شعر دفتر اشعار اوحدی مراغه ای

[Diba]

رباعی شمارهٔ ۱

چـون یـاد کـنـم طـبـع طـربـنـاک تـرا
و آن صـورت خـوب و سـیرت پاک ترا
خواهم که: گذر بر سر خاک تو کنم
در ساعت و بر سر کنم آن خاک ترا

 

[Diba]

رباعی شمارهٔ ۲

گــر آدمـیـی دور شـو از دمـدمـهـا
ور گـرگ نـهای مـگـر و گرد رمها
تـا کـی ز بـرای جستن آب رخی؟
از گردن خود فرو نه این مظلمها

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

 

[Diba]

رباعی شمارهٔ ۳

هستیم به امید تو چون دوش امشب
بـرآمـدنـت بـسـتـه دل و هـوش امشب
زان گـونـه کـه دوش در دلم بودی تو
یـارب! کـه بـبـیـنمت در آغـ*ـوش امشب

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

 

[Diba]

رباعی شمارهٔ ۴

ای مـیـل دل مـن بـه جهان سوی لبت
تـنـگ آمـده دل ز تـنـگـی خـوی لـبت
چون خال تو آخر دل ما چند خورد؟
خـون دل خـویـشـتـن ز پـهـلـوی لـبـت

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

 

[Diba]

رباعی شمارهٔ ۵

شمع از سر خود گذشت و آزاد بسوخت
بـر آتـش غـم خـنـدهزنان شاد بسوخت
مـن بـنـدهٔ شـمـعـم، کـه ز بـهـر دل خلق
بـبـریـد ز شـیـریـن و چو فرهاد بسوخت

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

 

[Diba]

رباعی شمارهٔ ۶

گر راست روی محرم جان سازندت
ور کــژ بــروی ز دل بــیــنــدازنـدت
در حلقهٔ عاشقان چو ابریشم چنگ
تــا راسـت نـگـردی تـو بـنـنـوازنـدت

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

 

[Diba]

رباعی شمارهٔ ۷

در کــارگــه غــیــب چـو نـقـاش نـخـسـت
جـویـنـدهٔ نـقـش خـویـشـتـن را میجست
بــر لــوح وجــود نـقـشـهـا بـسـت و در آن
چون روشن گشت نقش آن جزو بشست

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​

​

 

[Diba]

رباعی شمارهٔ ۸

ایـن فـرع کـه دیـدی هـمـه از اصلی خاست
در ذات خود آن اصل نه افزود و نه کاست
زان روی دو چـشـم داد و یـک بـیـنی حق
تــا زان دو نــظـر کـنـی یـکـی بـیـنـی راسـت

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

 

[Diba]

رباعی شمارهٔ ۹

دلـــدار مــرا در غــم و انــدوه بــکــاســت
یـک روز بـرم بـه مـهـر نـنـشـسـت و نخاست
گفتنم: مگر این عیب ز دل سختی اوست؟
چـون مـیـبـیـنـم جـمـلـه ز بـدبـخـتـی مـاسـت

​

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​

​

 

[Diba]

رباعی شمارهٔ ۱۰

قـدش بـه درخـت سـرو مـیماند راست
زلـفـش بـه رسن، که پای بند دل ماست
دل مـیـل گـنـه دارد از آن روز کـه دید
کو را رسن از زلف و درخت از بالاست

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​