شعر دفتر اشعار اوحدی مراغه ای

[Diba]

رباعی شمارهٔ ۱۱

بـا روی تـو آفـتـاب صـافـی تیره است
بـا لـعـل لبت نوشید*نی صافی تیره است
تـاریـکـی آب صـافـی از سـیـل نـبود
در جنب رخ تو آب صافی تیره است

​

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​

​

 

[Diba]

رباعی شمارهٔ ۱۲

جانا، تو به حسن اگر نلافی پیداست
کـنـدر دهـنـت موی شکافی پیداست
مـا را دل سـخـت تـو در آیـیـنـهٔ نرم
مـانـنـدهٔ سـنـگ از آب صافی پیداست

---------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

 

[Diba]

رباعی شمارهٔ ۱۳

کـی دسـت رسـد بدان بلندی که تراست؟
یـا فـکر به آبی چونی و چندی که تراست؟
خــود راز مــن ســبــک بـهـایـی چـه بـود؟
در جنب چنان گران پسندی که تراست؟

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

 

[Diba]

رباعی شمارهٔ ۱۴

جــانـا، سـر زلـف تـو پـراگـنـده چـراسـت؟
وان حـقـهٔ لـعـل خـالی از خنده چراست؟
روی تــو بــکــنــدنــد، نــگــویــد پــدرت
در خانه، که: روی پسرم کنده چراست؟

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
​

​

 

[Diba]

رباعی شمارهٔ ۱۵

یـارب، تـو بـدیـن قوت سهلی که مراست
ویـن کـوتـهـی مـدت مـهـلـی کـه مـراست

حـسـن عـمـل از مـن چـه تـوقـع داری؟
با عیب قدیم و ظلم و جهلی که مراست

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

 

[Diba]

رباعی شمارهٔ ۱۶

ای دوست، کنون که بوی گل حامی ماست
زاهــد بــودن مــوجــب بــدنــامــی مـاسـت

فــصــل گــل و بــاغ تــازه و صـحـرا خـوش
بــیبــادهٔ خــام بــودن از خــامــی مــاسـت

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

 

[Diba]

رباعی شمارهٔ ۱۷

خـال تـو بـه هـر حـال پسندیدهٔ ماست
زلف تو چو حال دل غم دیدهٔ ماست

آن خــال کــه بـر چـاه زنـخـدان داری
تـر مـیدارش کـه مـردم دیـدهٔ ماست

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

 

[Diba]

رباعی شمارهٔ ۱۸

از لـعـل تـو کـام دل و جان نتوان خواست
فـاشـش نـتـوان گـفـت و نهان نتوان خواست

پــرسـش کـردی بـه یـک زبـانـم شـب دوش
و آن عذر کنون به صد زبان نتوان خواست

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

 

[Diba]

رباعی شمارهٔ ۱۹

در سـ*ـینه ز دست دل جگر تابیهاست
در دیـده ز تـاب سـیـنه بیخوابیهاست

ای دیـده، بـریز خون این دل، که مرا
دیـریـسـت کـه بـا او سـر بـیآبـیـهاست

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​

 

[Diba]

رباعی شمارهٔ ۲۰

غافل مشو، ای دل، که نیازم با تست
پــوشـیـده هـزارگـونـه رازم بـا تـسـت

حــرمــان شــبــی دراز و جـایـی خـالـی
زانــم کــه حـکـایـت درازم بـا تـسـت

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------​

​