شعر اشعار مسعود سعد سلمان

[@ T @ R]

[h=2]

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

[/h]

Please, ورود or عضویت to view URLs content!

مرا ازین تن رنجور و دیده بی خواب
​

جهان چو پر غرابست و دل چو پر ذباب​

ز بهر تیرگی شب مرا رفیق چراغ​

ز بهر روشنی دل مرا ندیم کتاب​

رخم چو روی سطرلاب زرد و پوست بر او​

ز زخم ناخن چون عنکبوت اسطرلاب​

دو دیده همچو دو ثقبه گشاده ام شب و روز​

ولیک بی خبر از آفتاب و از مهتاب​

حسام را که زند غم کنم ز روی سپر​

سؤال را که کند دل دهم به اشک جواب​

چو چوب عنابم چین برگرفته روی همه​

گرفته اشکم در دیده گونه عناب​

مرا ز سر زدگی کز فلک شدم در دل​

به جز مدیح ملک فکرتی نماند صواب​

خدایگان جهان پادشاه هفت اقلیم​

سر ملوک زمین مالک قلوب و رقاب​

ابوالمظفر سلطان عالم ابراهیم​

که خسروان را درگاه او بود محراب​

چو سوی کعبه ملوک جهان بپیوستند​

به سوی درگه عالی او مجی و ذهاب​

ظهیر دولت و ملک و نصیر دولت و دین​

به راستی و سزا بودش از خلیفه خطاب​

مفاخر ملکان زمانه از لقب است​

بدوست باز همیشه مفاخر القاب​

روا بود که فزاید جهان بدو رامش​

سزا بود که نماید فلک بدو اعجاب​

خدایگانا از مدح و خدمت تو همی​

همه سعادت محض آمده جلالت ناب​

ز رأی تست فروغ و مضای آتش و آب​

ز طبع تست صفا و ثبات باد و تراب​

حقیر باشد با همت تو چرخ و جهان​

بخیل باشد باد و کف تو بحر و سحاب​

به بزمگاه تو شاهان و خسروان خدام​

به رزمگاه تو خانان و ایلکان حجاب​

نهیب خنجر بران تو عدوی تو را​

ببست بر دل و بردیده راه شادی و خواب​

ز مهر و کین تو چرخ و فلک دو گوهر ساخت​

که هر دو مایه عمران شدند و اصل خراب​

بجست ذره زین و چکید قطره زان​

شد این فروزان آتش شد آن گوارا آب​

کمیتت اندر تک گنبدیست اندر دور​

حسامت اندر زخم آتشی است اندر تاب​

چه مرکبان را بر هم زند طراد نبرد​

چه سرکشان را درهم کند طعان و ضراب​

زمین و کوه بپوشد ز خون تازه لباس​

سپهر و مهر ببندد ز گرد تیره نقاب​

دل مبارز گیرد ز تیر و نیزه غذا​

سر مخالف یابد ز تیغ و گرز و نوشید*نی​

به میغ ظلمت رزمت ز قبضه وز زره​

جهد ز خنجر برق ورود ز تیر شهاب​

تو را که یارد دیدن به گاه رزم دلیر​

که نیزه داری در چنگ و تیر در پرتاب​

نیافت یارد از هیبت تو خاک درنگ​

نکرد یارد با حمله تو چرخ شتاب​

ز زخم خنجر و از گرد موکب تو شود​

زمین چو چشم همای و هوا چو پر غراب​

از آن فروزی آتش همی به رزم اندر​

که کرد خواهی دلها به تیغ تیز کباب​

ز نوک رمح تو کندی گرفت چنگ هژبر​

ز سم رخش تو کندی نمود پر عقاب​

همیشه تا فلک اندر سه وقت هر سالی​

شود به گشت رحا و حمایل و دولاب​

چو چرخ گردان بر تارک اعادی گرد​

چو مهر تابان بر طلعت موالی تاب​

منبع:ganjoor.net

​

 

[PARISA_R]

رباعی شماره ۱

اول گردون ز رنج در تابم کرد
در اشک دودیده زیر غرقابم کرد
پس بخشش نوساخته اسبابم کرد
واندر زندان به ناز در خوابم کرد​

 

[PARISA_R]

رباعی شماره ۲

هر ابر که بنگرم غباری شده گیر
گرگل گیرم به دست خاری شده گیر
هر روز مرا خانه حصاری شده گیر
عمری شده دان و روزگاری شده گیر
​

[ یکشنبه ۱۳۹۰/۰۳/۲۲ ] [ 13:1 ] [ محمد مرفه ]
آرشيو نظرات

 

[PARISA_R]

رباعی شماره ۳

مسعود که هست سعد سلمان پدرش
جایی است که از چرخ گذشته است سرش
در حبس بیفزود به دانش خطرش
عودی است که پیدا شد از آتش هنرش​

 

[PARISA_R]

رباعی شماره ۴

با همت باز باش و با کبر پلنگ
زیبا به گـه شکار و پیروز به جنگ
کم کن بر عندلیب و طاووس درنگ
کانجا همه بانگ آمد و اینجا همه رنگ​

 

[PARISA_R]

رباعی شماره ۵

من همت باز دارم و کبر پلنگ
زان روی مرا نشست کوه آمد و سنگ
روزی، روزی گر دهدم چرخ دو رنگ
بر پر تذرو غلطم و سـ*ـینهٔ رنگ
​

 

[PARISA_R]

رباعی شماره ۶

هر یک چندی به قلعهٔی آرندم
اندر سمجی کنند و بسپارندم
شیرم که به دشت و بیشه نگذارندم
پیلم که به زنجیر گران دارندم​

 

[PARISA_R]

رباعی شماره ۷

در آرزوی بوی گل نوروزم
در حسرت آن نگار عالم سوزم
از شمع سهگونه کار میآموزم:
میگریم و میگدازم و میسوزم​

 

[PARISA_R]

رباعی شماره ۸

از بلبل نالندهتر و زارترم
وز زرد گل ای نگار بیمارترم
از شاخ شکوفه سرنگونسار ترم
وز نرگس نوشکفته بیدارترم
​

 

[PARISA_R]

رباعی شماره ۹

از هرچه بگفتهاند پندی دارم
وز هرچه بگفتهام گزندی دارم
گـه بر گردن چو سگ کلندی دارم
بر پای گهی چو پیل بندی دارم​

[