شعر **اشعار صائب تبریزی**

[« «N¡lOo£aR» »]

عاشق به ساده لوحیِ ما
نيست در جهان

کز وَعده تو
دل به وفا بسته ايم ما...

#صائب

 

[« «N¡lOo£aR» »]

انگشت به لَب مانده ام
از قاعده ی عشق

ما یار ندیده
تَب معشوق کشیدیم...!

#صائب

 

[« «N¡lOo£aR» »]

این چه رُخٖسارست؟
گویا چهره پرداز بهار

آب و رنگ صد چمن را
صرف یک گل کرده است...

#صائب

 

[« «N¡lOo£aR» »]

چون قَلم بر سر غمنامه هجران آید

دل به جان
آه به لب
اشک به مژگان آید ...

#صائب

 

[« «N¡lOo£aR» »]

ياد رُخسار تـو را در دل
نهان داريم ما

در دلِ دوزخ
بهشت جاودان داريم ما ...

#صائب

 

[« «N¡lOo£aR» »]

بوی زُلف او

حواسم را

پَریشان کرد و رفت...

#صائب_تبريزی

 

[« «N¡lOo£aR» »]

تهمت سرمهٖ به آن چشم سیه
عین خطاست

سرمه گردیست،
که خیزد ز صف مُژگانش...

#صائب

 

[« «N¡lOo£aR» »]

نترسم که با دیگری
خو کنی

تو با من چه کردی
که با او کُنی؟

#صائب

 

[« «N¡lOo£aR» »]

در حریمی که کُنَد
دلبر ما دست بلند

چیست پیراهن یوسف
که قبا نتوان کرد؟

#صائب

 

[« «N¡lOo£aR» »]

حسن تو منتهی شده و
صبر من تمام

تنگ است وقتِ ما و تو
جای بهانه نیست...

#صائب