شعر اشعار خیام

Mahdieh.F · 2017/08/20

این بحر وجود آمده بیرون ز نهفت کس نیست که این گوهر تحقیق بسفت

هر کس سخنی از سر سودا گفتند زآن روی که هست کس نمی‌داند گفت

Mahdieh.F · 2017/08/20

دریاب که از روح جدا خواهی رفت در پرده اسرار فنا خواهی رفت

می نوش ندانی از کجا آمده‌ای خوش باش ندانی به کجا خواهی رفت

Mahdieh.F · 2017/08/20

گویند کسان بهشت با حور خوش است من میگویم که آب انگور خوش است

این نقد بگیر و دست از آن نسیه بدار کاواز دهل شنیدن از دور خوش است

Mahdieh.F · 2017/08/20

من هیچ ندانم که مرا آنکه سرشت از اهل بهشت کرد یا دوزخ زشت

جامی و بتی و بربطی بر لب کشت این هر سه مرا نقد و ترا نسیه بهشت

Mahdieh.F · 2017/08/20

می لعل مذابست و صراحی کان است جسم است پیاله و شرابش جان است

آن جام بلورین که ز می خندان است اشکی است که خون دل درو پنهان است

Mahdieh.F · 2017/08/20

هر ذره که در خاک زمینی بوده است پیش از من و تو تاج و نگینی بوده است

گرد از رخ نازنین به آزرم فشان کانهم رخ خوب نازنینی بوده است

Mahdieh.F · 2017/08/20

یک جرعه می ز ملک کاووس به است از تخت قباد و ملکت طوس به است

هر ناله که رندی به سحرگاه زند از طاعت زاهدان سالوس به است

Mahdieh.F · 2017/08/20

اجرام که ساکنان این ایوانند اسباب تردد خردمندانند

هان تاسر رشته خرد گم نکنی کانان که مدبرند سرگردانند