شعر « «اشعار فروغی بسطامی»»

[« «N¡lOo£aR» »]

عقل پُرسید که
دشوار تر از مُردن چیست؟

عشق فَرمود
فراق از همه دُشوار تر است....

#فروغی_بسطامی

 

[« «N¡lOo£aR» »]

غلام آن نَظر بازم
که خاطر با یکی دارد

نه مَملوکی که هر ساعت
نظر با مالکی دارد...

#فروغی_بسطامی

 

[« «N¡lOo£aR» »]

من نمیگویم که
عاقل باش یا دیوانِه باش

گر بجانان آشنائی
از جهان بیگانِه باش....

#فروغی_بسطامی

 

[« «N¡lOo£aR» »]

دانهِ تسبیح ما را
حالتی هرگز نَداد

بعد از این در پای خُم
انگور باید دانه کرد....

#فروغی_بسطامی

 

[« «N¡lOo£aR» »]

عَقل در چارهِ سودای تو
بی چاره بماند

وَقت آن است
که دیوانه شَود عاقلِ تو....

#فروغی_بسطامی

 

[« «N¡lOo£aR» »]

تا کِی
در انتظارِ قیامَت تَوان نشَست

بَرخیز
تا هِزار قیامَت به پا کُنی....

فروغی بسطامی

 

[« «N¡lOo£aR» »]

کُنون که صاحب مُژگان شوخ و چشم سیاهی

نگاه دار دلی را که بُرده ای به نگاهی....

#فروغی_بسطامی

 

[« «N¡lOo£aR» »]

تا شٖدم صيد تو آسوده ز هر صيادم

وای بر من گر ازين قيد کنی آزادم

#فروغی_بسطامی

 

[« «N¡lOo£aR» »]

دلم به کوی تو هر شام تا سحر می‌گشت
سحر چو می‌شد از آن کو به ناله بر می‌گشت

پس از مجاهده چون همدم تو می‌گشتم
دل از مشاهده مدهوش و بی خبر می‌گشت

به آرزوی تو یک قوم کو به کو می‌رفت
به جستجوی تو یک شهر در به در می‌گشت

#فروغی_بسطامی

 

[« «N¡lOo£aR» »]

گر عارف حق بینی چشم از همه بر هم زن
چون دل به یکی دادی، آتش به دو عالم زن

هم نکتهٔ وحدت را با شاهد یکتاگو
هم بانگ اناالحق را بر دار معظم زن

هم چشم تماشا را بر روی نکو بگشا
هم دست تمنا را بر گیسوی پر خم زن

چون ساقی رندانی، می با لب خندان خور
چون مطرب مستانی نی با دل خرم زن

گر دردی از او بردی صد خنده به درمان کن
ور زخمی از او خوردی صد طعنه به مرهم زن

#فروغی_بسطامی