شعر اشعار ازرقی هروی

[^Venus^]

بی آنکه ز من بتو بدی گفت کسی

بر کشتن من چه تیز کردی هوسی؟

زین کار همی نیایدم باک بسی

صد کشته چو من به که تو غمگین نفسی

 

[^Venus^]

تا بنده شد از هوا قرین هوسی

جز ناله ز بنده بر نیاید نفسی

فریاد رسم نیست بغیر از تو کسی

فریاد ز دست چون تو فریاد رسی

 

[^Venus^]

دردا و دریغا که چنین در هوسی

کردیم تن عزیز خس بهر خسی

زهر غم رو گار خوردیم بسی

از دست دل خویش ، نه از دست کسی

 

[^Venus^]

من عاشق تو ، نه بر توام دسترسی

وآنگه شب و روز بوده در دست خسی

کار من و تو چو بنگرد ژرف کسی

صد عالم محنتست در هر نفسی

 

[^Venus^]

می کوشیدیم کز تو سازیم کسی

نتوانستیم و جهد کردیم بسی

سروی نتوان ساخت بحیلت ز خسی

تو در هوسی بدی و ما در هوسی

 

[^Venus^]

گر من ، صنما سوی تو ره یافتمی

بر دیده بدیدن تو بشتافتمی

گر خاطر من ز هجر غمگین نبدی

اندر غزل تو موی بشکافتمی

 

[^Venus^]

آن قوم کجا نزد تو پویند همی

در جز و وز کل ز هر تو جویند همی

از دل همه مهرتو بشویند همی

تا می نکنی یقین چه گویند همی

 

[^Venus^]

اقبال بر اندت که حکمت خوانی

ور نام طلب کنی ز نان در مانی

بردار مرا ز خاک اگر بتوانی

تا پیش تو بر خاک نهم پیشانی