آموزشی آموزش قواعد زبان آلمانی|طلایه کاربر نگاه

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

همانطور که در درس شانزدهم شرح داده شد زمان حال پر کاربرد ترین زمان در زبان آلمانی است. از این زمان برای صحبت کردن درباره حال یا آینده استفاده می شود.


کاربردهای زمان حال

1 – برای صحبت کردن درباره واقعیت ها


Das ist Felix. (این فلیکس است.)


2 – کارهایی و اتفاق هایی که بارها در زمان حال اتفاق می افتد.


Jeden Dienstag geht er zum Fußballtraining. (هر سه شنبه او به تمرین فوتبال می رود.)


3 – جملاتی که نشان می دهد یک کار چه مدتی طول کشیده یا انجام شده


Er spielt schon seit fünf Jahren Fußball (او پنج سال است که فوتبال بازی می کند.)


4 – اتفاقاتی در آینده که در زمان حال برنامه ریزی شده


Nächsten Sonntag hat seine Mannschaft ein wichtiges Spiel. (یکشنبه بعد تیم او یک بازی مهم دارد.)


ساختار صرف فعل در زمان حال ساده

با صرف افعال در زمان حال در درس “صرف افعال” آشنا شده اید. اما در جدول زیر به صورت مجددا به نحوه صرف این افعال در این زمان اشاره می کنیم. (برای اطلاع از استثناها در صرف فعل به مطلب صرف افعال ضعیف مراجعه کنید.)


شخص پسوند مثال
اول شخص مفرد (ich) -e ich lerne
دوم شخص مفرد (du) -st du lernst
سوم شخص مفرد (er/sie/es/man) -t er lernt
اول شخص جمع (wir) -en wir lernen
دوم شخص جمع (ihr) -t ihr lernt
سوم شخص جمع و حالت محترمانه (sie/Sie) -en sie lernen
همانطور که در درس افعال بی قائده توضیح داده شد دو فعل sein و haben قائده ای برای صرف ندارند پس نحوه صرف آن ها در این زمان را مجدد نشان می دهیم.

شخص sein haben
اول شخص مفرد (ich) ich bin ich habe
دوم شخص مفرد (du) du bist du hast
سوم شخص مفرد (er/sie/es/man) er ist er hat
اول شخص جمع (wir) wir sind wir haben
دوم شخص جمع (ihr) ihr seid ihr habt
سوم شخص جمع و حالت محترمانه (sie/Sie) sie sind sie haben


گرامر زبان آلمانی

موضوعات
آینده کامل


آینده


گذشته کامل


حال کامل


گذشته ساده


حال ساده

زمان ها


جملات با حروف ربط


جملات سوالی


جملات منفی


ساختار عمومی

ساختار جملات


صرف اسامی


حروف تعریف


حالت جمع


جنسیت

اسامی
لیست افعال بی قاعده و قوی


افعال Modal


افعال بی قاعده


افعال قوی


افعال ضعیف


صرف افعال

افعال
صرف عبارات


افعال امری


افعال مجهول


افعال تفکیک پذیر


افعال انعکاسی



صفات ملکی


عالی و تفضیلی


صرف کردن صفات


ساختار صفات


انواع صفات

صفات
ضمایر نامعین


ضمایر اشاره


ضمایر موصولی


ضمایر انعکاسی


ضمایر ملکی


ضمایر شخصی

ضمایر

تفاوت .Dat و .Akk


ملکی (.Gen)


مفعولی غیر مستقیم (.Dat)


مفعولی مستقیم (.Akk)


فاعلی (.Nom)

حالت ها

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

زمان گذشته برای صحبت کردن در رابـ ـطه با اتفاقاتی استفاده می شود که در گذشته رخ داده اند. این زمان معمولا در داستان ها و تاریخ و بیشتر به فرم نوشتاری مورد استفاده قرار می گیرد.


کاربردهای زمان گذشته

1 – فعالیت تمام شده در گذشته


Im letzten Jahr machte ich Urlaub in Deutschland. (سال قبل من برای تعطیلات به آلمان رفتم.)


Mit dem Fahrrad fuhr ich von Hamburg bis Dresden. (من با دوچرخه از هامبورگ به درسدن رکاب زدم.)


2 – واقعیت ها و شرایط در گذشته


Die Strecke war fantastisch und ich hatte tolles Wetter (مسیر عالی بود و هوا برای من فوق العاده بود.)


جایگزینی گذشته ساده و حال کامل

در صحبت کردن روزمره مردم آلمان خیلی کمتر از زمان گذشته ساده استفاده می شود و عموما برای اشاره به گذشته از زمان حال ساده استفاده می شود. البته در جملاتی که با افعال sein یا haben ساخته می شوند همچنان از زمان گذشته به جای حال کامل استفاده می شود.


ساختار زمان گذشته ساده

شخص افعال ضعیف افعال قوی
اول شخص مفرد (ich) -te ich lernte – ich sah
دوم شخص مفرد (du) -test du lerntest -st du sahst
سوم شخص مفرد (er/sie/es/man) -te er lernte – er sah
اول شخص جمع (wir) -ten wir lernten -en wir sahen
دوم شخص جمع (ihr) -tet ihr lerntet -t ihr saht
سوم شخص جمع و حالت محترمانه (sie/Sie) -ten sie lernten -en sie sahen


از آنجا که افعال sein و haben بی قائده هستند آنها را به صورت جداگانه بررسی می کنیم.

