شعر اشعار خیام

[PARISA_R]

رباعی شمارهٔ ۱۷۱

در کارگه کوزه‌گری کردم رای
در پایه چرخ دیدم استاد بپای

میکرد دلیر کوزه را دسته و سر
از کله پادشاه و از دست گدای​

 

[PARISA_R]

رباعی شمارهٔ ۱۷۲

در گوش دلم گفت فلک پنهانی
حکمی که قضا بود ز من میدانی

در گردش خویش اگر مرا دست بدی
خود را برهاندمی ز سرگردانی​

 

[PARISA_R]

رباعی شمارهٔ ۱۷۳

زان کوزهٔ می که نیست در وی ضرری
پر کن قدحی بخور بمن ده دگری

زان پیشتر ای صنم که در رهگذری
خاک من و تو کوزه‌کند کوزه‌گری​

 

[PARISA_R]

رباعی شمارهٔ ۱۷۴

گر آمدنم بخود بدی نامدمی
ور نیز شدن بمن بدی کی شدمی

به زان نبدی که اندر این دیر خراب
نه آمدمی نه شدمی نه بدمی​

 

[PARISA_R]

رباعی شمارهٔ ۱۷۵

گر دست دهد ز مغز گندم نانی
وز می دو منی ز گوسفندی رانی

با لاله رخی و گوشه بستانی
عیشی بود آن نه حد هر سلطانی​

 

[PARISA_R]

رباعی شمارهٔ ۱۷۶

گر کار فلک به عدل سنجیده بدی
احوال فلک جمله پسندیده بدی

ور عدل بدی بکارها در گردون
کی خاطر اهل فضل رنجیده بدی​

 

[PARISA_R]

رباعی شمارهٔ ۱۷۷

هان کوزه‌گرا بپای اگر هشیاری
تا چند کنی بر گل مردم خواری

انگشت فریدون و کف کیخسرو
بر چرخ نهاده ای چه می‌پنداری​

 

[PARISA_R]

رباعی شمارهٔ ۱۷۸

هنگام صبوح ای صنم فرخ پی
برساز ترانه‌ای و پیش‌آور می

کافکند بخاک صد هزاران جم و کی
این آمدن تیرمه و رفتن دی​

 

[ara]

این بحر وجود آمده بیرون ز نهفت


کس ندانست که این گوهر تحقیق بسفت


هر کس سخنی از سر سودا گفتند


زآن روی که هست کس نمی‌داند گفت


The sea of being has emerged from hidden depths


But how, that’s a pearl of scholarship no one has pierced


Each scholar has conjectured idly on the subject,


But none can describe how the matter actually rests.

 

[ara]

آنان که محیط فضل و آداب شدند


در جمع کمال شمع اصحاب شدند


ره زین شب تاریک نبردند به روز


گفتند فسانه ای و در خواب شدند


Those who mastered all the scholarly disciplines


Luminating their friends with the light of their learning


They were unable to grope their way out of this dark night into daylight;


They just told a tale and fell asleep