گرمایی دروغین ذوب شد.
ذوبش مرا از یادت برد، مانند فراموش کردن یک قصه تکراری
بازی کردی با حرف‌هایم، تا به ترک کردنم برسی.
نوبت بازی من هم رسید، تا بسوزانمت با حرف‌هایم.
نازنین شده دل بیچاره من،
دوستت دارم، دوست داشتنی که بی منت و بی‌انتهاست.

 

[ghabkhatre]

به نام نوازنده گیتار هستی
دست عشق برایم پلی کشید به رنگ سرخ تا به آن به مرز دیار عشق سفری زیبا نمایم، سفری به دور از هر نیرنگ و فریبی.
سفر به سرزمینی که جای‌جای آن قدم‌های عشق دیده می‌باراند. مانند نوزادی که صدای خنده‌هایش را می‌شود به
قلب چشاند و آن را از گزند انتظار رهانید تا با شوقی تازه به استقبال عشقی پاک آن هم با قلبی پر از التهاب رود.
سفری که زمان به انتها رسیدنش به مانند بادی طوفان‌زده می‌رسد و آن زمان است که با یاد آن سفر در دنیای مرزی
عشق که با پلی از جنس مهر به دنیای واقعیت متصل می‌گشت می‌شود عمر را به آخر رسانید.

 

[ghabkhatre]

به نام تک گوهر هستی
در وسعت آسمان دلم را به ماهی گره زدم که در حال پرتو افشانی و فخرفروشی بود ،
ماهی که تنها نگاهش به خود و ستاره‌های سوسو زدن اطرافش است حتی مرا
به نیم‌نگاهی هم مهمان نمی‌کند.
تنهایی که با وجودم عجین شده نمی‌گذارد کسی از حصار دورم به درونم رخنه کند و با
خودش روزگار خوشی را می‌گذراند بی‌توجه به منی که در انتظار شکستن این حصار
چشم به راهی دوخته‌ام که تنهایی‌ام پایان گیرد.
آن هم نه هر پایانی دلم توقعش بالاست و به دنبال کسی‌ست که با تمام وجود
تنهایی‌ام را از میدان بیرون کند و خود تنها فاتح وجود تک درخت زندگی‌ام باشد
و انگار حتی اگر کسی به دلم پا بگذارد هم این تنهایی می‌خواهد خصلت یکی بودن
را در آن به یادگار بگذراد و فاتح درونم فقط و فقط یکی باشد.

 

[ghabkhatre]

به نام آرامش دهنده قلب
نمی‎‌دانم دلتنگ می‌شوم باید دلتنگی‌ام را به که گویم، تنهایی را در میان دلتنگی‌هایم بیشتر حس می‌کنم اما فریادی نیست تا فریادش کنم
گوشی نیست تا به گوشش برسانم مجبور م به این‌که، دلتنگی‌های خودم را خودم در پناه آغـ*ـوش گیرم و تنها به سوگواری برای دل‌تنگم
مشغول شوم.
اما گاهی توان آغوشم به صفر می‌رسد و طاقت بار دلتنگی‌هایم را ندارد و آن‌وقت است که آغـ*ـوش خودم هم برایم غریبه‌وار مرا دور می‌اندازد و
حاضر نیست گرمی آغوشم را به خودم هدیه دهد ترجیح می‌دهد آغوشی خالی باشد اما باری به دوش نکشد.
اما ن از وقتی آدم برای خودش هم غریبه است.

 

[ghabkhatre]

به نام خالق بی‌همتا
دلم را از ترس غارتگر ان احساس در گوشه‌ای پنهان کردم
اما غافل از روزی که شاید فراموشم شود دل عزیز م را کجا پنهان نمودم
و آن روز است که بی‌رحمانه بی‌دل خوانده می‌شوم.
حکمی ناحق که بدون توجه به دفاعیاتم به وجودم مهر خواهد خورد.

 

[ghabkhatre]

به نام خالق شادی‌ها
سکوتی نهفته در دل است، سکوتی از جنس گنگ ندانستن.
در تلاطم این سکوت دره‌ای عمیق در کوچه قاب دلم بنا شده،
پر از حس گیجی و ناامیدی.
شاید سقوط راهی باشد برای رهایی.
آری سقوط، سقوطی گرچه تلخ اما پر از حس شیرین رهایی.

 

[ghabkhatre]

به نام خالق آتش عشق
بهار دل را به بهار خدا پیوند زدم تا بهاری شود تمام هستی وجودم و در این بهارهای تو در تو زمانی را بیایم تا با آرامش
و آسودگی خیال نقش آسمان را در دل بوم قلبم به تصویر کشم و در کنار قهوه‌‌ی تلخی که نگارنده هستی همیشه و برای هر
بنده‌ای آن را با شکوفه‌های بهاری شیرینش نموده را بنوشم و ذره، ذره عشق را در دایره قلب تپنده‌ام ذخیره کنم برای
شب‌های تار و تاریکی که سیاهی‌اش وهم به دل می‌ریزد و گرم کنم کانون سرد شده عاشقانه‌ام را.

 

[ghabkhatre]

به نام خالق بی‌همتا
دوستی‌ها را به اتمام رسانده‌ام
حتی دوستی با خودم را
دیگر خود را هم ندارم
در تنهایی‌های بی‌انتهایی اسیر شده‌ام
که خود هم در آن جایی ندارد
شبیه قایقی که قایق‌رانی در عرشه‌اش نمی‌بیند
همان‌قدر تهی و پوچ
اما در لابه لای این تنهایی‌های استرس‌زا
نوری چشمک‌زن وجودش را به رخ این تنهایی کشید
نوری از جنس امید، ایمان
ایمانی به پایداری عاشقانه‌های خدایی
عاشقانه‌های که بودن‌ها را به پرواز می‌کشانند
و نقش خیال‌انگیز ی به طراوت وجود خدا را در دلم تنهایم نقش می‌زند.