طنز و کمدی، هیجانی، پلیسی ( ترجیحا خارجی ایرانیاشو زیاد دوس ندارم سبکش تکراریه) غمگین ( هر چند کم میخوانم ولی یکی تعریفشو بکنه حتما میخونم) رمانای نسبتا طولانی 400 صفحه به بالا رو میپسندم :106:
من به غیر از کل کلی و طنزهای بی محتوا و عاشقانه های بی سر و ته بقیه ی رمانارو میپسندم
ولی بیشتر معمایی - پلیسی رو دوست دارم... چون خودم عاشق حل کردن معمام... دوست دارم رمانی که میخونم همزمان ذهنمم درگیرش بشه... بخوام اتفاقای بعدشو حدس بزنم... البته اونایی رو دوست دارم که نتونم از همون اول ته ماجرارو بفهمم، که تقریبا صفره
چاشنی ش هم یه عاشقانه ی خاص باشه :)
بنظر من اونچه بيشتر از سبك رمان در يكنوشته اهميت داره قلم نويسنده و تسلطش به نويسندگى و اگاهيش به موضوعيه كه ميخواد در موردش مطلب بنويسه
اما بطور كلى من از موضوعاتى كه به واقعيات زندگى و جهان هستى ميپردازه بيشتر خوشم مياد
حالا ميتونه در قالب طنز باشه يا عاشقانه يا پليسى و اجتماعى يا تركيبى از اينها، مهم نوع نگرش و پردازش به اين موضوعاته