شعر اشعار باباطاهر

[*SAmirA]

دوبیتی شمارهٔ ۱۹

​

​

​

​

​

عزیزا کاسهٔ چشمم سرایت
میان هردو چشمم جای پایت

​

​

از آن ترسم که غافل پا نهی تو
نشنید خار مژگانم بپایت




​

​

دوبیتی شمارهٔ ۲۰

​

​

​

​

​

من آن رندم که گیرم از شهان باج
بپوشم جوشن و بر سر نهم تاج

​

​

فرو ناید سر مردان به نامرد
اگر دارم کشند مانند حلاج​

​

 

[*SAmirA]

دوبیتی شمارهٔ ۲۱

​

​

​

​

​

ته که میشی بمو چاره بیاموج
که این تاریک شوانرا چون کرم روج

​

​

کهی واجم که کی این روج آیو
کهی واجم که هرگز وا نهای روج




​

​

دوبیتی شمارهٔ ۲۲

​

​

​

​

​

اگر زرین کلاهی عاقبت هیچ
اگر خود پادشاهی عاقبت هیچ

​

​

اگر ملک سلیمانت ببخشند
در آخر خاک راهی عاقبت هیچ​

​

 

[*SAmirA]

دوبیتی شمارهٔ ۲۳

​

​

​

​

​

زدست دیده و دل هر دو فریاد
که هر چه دیده بیند دل کند یاد

​

​

بسازم خنجری نیشش ز فولاد
زنم بر دیده تا دل گردد آزاد



​

​

دوبیتی شمارهٔ ۲۴

​

​

​

​

​

گیج و ویجم که کافر گیج میراد
چنان گیجم که کافر هم موی ناد

​

​

بر این آئین که مو را جان و دل داد
شمع و پروانه را پرویج میداد​

​

 

[*SAmirA]

دوبیتی شمارهٔ ۲۵

​

​

​

​

​

دو چشمم درد چشمانت بچیناد
مبو روجی که چشمم ته مبیناد

​

​

شنیدم رفتی و یاری گرفتی
اگر گوشم شنید چشمم مبیناد




​

​

دوبیتی شمارهٔ ۲۶

​

​

​

​

​

دلم بی وصل ته شادی مبیناد
زدرد و محنت آزادی مبیناد

​

​

خراب آباد دل بی مقدم تو
الهی هرگز آبادی مبیناد​

​

 

[*SAmirA]

دوبیتی شمارهٔ ۲۷

​

​

​

​

​

بیته یارب به بستان گل مرویاد
وگر روید کسش هرگز مبویاد

​

​

بیته هر گل به خنده لب گشاید
رخش از خون دل هرگز مشویاد



​

​

دوبیتی شمارهٔ ۲۸

​

​

​

​

​

یکی درد و یکی درمان پسندد
یکی وصل و یکی هجران پسندد

​

​

من از درمان و درد و وصل و هجران
پسندم آنچه را جانان پسندد​

​

 

[*SAmirA]

دوبیتی شمارهٔ ۲۹

​

​

​

​

​

الهی گردن گردون شود خرد
که فرزندان آدم را همه برد

​

​

یکی ناگه که زنده شد فلانی
همه گویند فلان ابن فلان مرد



​

​

دوبیتی شمارهٔ ۳۰

​

​

​

​

​

نهالی کن سر از باغی برآرد
ببارش هر کسی دستی برآرد

​

​

برآرد باغبان از بیخ و از بن
اگر بر جای میوه گوهر آرد​

​

 

[*SAmirA]

دوبیتی شمارهٔ ۳۱

​

​

​

​

​

غریبی بس مرا دلگیر دارد
فلک بر گردنم زنجیر دارد

​

​

فلک از گردنم زنجیر بردار
که غربت خاک دامنگیر دارد



​

​

دوبیتی شمارهٔ ۳۲

​

​

​

​

​

خور از خورشید رویت شرم دارد
مه نو زابرویت آزرم دارد

​

​

بشهر و کوه و صحرا هر که بینی
زبان دل بذکرت گرم دارد​

​

 

[*SAmirA]

دوبیتی شمارهٔ ۳۳

​

​

​

​

​

غم عشقت بیابان پرورم کرد
فراقت مرغ بیبال و پرم کرد

​

​

بمو واجی صبوری کن صبوری
صبوری طرفه خاکی بر سرم کرد



​

​

دوبیتی شمارهٔ ۳۴

​

​

​

​

​

شوانم خواب در مرز گلان کرد
گلم واچید و خوابم را زیان کرد

​

​

باغبان دید که مو گل دوست دیرم
هزاران خار بر گل پاسبان کرد​

​

 

[*SAmirA]

دوبیتی شمارهٔ ۳۵

​

​

​

​

​

دل عاشق به پیغامی بسازد
خمـار آلوده با جامی بسازد

​

​

مرا کیفیت چشم تو کافیست
ریاضت کش ببادامی بسازد



​

​

دوبیتی شمارهٔ ۳۶

​

​

​

​

​

دگر شو شد که مو جانم بسوزد
گریبان تا بدامانم بسوزد

​

​

برای کفر زلفت ای پریرخ
همی ترسم که ایمانم بسوزد​

​

 

[*SAmirA]

دوبیتی شمارهٔ ۳۷

​

​

​

​

​

هر آنکس عاشق است از جان نترسد
یقین از بند و از زندان نترسد

​

​

دل عاشق بود گرگ گرسنه
که گرگ از هی هی چوپان نترسد



​

​

​

دوبیتی شمارهٔ ۳۹

​

​

​

پسندی خوار و زارم تا کی و چند
پریشان روزگارم تا کی و چند

​

​

ته که باری ز دوشم برنگیری
گری سربار بارم تا کی و چند​

​