شعر اشعار شاه نعمت الله ولی

[Diba]

مانندهٔ گرد ، گرد مأوا گردیم

تا خاک در خانهٔ او وا گردیم

چون آب روان روی به دریا داریم

دریا بودیم و باز دریا گردیم

 

[Diba]

در کتم عدم سریر شاهی داریم

وان مملکت نامتناهی داریم

عالم همه داریم ولیکن چه کنیم

چون گنج معارف الهی داریم

 

[Diba]

یک جو غم ایام نداریم خوشیم

گر چاشت رسد شام نداریم خوشیم

چون پخته به ما می ‌رسد از عالم غیب

یک جو طمع خام نداریم خوشیم

 

[Diba]

توحید به توحید نکو می دانیم

خود را به خدا و او به او می ‌دانیم

خود را و تو را به او شناسیم ای عقل

تا ظن نبری که او به تو می ‌دانیم

 

[Diba]

عمری است که زنده به حیات اویم

پوشیده به تشرف صفات اویم

از روی وجود چون نکو می ‌نگرم

پیشم بنشین که عین ذات اویم

 

[Diba]

از لوح وجود بخوان تو حافظ قرآن

وز لوح قدر باز بگیرش فرقان

در مکتب عقل و نفس کلیه را

هم مجمل و هم مفصل از هر دو بخوان

 

[Diba]

مائیم ز خود وجود پرداختگان

و آتش به وجود خود در انداختگان

پیش رخ چون شمع تو شبهای دراز

پروانه صفت وجود خود باختگان

 

[Diba]

ای خواجه به جامهٔ کسان ناز مکن

بی حسن و کرشمه ناز آغاز مکن

چون نیست ترا قماش بزازی هیچ

اندر سر بازار دکان باز مکن

 

[Diba]

در هر نفسی کسب کمالی می کن

بر لوح دلت نقش خیالی می کن

بر چشمهٔ چشم ما نظر می‌ فرما

اما طلب آب زلالی می کن

 

[Diba]

گفتم شاهم گفت که از دولت من

گفتم ماهم گفت که از طلعت من

گفتم خواهم که پادشاهی گردم

گفتا گردی ولیکن از خدمت من