شعر دفتر اشعار رودکی

[Diba]

شمارهٔ ۱۳۱





ای دریغ! آن حر، هنگام سخا حاتم فش

ای دریغ! آن گو، هنگام وفا سام گراه


شمارهٔ ۱۳۲





هفت سالار، کندرین فلکند

همه گرد آمدند در دو و داه

 

[Diba]

شمارهٔ ۱۳۳





نیست از من عجب که: گستاخم

که تو کردی باولم دسته

شمارهٔ ۱۳۴




گاه آرامیده و گـه ارغنده

گاه آشفته و گـه آهسته

 

[Diba]

شمارهٔ ۱۳۶





از مهر او ندارم بی خنده کام و لب

تا سرو سبز باشد و بار آورد پده

 

[Diba]

شمارهٔ ۱۳۷




آتش هجر ترا هیزم منم

و آتش دیگر ترا هیزم پده

شمارهٔ ۱۳۸





به جای هر گران مایه فرومایه نشانیده

نمانیدست ساراوی و کرهٔ اوت مانیده

 

[Diba]

شمارهٔ ۱۳۹





گر نعم های او چو چرخ دوان

همه خوابست و خواب باد فره

شمارهٔ ۱۴۰





در راه نشابور دهی دیدم بس خوب

انگشتهٔ او را نه عدد بود و نه مره

 

[Diba]

شمارهٔ ۱۴۱




جعدی سیاه دارد، کز کشی

پنهان شود بدو در سرخاره

شمارهٔ ۱۴۲





کز شاعران نوندمنم و نوگواره

یک بیت پرنیان کنم از سنگ خاره

 

[Diba]

شمارهٔ ۱۴۳





ای خون دوستانت به گردن، مکن بزه

کس برنداشتست به دستی دو خربزه


شمارهٔ ۱۴۴





بتگک ازان گزیدهام این کازه

کم خوشـی‌ نیک و دخل بی اندازه

 

[Diba]

شمارهٔ ۱۴۵





یک سو کشمش چادر، یک سو نهمش موزه

این مرده اگر خیزد، ورنه من و چلغوزه

 

[Diba]

شمارهٔ ۱۴۶





ناگاه برآرند ز کنج تو خروشی

گردند همه جمله و بر ریش تو شاشه

شمارهٔ ۱۴۷




خوش آن نبیذ غارچی با دوستان یکدله

گیتی به آرام اندرون، مجلس به بانگ و ولوله

 

[Diba]

شمارهٔ ۱۴۸





ماه تمامست روی دلبرک من

وز دو گل سرخ اندر و پر گاله

شمارهٔ ۱۴۹




ای بار خدای، ای نگار فتنه

ای دین خردمند را تو رخنه