شعر رباعیات فیض کاشانی

aaaaaaaa · 2017/10/07

ای خسته ترا آن سر کو میسازد زان لب دشنام رو برو میسازد
لب میدهدت شفا ز بیماری چشم درد او را دوای او می‌سازد

aaaaaaaa · 2017/10/07

این گلشن دهر عاقبت گلخن شد هر دوست که بود جز خدا دشمن شد
جز مهر خدای هرچه در دل کشتم حاصل اندوه و دانه صد خرمن شد

aaaaaaaa · 2017/10/07

ایمان درست عشق کیشان دارند هرچند که ظاهری پریشان دارند
مفتاح حقایقی که میجوئی فیض زیشان غافل مشو که ایشان دارند

aaaaaaaa · 2017/10/07

شادم که غمت همره جان خواهد بود عشقت با دل در آنجهان خواهد بود
هجران تو با کالبدم خواهد ماند وصل تو حیات جاودان خواهد بود

aaaaaaaa · 2017/10/07

دیدم دیدم که هر چه دیدم حق بود دیدم دیدم که دید دیدم حق بود
دیدم دیدم که می شنیدم از حق دیدم دیدم که آن شنیدم حق بود

aaaaaaaa · 2017/10/07

با رب تو مرا بخواهش من مگذار جان را بهوای طاعت تن مگذار
جان صاف کش میکده تقدیس است معتاد صفا بدردی من مگذار

aaaaaaaa · 2017/10/07

در گوشهٔ انزوا خزیدن خوش تر پیوند ز غیر حق بریدن خوشتر
ای فیض مکن علاج گوشت ز نهار کافسانه دهر ناشنیدن خوشتر

aaaaaaaa · 2017/10/07

زین دار فنا پای کشیدن خوشتر پیوند ز این و آن بریدن خوشتر
دل کردن از اندیشهٔ دنیا خالی در عاقبت کار رسیدن خوشتر

aaaaaaaa · 2017/10/07

یا رب تو مرا بکردهٔ زشت مگیر از معصیتم بگذر و طاعت به پذیر
چون مهر تو و نبی و اولاد نبی نزد تو شفاعتم کند دستم گیر

aaaaaaaa · 2017/10/07

گـه در غزلم سخن کشد جانب راز گاهی بقصیده میشود دور و دراز
نازم برباعی سخن کوته کن تا باز شود بحرف لب بندد باز