شعر اشعار ازرقی هروی

[^Venus^]

زان بر دو لبت ز بـ..وسـ..ـه مر زوق نیم

کز حسن و جمال چون تو ممشوق نیم

می طعنه زنی که تو مرا خوب نه ای

من عاشقم ، ای نگار ، معشوق نیم

 

[^Venus^]

ای آنکه تویی نور دل و شمع روان

تا بی خبرم از تو ، نه پیدا نه نهان

بی من تو بکام خویش ای جان جهان

من بی تو چنانم که مبادی تو چنان

 

[^Venus^]

این نافرمان دل ، ار پذیرد فرمان

دشواری من خوار شود ، سخت آسان

در مانده بدست دلم ، ای جان جهان

درمانده بدل بتر که در مانده بجان

 

[^Venus^]

ای عادت تو بوعده صادق بودن

وی سیرت تو یار موافق بودن

بر موجب این دو چیز نیکو که تراست

جز بر تو حلال نیست عاشق بودن

 

[^Venus^]

ناشاد مرا ، ای بت نوشاد ، مکن

از داد خدا بترس و بیداد مکن

نیکویی کن مرا ببد یاد مکن

مر خصم مرا از غم من شاد مکن

 

[^Venus^]

ای بـرده فراق تو فراغ دل من

خالی ز گل و مل تو باغ دل من

اندیشه و تیمار تو داغ دل من

مردم زغم تو ، ای چراغ دل من

 

[^Venus^]

ای کرده ببی وفایی آهنگ ، مرو

باری سخنی ز بهر مردان بشنو

اکنون که دلم هست بنزد تو گرو

دل باز فرست ، هر کجا خواهی رو

 

[^Venus^]

بر عاج بنا گوش چو سیم و خز تو

آغاز همی کند خط دل گز تو

ترسم که برون برد سر از مرکز تو

بفروش کنون که یار دارد از تو

 

[^Venus^]

گفتم : بکنم دو دست کوتاه از تو

دل بر کنم ، ای صنم ، بیک راه از تو

اکنون چو برید خواهم ، ای ماه ، از تو

از جان کنم آغاز ، پس آنگاه از تو

 

[^Venus^]

هر چند بدردم از دل محکم تو

گیرم کم جان و دل ، نگیرم کم تو

یاهست کنم آنچه ترا کام و هواست

یا نیست کنم جوانی اندر غم تو