شعر اشعار سیف فرغانی

[PARISA_R]

رباعی شماره ۶

هر بـ..وسـ..ـه کز آن تنگ دهان می‌خواهی
عمری است که از معدن جان می‌خواهی
در ظلمت خط او نگر زیر لبش
از آب حیوة اگر نشان می‌خواهی​

 

[PARISA_R]

رباعی شماره ۷

خط تو که ننوشت کسی ز آن سان خوش
چون شمع وصال در شب هجران خوش
آورد به بنده شاهدی خوش گرچه
شاهد که خط آرد نبود چندان خوش​

 

[PARISA_R]

رباعی شماره ۸

گر ز آن توام هر دو جهانم بستان
با کی نبود، سود و زیانم بستان
بازآی به پرسش و ببین چشم ترم
لب بر لب خشکم نه و جانم بستان​

 

[PARISA_R]

رباعی شماره ۹

عشقت که به دل گرفته‌ام چون جانش
در دست و به صبر می‌کنم درمانش
وز غایت عزت که خیالت دارد
در خانهٔ چشم کرده‌ام پنهانش

 

[PARISA_R]

رباعی شماره ۱۰

در دیدن این مدینهٔ زمزم آب
از مکه اگر سعی کنی هست صواب
زیرا که درو مقام دارد امروز
رکنی که ازو کعبهٔ دلهاست خراب​

 

[PARISA_R]

رباعی شماره ۱۱

دل را چو به عشق تو سپردم چه کنم؟
دل دادم و اندوه تو بردم چه کنم؟
من زنده به عشق توام ای دوست ولیک
از آرزوی روی تو مردم، چه کنم؟​

 

[PARISA_R]

رباعی شماره ۱۲

ای کرده غم عشق تو غمخواری دل
درد تو شده شفای بیماری دل
رویت که به خواب در ندیده‌ست کسش
دیده نشود مگر به بیداری دل​

 

[PARISA_R]

رباعی شماره ۱۳

آنی که منور است آفاق از تو
محروم بماندم من مشتاق از تو
این محنت نو نگر که در خلوت وصل
تو با دگری جفتی و من طاق از تو​

 

[PARISA_R]

رباعی شماره ۱۴

شب نیست که از غمت دلم جوش نکرد
و از بهر تو زهر اندهی نوش نکرد
ای جان جهان هیچ نیاوردی یاد
آن را که تو را هیچ فراموش نکرد​