شخص sein haben
اول شخص مفرد (ich) ich war ich hatte
دوم شخص مفرد (du) du warst du hattest
سوم شخص مفرد (er/sie/es/man) er war er hatte
اول شخص جمع (wir) wir waren wir hatten
دوم شخص جمع (ihr) ihr wart ihr hattet
سوم شخص جمع و حالت محترمانه (sie/Sie) sie waren sie hatten


استثناها
1 – در بیشتر افعال قوی، بن فعل تغییر می کند.

gehen – ging

bringen – brachte

2 – اگر یک فعل قوی به یکی از حروف s/ß/z ختم شود یا s پسوند را حذف می کنیم یا پیش از آن یک e اضافه می کنیم.

lesen – las – du last/du lasest

3 – اگر بن فعل به t یا d ختم شود برای پسوندهایی که با t یا st شروع می شوند یک e بین بن و پسوند اضافه می کنیم.

landen – ich landete, du landetest, er landete, wir landeten

bitten – ich bat, du batest, …, ihr batet

4 – اگر بن فعل به ie ختم شود در اول شخص و سوم شخص مفرد و جمع جمع e از پسوند حذف می شود.

schreien – ich schrie, wir/sie schrien (نه: schriee, schrieen)

گرامر زبان آلمانی

موضوعات
آینده کامل


آینده


گذشته کامل


حال کامل


گذشته ساده


حال ساده

زمان ها


جملات با حروف ربط


جملات سوالی


جملات منفی


ساختار عمومی

ساختار جملات


صرف اسامی


حروف تعریف


حالت جمع


جنسیت

اسامی
لیست افعال بی قاعده و قوی


افعال Modal


افعال بی قاعده


افعال قوی


افعال ضعیف


صرف افعال

افعال
صرف عبارات


افعال امری


افعال مجهول


افعال تفکیک پذیر


افعال انعکاسی



صفات ملکی


عالی و تفضیلی


صرف کردن صفات


ساختار صفات


انواع صفات

صفات
ضمایر نامعین


ضمایر اشاره


ضمایر موصولی


ضمایر انعکاسی


ضمایر ملکی


ضمایر شخصی

ضمایر

تفاوت .Dat و .Akk


ملکی (.Gen)


مفعولی غیر مستقیم (.Dat)


مفعولی مستقیم (.Akk)


فاعلی (.Nom)

حالت ها

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

زمان حال کامل یکی از زمان هایی است که فارسی زبان ها معمولا در درک آن مشکل دارند چراکه ما معادل دقیقی برای آن در زبان فارسی نداریم. زمان حال کامل نشان دهنده فعالیتی در گذشته است که در حال حاضر کامل و تمام شده.


البته در زبان محاوره ای آلمانی به صورت کلی از زمان حال کامل به جای گذشته ساده استفاده می شود. بنابراین در صحبت های روزمره آلمانی این زمان به صورت کلی برای اشاره به گذشته مورد استفاده قرار میگیرد.


کاربردها

• فعالیتی که در گذشته تماما انجام و کامل شده. (معمولا تاکید بر روی نتیجه کار است) به مثالهای زیر توجه کنید:

Gestern hat Michael sein Büro aufgeräumt. (دیروز میشل دفترش را تمیز کرد.)


جمله بالا در زمان حال کامل نشان میدهد که دفتر در حال حاضر تمیز است.


Er hat sich vorgenommen, jetzt immer so ordentlich zu sein. (او تصمیم گرفته، از این به بعد همیشه مرتب باشد.)


جمله بالا نشان می دهد او از آن زمان می خواهد باشد و این تصمیم در حال هم تاثیر دارد.

• اتفاقی که در زمانی مشخص در آینده کامل خواهد شد (زمان کامل شدن در آینده باید حتما مشخص شده باشد، در غیر این صورت از زمان آینده کامل استفاده می کنیم.) به مثال زیر توجه کنید:

Bis nächste Woche hat er das bestimmt wieder vergessen. (تا هفته بعد او حتما این موضوع را فراموش خواهد کرد.)





ساختار گرامری زمان حال کامل

زمان حال ساده از طریق اضافه شدن فعل کمکی sein یا haben و استفاده از حالت سوم فعل (Partizip II) به وجود می آید.


کدام فعل کمکی برای کدام افعال استفاده می شود؟

در ابتدا باید بدانید که برای بیشتر افعال زبان آلمانی از فعل کمکی haben استفاده می شود. تنها مواردی که فعل کمکی sein مورد استفاده قرار می گیرد عبارتند از:

• با افعال ناگذری (افعالی که هیچ مفعول accusative ندارند) که نشان دهنده جابه جایی هستند. مثل افعال لیست زیر:

مسافرت کردن

reisen پرواز کردن، با هواپیما رفتن fliegen رانندگی کردن، با ماشین رفتن fahren رفتن gehen
سرنگون شدن stürzen آمدن kommen افتادن fallen قدم زدن
laufen

• با افعال ناگذری که تغییر در وضعیت را نشان می دهند. مثل افعال لیست زیر:

مردن

sterben یخ زدن gefrieren بیدار شدن aufwachen
پوسیدن zerfallen گرم شدن tauen خوابیدن
einschlafen

• برخی فعل های دیگر شامل افعال زیر:

شکست خوردن

misslingen شدن werden ماندن bleiben
اتفاق افتادن geschehen موفق شدن gelingen بودن
sein





در این جدول برای نحوه صرف افعال در زمان حال ساده با دو فعل کمکی sein و haben نمایش داده شده:


