شعر دفتر اشعار ابوسعید ابوالخیر

[Diba]

رباعی شمارهٔ ۶۶۹



وصافی خود به رغم حاسد تا کی
ترویج چنین متاع کاسد تا کی
تو معدومی خیال هستی از تو
فاسد باشد خیال فاسد تا کی

 

[Diba]

رباعی شمارهٔ ۶۷۰



ای دل زشراب جهل مـسـ*ـتی تا کی
وی نیست شونده لاف هستی تا کی
گر غرقهٔ بحر غفلت و آز نهای
تردامنی و هواپرستی تا کی

 

[Diba]

رباعی شمارهٔ ۶۷۱


ای آنکه به کنهت نرسد ادراکی
کونین به پیش کرمت خاشاکی
از روی کرم اگر ببخشی همه را
بخشیده شود پیش تو مشت خاکی

 

[Diba]

رباعی شمارهٔ ۶۷۲



ای از تو به باغ هر گلی را رنگی
هر مرغی را زشوق تو آهنگی
با کوه زاندوه تو رمزی گفتم
برخاست صدای ناله از هر سنگی

 

[Diba]

رباعی شمارهٔ ۶۷۳



تا بتوانی بکش به جان بار دلی
میکوش که تا شوی ز دل یار دلی
آزار دلی مجو که ناگاه کنی
کار دو جهان در سر آزار دلی

 

[Diba]

رباعی شمارهٔ ۶۷۴



از درد تو نیست چشم خالی ز نمی
هر جا که دلیست شد گرفتار غمی
بیماری تو باعث نابودن ماست
ای باعث عمر مامبادت المی

 

[Diba]

رباعی شمارهٔ ۶۷۵


بی پا و سران دشت خون آشامی
مردند ز حسرت و غم ناکامی
محنت زدگان وادی شوق ترا
هجران کشد و اجل کشد بدنامی

 

[Diba]

رباعی شمارهٔ ۶۷۶


دل داغ تو دارد ارنه بفروختمی
در دیده تویی و گرنه میدوختمی
دل منزل تست ورنه روزی صدبار
در پیش تو چون سپند میسوختمی

 

[Diba]

رباعی شمارهٔ ۶۷۷



حقا که اگر چو مرغ پر داشتمی
روزی ز تو صد بار خبر داشتمی
این واقعهام اگر نبودی در پیش
کی دیده ز دیدار تو برداشتمی

 

[Diba]

رباعی شمارهٔ ۶۷۸


هستی که عیان نیست روان در شانی
در شان دگر جلوه کند هر آنی
این نکته بجو ز کل یوم فی شان
گر بایدت از کلام حق برهانی