شعر اشعار شاه نعمت الله ولی

[Diba]

جام و می را گرد و می‌گوئی رواست

ور یکی خوانی بخوان کان قول ماست

از حباب و موج و دریا آب جو

غیر آبی در نظر دیگر کجاست

 

[Diba]

دل تو بارگاه اللّه است

خلوت خاص نعمت‌اللّه است

دل مرنجان و دل به دست آور

گر دلت زین حکایت آگاه است

 

[Diba]

هر چیز که آن متاع دنیاست

بیگانه ز ماست بشنو این راست

گر گندم دهر کاه گردد

بر ما بجوی چو یار با ماست

 

[Diba]

ای آنکه جزو لایتحزی دهان تست

طولی که هیچ عرض ندارد میان تست

کردی به نطق نقطهٔ موهوم را دو نیم

پس مبطل کلام حکیمان بیان تست

 

[Diba]

ساقی ما به ذوق سرمست است

با حریفان مدام بنشستست

می برد دست از همه عالم

زان که دستان او از آن دست است

 

[Diba]

جنت نفس دوزخ جان است

ترک دوزخ بگو بهشت آن است

آبش آتش نماید آتش آب

دوزخش در بهشت پنهان است

 

[Diba]

همه عالم تن است و او جان است

شاه شروان و میر او جان است

جام گیتی نماش می‌ خوانند

به حقیقت بدان که این آن است

 

[Diba]

بدان که حضرت اعلی نمی ‌توان دانست

ز ذات او به جز اسما نمی‌توان دانست

هر آنچه ممکن دانستن است دانستیم

ولی حقیقت او را نمی ‌توان دانست

 

[Diba]

این ظلمت و نور جسم و جان است

وین هر دو حجاب عارفان است

گر کشف غلطای اینها

ما را به خدا یقین همان است

 

[Diba]

نزد ما خلت خلیل این است

بخشش حضرت جمیل این است

حق تعالی خلیل خواند او را

تو خلیلش بگو دلیل این است