شخص

sein


haben


اول شخص مفرد (ich)

ich bin

gegangen

ich habe

gelesen

دوم شخص مفرد (du)

du bist

du hast

سوم شخص مفرد (er/sie/es/man)

er ist

er hat

اول شخص جمع (wir)

wir sind

wir haben

دوم شخص جمع (ihr)

ihr seid

ihr habt

سوم شخص جمع/شکل محترمانه (sie/Sie)

sie sind

sie haben

ساختار حالت سوم فعل
افعال ضعیف یا مرکب

افعال قوی

ge…t

ge…en

gelernt

gesehen

استثناها

• در بسیاری از افعال قوی در حالت سوم فعل، بن فعل تغییر می کند. (برای یادگیری حالت سوم این افعال به جدول افعال قوی مراجعه کنید) برای مثال:

gehen – gegangen, bringen – gebracht

• افعالی که بن آنها به یکی از حروف d یا t ختم می شود. باید به جای -t در افعال ضعیف –et به انتهای فعل اضافه شود. برای مثال:

warten – gewartet

• افعالی که مصدر آنها به ieren ختم می شود در حالت سوم پیشوند ge نمی گیرند. برای مثال:

studieren – studiert

• افعال تفکیک نا پذیر در حالت سوم پیشوند ge- نمی گیرند. (برای شناختن این افعال به مطلب افعال تفکیک پذیر و تفکیک نا پذیر مراجعه کنید) به مثال زیر توجه کنید:

verstehen – verstanden

• در افعال تفکیک پذیر، ge- پس از پیشوند فعل خواهد آمد. (برای شناختن این افعال به مطلب افعال تفکیک پذیر و تفکیک نا پذیر مراجعه کنید) به مثال زیر توجه کنید:

ankommen – angekommen

گرامر زبان آلمانی

موضوعات
آینده کامل


آینده


گذشته کامل


حال کامل


گذشته ساده


حال ساده

زمان ها


جملات با حروف ربط


جملات سوالی


جملات منفی


ساختار عمومی

ساختار جملات


صرف اسامی


حروف تعریف


حالت جمع


جنسیت

اسامی
لیست افعال بی قاعده و قوی


افعال Modal


افعال بی قاعده


افعال قوی


افعال ضعیف


صرف افعال

افعال
صرف عبارات


افعال امری


افعال مجهول


افعال تفکیک پذیر


افعال انعکاسی



صفات ملکی


عالی و تفضیلی


صرف کردن صفات


ساختار صفات


انواع صفات

صفات
ضمایر نامعین


ضمایر اشاره


ضمایر موصولی


ضمایر انعکاسی


ضمایر ملکی


ضمایر شخصی

ضمایر

تفاوت .Dat و .Akk


ملکی (.Gen)


مفعولی غیر مستقیم (.Dat)


مفعولی مستقیم (.Akk)


فاعلی (.Nom)

حالت ها

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

از زمان آینده به صورت کلی برای نشان دادن قصد در زمان آینده یا یک فرض در زمان حال و آینده استفاده می شود.


کاربردها

• قصدی یا تصمیمی برای آینده

Morgen werde ich die Akten sortieren. (فردا من اسناد را مرتب خواهم کرد.)

• فرض یا گمانی در رابـ ـطه با آینده

Das wirst du nicht an einem Tag schaffen. (تو نخواهی توانست آن را در یک روز تمام کنی.)

• فرض یا گمانی در رابـ ـطه با زمان حال

Sein Büro wird wohl immer noch so chaotisch aussehen. (دفتر او احتمالا همیشه همینقدر آشفته به نظر می رسد.)


ساختار گرامری زمان آینده

برای ساختن زبان آینده به شکل صرف شده از فعل کمکی werden و مصدر فعل اصلی نیاز خواهید داشت. در این زمان فعل اصلی صرف نمی شود. جدول زیر نحوه صرف در این زمان را نشان میدهد.


شخص


حالت صرف شده “werden”


مصدر فعل اصلی


اول شخص مفرد (ich)


ich werde


gehen
lesen
sehen
gewinnen


دوم شخص مفرد (du)


du wirst


سوم شخص مفرد (er/sie/es/man)


er wird


اول شخص جمع (wir)


wir werden


دوم شخص جمع (ihr)


ihr werdet


سوم شخص جمع/ حالت محترمانه (sie/Sie)


sie werden





نکته: از برخی کلمات مانند wohl (احتمالا)، sicher (حتما)، bestimmt (قطعا) برای تقویت یک فرض استفاده می شود. زمانی که از این کلمات در جمله استفاده می شود، از آنجا که فرض بودن جمله واضح می شود، می توان از زمان حال زیر برای فرض و گمان استفاده کرد. به مثال های زیر توجه کنید:


Es wird wohl schon spät sein. = Es ist wohl schon spät. (احتمالا همین الان هم دیر شده.)


Er wird sicher keine Zeit haben. = Er hat sicher keine Zeit. (او مطمئنا وقتی ندارد.)


Sie wird bestimmt zu Hause sein. = Sie ist bestimmt zu Hause. (او قطعا در خانه است.)

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

افعال مدال (modal Verb) یا معین شرطی، افعالی کمکی هستند که با اضافه شدن به جمله شرایطی خاص مانند: توانایی، اجبار، اجازه داشتن و … را نشان می دهند. این افعال با توجه به کاربرد زیادشان اهمیت بالایی در قوائد گرامری دارند.


کاربرد

فعل مدال برای نشان دادن یا ابزار ضرورت یا امکان پذیری در جمله استفاده می شود. بسته به اینکه از کدام فعل مدال در جمله استفاده شود این حالت ها متفاوت خواهد بود.


.Max will/darf/soll Automechaniker werden (ماکس میخواهد/ممکن است/باید مکانیک خودرو شود.)


اگر فعل اصلی در جمله واضح باشد (همیشه از فعلی خاص استفاده شود) در محاوره های روزمره فعل اصلی حذف می شود و تنها از فعل کمکی مدال استفاده می شود. به مثال های زیر توجه کنید:


?Kannst du Deutsch? = Kannst du Deutsch sprechen (می توانی آلمانی صحبت کنی؟)


?Willst du eine Pizza? = Willst du eine Pizza essen (آیا می خواهی پیتزا بخوری؟)


.Ich darf das. = Ich darf das machen (من اجازه دارم این کار را انجام دهم.)


