شعر اشعار ازرقی هروی

^Venus^ · 2017/08/20

آن دل ، که ببند عشق کس بسته نبود

عشق تو بیامد و ببست و بربود

ای ماه زرشک روی تو ناخشنود

در حال دل بنده چه خواهی فرمود ؟

^Venus^ · 2017/08/20

ای شاه ، جهان زود بکام تو شود

دینار و درم زود بنام تو شود

آزاده بسی زود غلام تو شود

دین تو سن دهر زود رام تو شود

^Venus^ · 2017/08/20

چون قفل نشاط را شود باغ کلید

از ساعد گل روی بجو جام نبید

گردون ز بساط ابر در دامن خوید

در شاخ زمرد افگند مروارید

^Venus^ · 2017/08/20

گر نعل سمند تو بر آهن ساید

زو چشمۀ خضر در زمان بگشاید

ور خصم تو در آینه رخ بنماید

دست اجل از آینه بیرون آید

^Venus^ · 2017/08/20

مرد آنکه شدن را بشتاب آراید

نه همچو زنان رخ بخضاب آراید

گر مرد رهی امید را جفت مگیر

کامید چو زن بستر خواب آراید

^Venus^ · 2017/08/20

از خاک چمن بوی سمن می آاید

وز ابر طراوتی بتن می آاید

بر آتش عشق می فزاید در دل

هر باد که از سوی چمن می آاید

^Venus^ · 2017/08/20

چون لعل کند سنان سر از خون جگر

وز تیغ کبود تو بجنبد گوهر

گر ز آب روان بود عدو را پیکر

در آتش زخم تو شود خاکستر

^Venus^ · 2017/08/20

عشن تو مرا توانگری آرد بر

از دیده بلؤلؤ و ز رخسار بزر

با عشق توام خوشـی‌ خوشست ، ای دلبر

آری ز توانگری چه باشد خوشتر ؟

^Venus^ · 2017/08/20

با عشق بتان چو اوفتادت سروکار

خورشید شود همان بشادی بیدار

از دولت و از روز بهی دل بردار

عاشق نبود روز بد و دولت یار

^Venus^ · 2017/08/20

چون بر کشی آن بلارک گوهردار

بر مرکب تازی فگنی زین افزار

هر موی جداگانه بر اندام سوار

فریاد همی کند که : شاها ، زنهار