شعر دفتر اشعار ابوسعید ابوالخیر

[Diba]

تکه 17


هر آن دلی که ترا، سیدی بدان نظرست

خطر گرفت اگرچه حقیر و بیخطرست


تکه18

اگرچه خرد یکی شاخک گیاه بود

که تو بدو نگری زادسرو غاتفرست

 

[Diba]

تکه19

هر آن دلی که نهفتست زیر هفت زمین

که تو بدو نگری همتش ز عرش برست


تکه20

صاحب خبران دارم آنجا که تو هستی

یک دم زدن از حال تو غافل نیم ای دوست

 

[Diba]

تکه 21

ای ترک جان نکرده و جانانت آرزوست

زنار نابریده و ایمانت آرزوست

در هیچ وقت خدمت مردی نکردهای

و آنگه نشسته صحبت مردانت آرزوست



تکه 22

رنج مردم ز پیشی و بیشیست

راحت و ایمنی ز درویشیست


بر گزین زین جهان یکی و بس

گرت با دانش و خرد خویشیست



تکه 23

از دوست پیام آمد کاراسته کن کار

مهر دل پیش آر و فضول از ره بردار


اینست شریعت

اینست طریقت

 

[Diba]

تکه 24


ای روی تو چو روز دلیل موحدان

وی موی تو چنان چو شب ملحد از لحد



ای من مقدم از همه عشاق چون تویی

مر حسن را مقدم چون از کلام قد



مکی به کعبه فخر کند مصریان به نیل

ترسا به اسقف و علوی به افتخار جد



فخر رهی بدان دو سیه چشمکان تست

کامد پدید زیر نقاب از بر دو خد

 

[Diba]

تکه 25


از دوست به هر چیز چرا بایدت آزرد

کین خوشـی‌ چنین باشد گـه شادی و گـه درد

گر خوار کند مهتر خواری نکند عیب

چون باز نوازد شود آن داغ جفا سرد

صد نیک به یک بد نتوان کرد فراموش

گر خار بر اندیشی خرما نتوان خورد

او خشم همی گیرد تو عذر همی خواه

هر روز به نو یار دگر مینتوان نکرد

 

[Diba]

تکه 26

آری چنین کنند کریمان که شاه کرد

سوی رهی بچشم بزرگی نگاه کرد



تکه 27


هر آن شمعی که ایزد برفروزد

کسی کش پف کند سبلت بسوزد

 

[Diba]

تکه 28


برون ز گوشه بهشت برین سقر باشد

فزون ز توشه شکر معده بار خر باشد

هر آنکه توشهٔ روزی و گوشهای دارد

به راستی ملک ملک بحر و بر باشد

زیادت از سرت ار یک کله بدست آری

به خاکپای قناعت که درد سر باشد

 

[Diba]

تکه 29

عاشقی خواهی که تا پایان بری

بس که بپسندید باید ناپسند


زشت باید دید و انگارید خوب

زهر باید خورد و انگارید قند


توسنی کردم ندانستم همی

کز کشیدن سختتر گردد کمند

 

[Diba]

تکه 30




با خلق هر کرم که کند هم خدا کند

باشد که ناگهی نگهی هم بما کند


تکه 31

مرا تو راحت جانی معاینه نه خبر

کرا معاینه آمد خبر چه سود کند

 

[Diba]

تکه 32


هیچ صورتگر بصد سال از بدایع وزنگار

آن نداند کرد و نتواند که یک باران کند


تکه 33

او درین فکر تا به ما چه کند

ما درین فکر تا خدا چه کند