ساختار گرامری افعال مدال

در زمان های حال ساده و گذشته ساده فعل مدال در جمله صرف می شود و فعل اصلی به صورت مصدر در انتهای جمله می آید. در گذشته ساده فعل مدال به صورت حالت گذشته در جمله ظاهر می شود در حالی که فعل اصلی به صورت مصدر در انتهای جمله خواهد آمد. در زمان های کامل (حال کامل، گذشته کامل و آینده کامل) فعل کمکی در جمله صرف می شود و مصدر فعل اصلی و پس از آن فعل مدال در انتهای جمله خواهند آمد.


حال ساده


گذشته ساده


حال کامل


Er kann tanzen.


Er konnte tanzen.


Er hat tanzen können.


Du musst schlafen.


Du musstest schlafen.


Du hast schlafen müssen.


برای جملاتی که فعل اصلی ندارند در زمان های حال کامل و گذشته کامل از حالت سوم فعل مدال استفاده می کنیم. به مثال زیر توجه کنید:


.Das habe/hatte ich nicht gewollt (من این رو نمی خواستم/ من این رو نخواسته بودم)


جدول صرف افعال مدال


müssen

können dürfen sollen wollen mögen*
möchten**


زمان حال


ich


muss


kann


darf


soll


will


mag


möchte


du


musst


kannst


darfst


sollst


willst


magst


möchtest


er/sie/es/man


muss


kann


darf


soll


will


mag


möchte


wir


müssen


können


dürfen


sollen


wollen


mögen


möchten


ihr


müsst


könnt


dürft


sollt


wollt


mögt


möchtet


sie/Sie


müssen


können


dürfen


sollen


wollen


mögen


möchten


زمان گذشته ساده


ich


musste


konnte


durfte


sollte


wollte


mochte


wollte


du


musstest


konntest


durftest


solltest


wolltest


mochtest


wolltest


er/sie/es/man


musste


konnte


durfte


sollte


wollte


mochte


wollte


wir


mussten


konnten


durften


sollten


wollten


mochten


wollten


ihr


musstet


konntet


durftet


solltet


wolltet


mochtet


wolltet


sie/Sie


mussten


konnten


durften


sollten


wollten


mochten


wollten


زمان حال/ گذشته کامل



gemusst


gekonnt


gedurft


gesollt


gewollt


gemocht


gewollt


وجه شرطی


müsste


könnte


dürfte


sollte


wollte


möchte



* در مکالمات روزمره امروزی در زبان آلمانی از فعل مدال mögen معمولا بدون فعل اصلی استفاده می شود.


** در واقع فعل möchten همان وجه شرطی فعل mögen است اما در زبان آلمانی امروزی از این فعل در زمان حال به عنوان یک فعل مدال مستقل استفاده می شود. در زبان گذشته معمولا به جای möchten از wollen استفاده می شود.

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

در تعریف گرامری فعل انعکاسی به فعل جمله ای گفته می شود که ضمیر آن یک ضمیر انعکاسی باشد. از انجا که ما در زبان فارسی معادلی برای افعال انعکاسی نداریم شاید در ابتدا درک آنها ساده نباشد.


افعال انعکاسی واقعی

افعال انعکاسی واقعی تنها زمانی معنای مشخصی دارند که با یک ضمیر انعکاسی مورد استفاده قرار بگیرند. این افعال همیشه به همراه ضمیر انعکاسی معرفی می شوند و بدون آن معنای اصلی خودشان را ندارند. توجه داشته باشید که در بیشتر موارد افعال انعکاسی واقعی در زبان فارسی معادل انعکاسی ندارند پس شناخت آنها بسیار مهم است.


برای مثال فعل انعکاسی sich auskennen به معنای شناختن یک مکان است. به جمله زیر توجه کنید:


.Ich kenne mich aus (من این محل را می شناسم.)


در صورتی که در صورت نشناختن افعال انعکاسی ممکن است شما معنای “من خودم را می شناسم” را از این جمله استنباط کنید. به مثال پایین توجه کنید:


sich verlaufen به معنای گم شدن


Ich verlaufe mich.


من گم شدم. (نه: من خودم را گم کردم)


شناخت افعال انعکاسی از این نظر بسیار مهم است که برخی افعال در حالت انعکاسی معنایی متفاوت دارند. به مثال های زیر توجه کنید:

• فعل sich ärgern به معنای “عصبانی شدن” یک فعل انعکاسی است.

.Ich ärgerte mich über meinen Fehler (من به خاطر اشتباهم عصبانی شدم)


همین فعل میتواند به صورت غیر انعکاسی در شکل jemanden ärgern (کسی را عصبانی کردن) استفاده شود.


. Er ärgert gern seine Schwester (او دوست دارد خواهرش را عصبانی کند)

• فعل sich aufhalten یک فعل انعکاسی به معنای “ماندن” است.

.Wir halten uns gerade in München auf (ما در مونیخ می مانیم)


همین فعل می تواند به صورت غیر انعکاسی در شکل jemanden aufhalten (کسی را متوقف یا بازداشت کردن) استفاده شود.


.Ich halte Sie nicht auf (من شما را بازداشت نمی کنم.)

• فعل sich ausziehen یک فعل انعکاسی و به معنای “در آوردن لباس” است.

Ich ziehe mich aus (من لباسم را در می آورم.)


همین فعل به صورت غیر انعکاسی در شکل ausziehen (نقل مکان کردن) استفاده می شود.


