شعر اشعار خیام

ara · 2017/01/31

افسوس که بی فایده فرسوده شدیم

وز داس سپهر سرنگون سوده شدیم

دردا و ندامتا که تا چشم زدیم

نابوده به کام خویش نابود شدیم

Alas! We have been worn out in vain

Falling victim to Heaven's upside-down sickle

Woe and woe! For in a twinkling of an eye

We were annihilated, our hopes unfulfilled

ara · 2017/01/31

آنان که ز پیش رفته اند ای ساقی

در خاک غرور خفته اند ای ساقی

رو باده خور و حقیقت از من بشنو

باد است هر آنچه گفته اند ای ساقی

Those who have gone befor us, oh saki

Lie low in the fields of their vainglory, oh saki

Go on, drink wine and hear the truth from Khayyam:

Whatever they have said is nohing but hot hair

Arusha · 2017/04/07

فسانه‌هایی چند پیرامون خیام وجود دارد. یکی از این افسانه‌ها از این قرار است که خیام می‌خواست باده بنوشد ولی بادی وزید و کوزه می اش را شکست. پس خیام چنین سرود:

ابریق می مرا شکستی، ربی
بر من در خوشـی‌ را ببستی، ربی
من مِی خورم و تو می‌کنی بدمستی
خاکم به دهن مگر که مـسـ*ـتی، ربی

پس چون این شعر کفرآمیز را گفت خدا روی وی را سیاه کرد. پس خیام پشیمان شد و برای پوزش از خدا این بیت را سرود:

ناکرده گنه در این جهان کیست بگو!
آن کس که گنه نکرد چون زیست بگو!
من بد کنم و تو بد مکافات دهی
پس فرق میان من و تو چیست بگو!

و چون اینگونه از خداوند پوزش خواست رویش دوباره سفید شد.

Pari_A · 2017/04/18

افسوس كه نامه جواني طي شد
و آن تازه بهار زندگاني دي شد
وآن مرغطرب كه نام او بود شباب
فرياد ندانم كي آمدوكي شد

Pari_A · 2017/04/18

یک عمر به کودکی به استاد شدیم
یک عمر زاستادی خود شاد شدیم
افسوس ندانیم که ما را چه رسید
از خاک بر آمدیم و بر باد شدیم

Behtina · 2017/05/18

[BCOLOR=rgb(255, 255, 255)]

برخیز و بیا بتا برای دل ما