شعر اشعار باباطاهر

[فاطمه صفارزاده]

اگر دل دلبر و دلبر کدام است

وگر دلبر دل و دلرا چه نام است

دل و دلبر بهم آمیته وینم

ندونم دل که و دلبر کدام است

 

[فاطمه صفارزاده]

شب تاریک و سنگستان و مو مـسـ*ـت

قدح از دست مو افتاد و نشکست

نگهدارنده‌اش نیکو نگهداشت

وگرنه صد قدح نفتاده بشکست

 

[فاطمه صفارزاده]

نفس شومم بدنیا بهر آن است

که تن از بهر موران پرورانست

ندونستم که شرط بندگی چیست

هـ*ـر*زه بورم بمیدان جهانست

 

[فاطمه صفارزاده]

شیرمردی بدم دلم چه دونست

اجل قصدم کره و شیر ژیونست

ز موشیر ژیان پرهیز می‌کرد

تنم وا مرگ جنگیدن ندونست

 

[فاطمه صفارزاده]

بود درد مو و درمانم از دوست

بود وصل مو و هجرانم از دوست

اگر قصابم از تن واکره پوست

جدا هرگز نگردد جانم از دوست

 

[فاطمه صفارزاده]

ته دوری از برم دل در برم نیست

هوای دیگری اندر سرم نیست

بجان دلبرم کز هر دو عالم

تمنای دگر جز دلبرم نیست

 

[فاطمه صفارزاده]

خرم کوه و خرم صحرا خرم دشت

خرم آنانکه این آلالیان کشت

بسی هند و بسی شند و بسی یند

همان کوه و همان صحرا همان دشت

 

[فاطمه صفارزاده]

بهار آیو به صحرا و در و دشت

جوانی هم بهاری بود و بگذشت

سر قبر جوانان لاله رویه

دمی که گلرخان آیند به گلگشت

 

[فاطمه صفارزاده]

سیاهی دو چشمانت مرا کشت

درازی دو زلفانت مرا کشت

به قتلم حاجت تیر و کمان نیست

خم ابرو و مژگانت مرا کشت

 

[فاطمه صفارزاده]

عزیزا کاسهٔ چشمم سرایت

میان هردو چشمم جای پایت

از آن ترسم که غافل پا نهی تو

نشیند خار مژگانم بپایت