.Ich ziehe aus dem Haus meiner Eltern aus (من از خانه والدینم نقل مکان می کنم.)


افعال شبه انعکاسی

همانطور که در تعریف افعال انعکاسی گفته شد، افعال انعکاسی افعالی هستند که بدون ضمیر انعکاسی دیگر معنای قبلی خود را ندارند. باید توجه داشته باشید که افعال دیگر هم میتوانند با ضمیر انعکاسی مورد استفاده قرار گیرند اما این افعال همچنان معنای قبلی خود را دارند. به این افعال نمی توان افعال انعکاسی گفت اما از نظر دستوری تشابه زیادی با افعال انعکاسی دارند. شناخت این افعال و تشخیص آنها برای درک مفهوم جمله بسیار مهم است، بسیاری از این افعال در فارسی نیز به صورت انعکاسی نوشته می شوند. برخی از افعال شبه انعکاسی عبارتند از:

• برخی از افعال با ضمیر انعکاسی در حالت مفعول akusativ مانند افعال زیر:
• sichanziehen, schminken, umdrehen, verstecken, waschen

Das Kind zieht sich an. (شبه انعکاسی)


(بچه لباس خودش را پوشید.)


Die Mutter zieht das Kind an (غیر انعکاسی)


(مادر لباس بچه را پوشاند.)

• برخی از افعال با ضمیر انعکاسی در حالت مفعول Dativ مانند افعال زیر:
  sich etwasanziehen, bestellen, holen, kaufen, putzen, waschen

Ich ziehe mir die Jacke an. (شبه انعکاسی)


(من ژاکتم را خودم می پوشم.)


Ich ziehe die Jacke an. (غیر انعکاسی)


(من ژاکتم را می پوشم.)


Die Mutter zieht dem Kind die Jacke an. (غیر انعکاسی)


(مادر ژاکت را به بچه می پوشاند.)


ساختار گرامری افعال انعکاسی

• افعال انعکاسی مانند بقیه افعال صرف می شوند و البته ضمیر انعکاسی آن نیز باید با توجه به جمله تغییر کند.
• برای بیشتر افعال ضمیر انعکاسی در شکل akusativ نوشته می شود. تنها برخی افعال محدود ضمیر انعکاسی dativ دارند. (معمولا افعالی که با etwas رابـ ـطه دارند.)
• ضمیر انعکاسی معمولا در جایگاه مفعول جمله قرار می گیرد.

زمان


ضمیر akusativ


ضمیر انعکاسی dativ


حال ساده


Ich ärgere mich.


Du kaufst dir ein Eis.


حال کامل


Ich habe mich geärgert.


Du hast dir ein Eis gekauft.


گذشته ساده


Ich ärgerte mich.


Du kauftest dir ein Eis.


گذشته کامل


Ich hatte mich geärgert.


Du hattest dir ein Eis gekauft.


آینده


Ich werde mich ärgern.


Du wirst dir ein Eis kaufen.


آینده کامل


Ich werde mich geärgert haben.


Du wirst dir ein Eis gekauft haben.




ضمایر انعکاسی

• تنها تفاوت در حالت ضمایر انعکاسی در اول شخص و دوم شخص مفرد است. بقیه ضمایر در حالت dativ و akusativ کاملا مشابه هستند.

ضمیر شخصی


ich


du


er/sie/es


wir


ihr


sie/Sie


ضمیر انعکاسی akusativ


mich


dich


sich


uns


euch


sich


ضمیر انعکاسی dativ


mir


dir


sich


uns


euch

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

در زبان آلمانی از طریق اضافه کردن پیشوندها افعال جدید ایجاد می شود که معنایی کاملا متفاوت دارند. افعالی که از طریق اضافه کردن پیشوند ساخته می شوند در رابـ ـطه با پیشوند خود یکی از از دو حالت زیر را دارند:

• افعال تفکیک ناپذیر: در افعال تفکیک ناپذیر پیشوند جزئی از فعل به شمار می رود و همیشه به همراه همان پیشوند نوشته می شود.
• افعال تفکیک پذیر: در افعال تفکیک پذیر در شکل مسندی، پیشوند از فعل جدا می شود و معمولا در انتهای جمله نوشته می شود.

افعال تفکیک ناپذیر معمولا در شناسایی بسیار ساده هستند. با این افعال باید مانند یک فعل جدید برخورد کرد. در مورد افعال تفکیک پذیر باید حتما دو جزء جدا شده در جمله در کنار هم و به صورت یک فعل در نظر گرفته شود. این موضوع موجب اهمیت شناخت این افعال می شود. به مثال های زیر توجه کنید:


فعل anstehen به معنای “صف بستن، در صف ایستادن” یک فعل تفکیک پذیر است.


  ich stehe an, du stehst an, … (من صف می بندم، تو صف می بندی، …)


فعل bestehen به معنای “قبول شدن” یک فعل تفکیک ناپذیر است.


 ich bestehe, du bestehst, … (من قبول شدم، تو قبول شدی، …)


افعال تفکیک پذیر

افعال با پیشوند های زیر همیشه تفکیک پذیر هستند:


ab-, an-, auf-, aus-, bei-, ein-, los-, mit-, nach-,
her-, hin-, vor-, weg-, zu-, zurück-

• در شکل مسندی این افعال از پیشوند خود جدا می شوند که معمولا در انتهای جمله قرار داده می شود. به مثال زیر توجه کنید:

.Ich stehe an der Kasse an (من در صف بازرسی می روم.)

• در حالت سوم فعل (Partizip Perfekt) –ge- بین فعل و پیشوند اضافه می شود. به مثال زیر توجه کنید:

.Ich habe an der Kasse angestanden (من در صف بازرسی رفتم.)


