شعر اشعار باباافضل کاشانی

^Venus^ · 2017/08/18

در جستن جام جم جهان پیمودم

روزی ننشستم و شبی نغنودم

ز استاد چو وصف جام جم پرسیدم

آن جام جهان نمای جم، من بودم

^Venus^ · 2017/08/18

آزردن خلق کافری پندارم

وز خلق جهان همین طمع می دارم

می کوشم تا ز من نیازارد کس

تدبیرم چیست تا ز کس نازارم؟

^Venus^ · 2017/08/18

تا ظن نبری کز آن جهان می ترسم

وز مردن و از کندن جان می ترسم

چون مرگ حق است، من چرا ترسم از او

چون نیک نزیستم از آن می ترسم

^Venus^ · 2017/08/18

از عشق تو بهره نیست جز سرزنشم

بی آنکه به جای هیچ کس بد کنشم

هر چیز که ناخوش است، این زندگی‌ام

چون از پی توست، من بدان خوش منشم

^Venus^ · 2017/08/18

از هر چه در این ملک نی‌ام کم، بیشم

از حاشیه بیگانه و با شه خویشم

نه بیم شناسم، نه امید اندیشم

بی آنکه روم، ز هر رونده پیشم

^Venus^ · 2017/08/18

من با تو نظر از سر هستی نکنم

اندیشه ز بالا و ز پستی نکنم

می‌بینم و می‌پرستم از روی یقین

خود بینی و خویشتن پرستی نکنم

^Venus^ · 2017/08/18

از روی تو شاد شد دل غمگینم

من چون رخ تو به دیگری بگزینم؟

در تو نگرم، صورت خود می یابم

در خود نگرم، همه تو را می بینم

^Venus^ · 2017/08/18

دنیا چو رباط و ما در او مهمانیم

تا ظن نبری که ما در او می‌مانیم

در هر دو جهان خدای می‌ماند و بس

باقی همه کل من علیها فان‌ایم

^Venus^ · 2017/08/18

با یاد جلال در بیابان رفتیم

وز عالم تن به عالم جان رفتیم

عمری شب و روز در تفکر بودیم

سرگشته برآمدیم و حیران رفتیم

^Venus^ · 2017/08/18

زان پیش که ما طفیل آدم بودیم

در خلوت خاص، هر دو محرم بودیم

بی منت عین و شین و قاف، اندر گل

معشـ*ـوقه و عشق، هر دو با هم بودیم