شعر اشعار عنصری

^Venus^ · 2017/08/19

کی عیب سر زلف بت از کاستن است

چه جای بغم نشستن و خاستن است

روز طرب و نشاط و می خواستن است

کاراستن سرو ز پیراستن است

^Venus^ · 2017/08/19

آن رلف که او ببوی مرز نگوشست

گـه بر جبهست و گـه بزیر گوشست

زین باز عجبتر آن لب خاموشست

زو شهر و جهان ببانگ نوشانوشست

^Venus^ · 2017/08/19

معشوقۀ خانگی بکاری ناید

کو دل ببرد رخ بکسی ننماید

معشـ*ـوقه خراباتی و مطرب باید

تا نیم شبان آید و کوبان آید

^Venus^ · 2017/08/19

جام از لب تو گونۀ مرجان گیرد

وز جعد تو باد بوی ریحان گیرد

نقاش چو نقش تو نیاراید به

دیدار تو باز دل گروگان گیرد

^Venus^ · 2017/08/19

زلف تو کمندیست همه حلقه و بند

خالی نبود ز حلقه و بند کمند

آن چاه بر آن سیم ز نخدانت که کند

ور خود کندی مرا بدو در که فکند

^Venus^ · 2017/08/19

تا نسرائی سخن دهانت نبود

تا نگشائی کمر میانت نبود

تا از کمر و سخن نشانت نبود

سوگند خوردم که این و آنت نبود

^Venus^ · 2017/08/19

آن لب نمزم گرچه مرا آن سازد

زیرا که شکر چون بمزی بگدازد

چشمم ز غمانش زرگری آغازد

تا بگدازد عقیق و بر زر یازد

^Venus^ · 2017/08/19

گفتم چشمم ز بس کزو خون آید

از لاله برنگ و سرخی افزون آید

گفت آنهمه خون نبد که بیرون آمد ؟

کز رنگ رخم اشک تو گلگون آید

^Venus^ · 2017/08/19

از بـ..وسـ..ـه تو مرده با روان تانی کرد

وز چهره دل پیر جوان تانی کرد

رخ گاه گل و گـه ارغوان تانی کرد

وز غمزه فریب جاودان تانی کرد

^Venus^ · 2017/08/19

ای ماه سخنگوی من ای حور نژاد

از حسن بزرگ ، کودک خرد نزاد

در سحر بدلبری شدستی استاد

این ساحری از که داری ای دلبر یاد