افعال تفکیک ناپذیر

افعال با پیشوندهای زیر همیشه تفکیک ناپذیرند:


be-, emp-, ent-, er-, ge-, miss-, ver-, zer-

• پیشوند به صورت بخشی از فعل همیشه در کنار آن باقی می ماند. به مثال زیر توجه کنید:

.Ich bestehe die Prüfung (من امتحان را قبول می شوم)

• حالت سوم فعل (Partizip Perfekt) بدون اضافه کردن –ge- ساخته می شود. به مثال زیر توجه کنید:

.Ich habe die Prüfung bestanden (من امتحان را قبول شدم.)





تفکیک پذیر یا تفکیک ناپذیر

افعال با پیشوندهای زیر میتوانند یکی از حالت های تفکیک پذیر یا تفکیک ناپذیر را داشته باشند:


durch-, hinter-, über-, um-, unter-

• بعضی از افعال با این پیشوند ها همیشه تفکیک پذیرند. برای مثال فعل schauen با پیشوندهای اشاره شده همیشه تفکیک پذیر است.

.er schaut sich um (او به اطراف نگاه کرد.)

• بعضی از افعال با این پیشوند ها هیچوقت تفکیک پذیر نیستند. برای مثال فعل armen با پیشوندهای گفته شده همیشه تفکیک ناپذیر است.

.sie umarmt ihn (او او را در آغـ*ـوش گرفت.)

• البته افعالی هم هستند که میتوانند با این پیشوندها هم تفکیک پذیر و هم تفکیک نا پذیر باشند. در این صورت فعل تفکیک پذیر و تفکیک ناپذیر ساخته شده معانی متفاوتی دارند. برای مثال فعل umfahren میتواند به دو صورت تفکیک پذیر و تفکیک ناپذیر مورد استفاده قرار گیرد. در شکل تفکیک پذیر به معنای “برخورد کردن، به زمین کوبیدن” و در شکل تفکیک نا پذیر به معنای “از کنار چیزی رد شدن” است. به دو جمله زیر توجه کنید:

.Er fährt das Schild um (او تابلوی راهنمایی را زیر گرفت.)


.Er umfährt das Schild (او از کنار تابلوی راهنمایی رد شد.)





نکته: در تلفظ افعال، در فعل های تفکیک پذیر تاکید بر روی پیشوند است در حالی که در افعال تفکیک ناپذیر تاکید بر روی سیلاب بعد از پیشوند است.

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

حالت مجهول، حالتی است که در آن جمله بدون اشاره به فاعل اصلی گفته می شود.


کاربرد


از حالت مجهول برای تاکید بر روی یک عمل یا وضعیت استفاده می شود که در آن کسی که باعث این عمل یا وضعیت شده بی اهمیت یا ناشناس است. به مثال های زیر توجه کنید:


.Ein Mann wurde angefahren (یک مرد زیر گرفته شده.)


.Dem Verletzten wurde ein Verband angelegt (مجروح پانسمان شد.)


.Jetzt wird der Mann ins Krankenhaus gebracht (حالا مرد به بیمارستان بـرده شد.)


در مثال های گفته شده تمام اطلاعات مهم در این است که مرد زیر گرفته شده، پانسمان شده و به بیمارستان بـرده شده. کسی که او را زیر گرفته، پانسمان کرده و یا او را به بیمارستان بـرده در این شرایط مهم نیست.


با استفاده از مجهول حالتی می توانیم شرایط مختلف را وصف کنیم. به مثال زیر توجه کنید:


.Er ist verletzt (او آسیب دیده است.)


در طول اتفاق او مورد آسیب واقع شده و در حال حاضر آسیب دیده است.


ساختار جملات مجهول

مجهول فرآیندی

مفعول + صرف شده فعل کمکی warden (+ ضمیر) + فعل حالت سوم (partizip perfekt)


زمان


مثال


حال


Der Mann wird verletzt.


حال کامل


Der Mann ist verletzt worden.


گذشته ساده


Der Mann wurde verletzt.


گذشته کامل


Der Mann war verletzt worden.


آینده


Der Mann wird verletzt worden.


آینده کامل


Der Mann wird verletzt worden sein.


مجهول حالتی

مفعول + شکل صرف شده فعل sein + فعل حالت سوم (partizip perfekt)


زمان


مثال


حال


Der Mann ist verletzt.


حال کامل


Der Mann ist verletzt gewesen.


گذشته ساده


Der Mann war verletzt.


گذشته کامل


Der Mann war verletzt gewesen.


آینده


Der Mann wird verletzt sein.


آینده کامل


Der Mann wird verletzt gewesen sein.


معلوم یا مجهول

از جملات معلوم استفاده می کنیم تا بر روی فرد یا چیزی که فعل را انجام داده تاکید کنیم. به مثال زیر توجه کنید:


.Der Lehrer erklärte uns das Passiv (معلم برای ما حالت مجهول را توضیح داد)





از جملات مجهول برای تاکید بر روی خود فعل استفاده می کنیم. اینکه چه کسی این فعل را انجام داده معمولا رها می شود (البته می شود به آن اشاره کرد.) به مثال زیر توجه کنید:


.Das Passiv wurde uns (vom Lehrer) erklärt (حالت مجهول [توسط معلم] برای ما توضیح داده شد.)





افعالی که نمی توانند مجهول باشند

افعالی که مفعول akusativ ندارند نمی توانند به صورت مجهول استفاده شود. برخی از این افعال عبارتند از:

• افعالی که در زمان های کامل (مثل حال کامل، گذشته کامل و …) به جای haben از فعل کمکی sein استفاده می کنند. به مثال زیر توجه کنید:

.Ich fuhr selber nach Berlin (من خودم تا برلین رانندگی می کنم.)


Ich wurde selber nach Berlin gefahren (من خودم تا برلین مورد رانندگی قرار می گیرم.)


نکته: فعل fahren (راندن، با ماشین رفتن) می تواند در با habeh و مفعول akusativ هم استفاده شود. در این حالت ساختن شکل مجهول ممکن است. به مثال زیر توجه کنید:


Mein Vater fuhr mich nach Berlin. (پدرم من را با ماشین تا برلین رساند.)


که در شکل مجهول به صورت زیر در می آید.


Ich wurde (von meinem Vater) nach Berlin gefahren. (من [توسط پدرم] با ماشین به برلین بـرده شدم.)

• افعال انعکاسی

.Ich habe mich versteckt (من مخفی شدم)


Ich bin mich versteckt worden (من مورد مخفی شدن قرار گرفتم.)

• فعل های دیگر بدون مفعول akusativ

.Er schläft (او خوابید.)


Er wird geschlafen (او مورد خوابیدن قرار گرفت.)




نکته: در شکل محاوره ای گاهی برای برخی از این افعال هم حالت مجهول ساخته می شود. به مثال زیر توجه کنید:


!Jetzt wird geschlafen (حالا وقت خواب است.)

• برخی از افعالی که مفعول akusativ دارند هم نمی توانند به صورت مجهول مورد استفاده قرار گیرند. برای مثال فعل های: haben, kennen, wissen, es gibt

به مثال های زیر توجه کنید:


Ich habe einen Hund. (من یک سگ دارم)


Ein Hund wird gehabt(یک سگ داشته شده است.)





Ich kenne die Frau. (من آن زن را می شناسم.)


Die Frau wird gekannt (زن شناخته شده است.)





Ich weiß die Antwort. (من جواب را می دانم.)


Die Antwort wird gewusst (جواب دانسته شده است.)





Es gibt viele Museen. (موزه های زیادی وجود دارد.)


Viele Museen werden gegeben (موزه های زیادی مورد وجود داشتن واقع شده.)


نکته: ممکن است معادل برخی از این افعال در زبان فارسی دارای حالت مجهول باشد پس به معادل های افعال اعتماد نکنید.


تبدیل معلوم به مجهول فرآیندی

وقتی که جمله معلوم را به مجهول تبدیل می کنیم اتفاقات زیر می افتد:

• مفعول akusativ به فاعل جمله تبدیل می شود.
• فاعل حذف می شود یا در جمله باقی می ماند اما با حرف اضافه von و به صورت مفعول dativ
• فعل اصلی به صورت مصدر حالت سوم (partizip perfekt) تبدیل می شود و (معمولا) به انتهای جمله می رود. به جای آن فعل کمکی werden به صورت صرف شده قرار خواهد گرفت.

جدول زیر تفاوت های دو حالت را به خوبی نشان می دهد.



فاعل فعل مسندی مفعول مصدر فعل

معلوم


Jemand


verletzt


den Mann



مجهول


Der Mann


wird


(von jemandem)


verletzt





مثال هایی در تمام زمان ها:


زمان


جمله معلوم


جمله مجهول


حال
Jemand verletzt den Mann.


Der Mann wird (von jemandem) verletzt.


حال کامل
Jemand hat den Mann verletzt.


Der Mann ist (von jemandem) verletzt worden.


گذشته ساده
Jemand verletzte den Mann.


Der Mann wurde (von jemandem) verletzt.


گذشته کامل
Jemand hatte den Mann verletzt.


Der Mann war (von jemandem) verletzt worden.


آینده
Jemand wird den Mann verletzen.


Der Mann wird (von jemandem) verletzt worden.


آینده کامل
Jemand wird den Mann verletzt haben.


Der Mann wird (von jemandem)verletzt worden sein.


استثناها

Only the accusative object can become the subject. If there is a dative object that needs to be moved to the first position in the active sentence, it stays in the dative.


تنها مفعول akusativ میتواند به صورت فاعل در آید. در صورتی که یک مفعول Dativ در جمله داشته باشیم که به علت مجهول شدن به ابتدای جمله بیاید، این مفعول شکل dativ خود را حفظ می کند. به مثال زیر توجه کنید:


جمله معلوم:


Man legte dem Verletzten einen Verband an. (یک نفر فرد مجروح را پانسمان کرد.)


جمله مجهول:


Dem Verletzten wurde ein Verband angelegt. (فرد مجروح پانسمان شد)


برخی از جملات معلوم و بدون مفعول هم می توانند به صورت مجهول نوشته شود. در این صورت به جای فاعل از ضمیر es استفاده می کنیم یا قید جمله آورده میشود. به مثال زیر توجه کنید.


Wir tanzten (gestern) viel. (ما [دیروز] خیلی رقصیدیم.)


Es/Gestern wurde viel getanzt.(خیلی رقصیده شد./ دیروز خیلی رقصیده شد.)

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

از حالت امری افعال برای درخواست کردن یا دستور دادن به یک یا چند نفر استفاده می شود. از آنجا که حالت امری همیشه به مخاطب نسبت داده می شود حالت امری تنها برای ضمایر du، ihr،wir و فرم محترمانه Sie وجود دارد.


کاربرد

از طریق افعال امری ما به کسی دستور می دهیم تا کاری را انجام دهد. به مثال های زیر توجه کنید:


Halten Sie! (بایست!)


Steigen Sie ein! (برو داخل!)


Fahren Sie mich zum Bahnhof! (من را تا ایستگاه برسان!)


گاهی ما خودمان را هم در دستور می گنجانیم و از حالت اول شخص جمع استفاده می کنیم. به مثال زیر توجه کنید:


Fahren wir! (بزن بریم!)


نکته: حالت امری در زبان آلمانی بسیار رایج است چراکه در شکلی بسیار کوتاه مفهوم رو می رساند. برای زبان آموزان در ابتدا جملات امری تا حدی بی ادبانه به نظر می رسد، اما در واقع اینطور نیست. البته لحن گفتن جمله نیز می تواند بار معنایی آن را تغییر دهد. برای محترمانه تر به نظر رسیدن می توانید از واژه bitte به معنای لطفا استفاده کنید. به مثال های زیر توجه کنید:


Fahren Sie mich bitte zum Bahnhof! (لطفا مرا تا ایستگاه برسان!)


Schnallen Sie sich bitte an! (لطفا کمربند ایمنی را ببندید.)


ساختار گرامری حالت امری

اول شخص و سوم شخص جمع (wir/Sie)

برای ساخت حالت امری فعل در ضمایر اول شخص و سوم شخص جمع (Sie/wir) از مصدر فعل به همراه ضمیر Sie یا wir استفاده می کنیم. برای فعل sein یک –e- به شکل زیر به فعل اضافه می شود. به مثال های زیر توجه کنید:


Gehen Sie! (بروید!)


Seien Sie ehrlich! (صادق باشید!)


Gehen wir! (بزن بریم!)


Seien wir ehrlich! (بیا صادق باشیم!)


دوم شخص جمع (ihr)

برای ساخت حالت امری ضمایر دوم شخص جمع (ihr) فعل به صورت دوم شخص جمع صرف می شود اما بدون ضمیر. به مثال های زیر توجه کنید:


Geht! (برید!)


Seid ehrlich! (صادق باشید!)


دوم شخص مفرد (du)

حالت امری از برای دوم شخص مفرد (du) معمولا از طریق حذف پسوند –en از مصدر فعل ساخته می شود. در حالت رسمی معمولا یک پسوند –e به افعال اضافه می شود. اما در شکل محاوره ای معمولا از همان مصدر بدون –en استفاده می شود.


(Geh(e! (برو!)


Sei ehrlich! (صادق باش!)


استثناها در ساخت حالت امری در دوم شخص مفرد:

• در افعالی قوی که در صرف آنها صدای i به ie تغییر می کند در شکل امری نیز همین اتفاق می افتد. البته برای این افعال هرگز از پسوند –e در انتهای فعل استفاده نمی کنیم. به مثال زیر توجه کنید:

Lies! (بخوان!)


(Liese!)

[lesen – ich lese, du liest]

• تغییر حروف صدا دار از a به ä هرگز در حالت امری اتفاق نمی افتد. به مثال زیر توجه کنید:

Fahr! (رانندگی کن!)

[ich fahre, du fährst]

• اگر بن فعل در زمان حال به d یا t ختم شود همیشه پسوند –e را اضافه می کنیم. به مثال زیر توجه کنید:

Warte! (صبر کن!)


(Wart!)

• اگر بن فعل در زمان حال به صورت “حرف صدا بی صدا + n یا m” باشد باید همیشه از پسوند –e استفاده کرد. البته در صورتی که حرف صدادار گفته شده یکی از حروف n، m، l، r یا h باشد این اتفاق نمی افتد. به مثال های زیر توجه کنید:

Atme!/Zeichne!


(Schwimm(e)!/Lern(e!

• اگر فعل به eln یا erm ختم شود باید همیشه پسوند –e را اضافه کرد. (حرف e در eln یا ern می تواند حذف شود.) به مثال های زیر توجه کنید:

Fei(e)re!/Ang(e)le!

 

[☾♔TALAYEH_A♔☽]

ضمایر انعکاسی، ضمایری هستند که در نقش مفعول مجدد به فاعل جمله اشاره می کنند. در زبان آلمانی این ضمایر در افعال انعکاسی نیز کاربرد دارند.





کاربرد ضمایر انعکاسی

• افعال انعکاسی از ضمایر انعکاسی در کنار خود استفاده می کنند تا معنایی جدید را ایجاد کنند. در این صورت ضمیر انعکاسی به تنهایی معنایی ندارد و تنها به همراه فعل معنایی جدید را می سازد. (برای اطلاعات بیشتر به مطلب افعال انعکاسی مراجعه کنید.) به مثال های زیر توجه کنید:

Ich dusche mich. (من دوش می گیرم.)


Ich putze mir die Zähne. (من دندان هایم را مسواک می زنم.)

• اشاره مجدد به فاعل جمله به صورت مفعول. این کار گاهی برای تاکید بر روی انجام کاری توسط فاعل انجام می شود و گاهی تنها به اشاره ای مجدد به فاعل دارد. به مثال زیر توجه کنید:

Ich sehe mich im Spiegel. (من خودم را در آینه می بینم.)


.Ich fuhr selber nach Berlin (من خودم تا برلین رانندگی کردم.)

• استفاده از ضمایر انعکاسی به همراه برخی افعال معنای “همدیگر” یا “با همدیگر” را ایجاد می کند. در نتیجه از این افعال تنها به صورت جمع استفاده می شود. برخی از این افعال عبارتند از:

sich kennen, sich sehen, sich lieben, sich streiten, sich einigen


به مثال های زیر توجه کنید:

[Ich glaube, wir kennen uns. [= wir kennen einander (من فکر می کنم ما همدیگر را می شناسیم.) [Tom und Albert streiten sich. [= der eine mit dem anderen (تام و آلبرت با همدیگر دعوا می کنند.)



جدول ضمایر انعکاسی

جدول زیر ساختار ضمایر انعکاسی را نشان می دهد:



ich


du


er/sie/es


wir


ihr


sie/Sie


akusativ

mich dich sich uns euch sich
dativ mir dir sich uns euch
sich