شعر اشعار خیام

[PARISA_R]

​

حکیم ابوالفتح عمر بن ابراهیم الخیامی مشهور به خیام فیلسوف و ریاضیدان و منجم و شاعر ایرانی در سال 439 هجری قمری در نیشابور زاده شد . وی در ترتیب رصد ملکشاهی و اصلاح تقویم جلالی همکاری داشت . وی اشعاری به زبان پارسی و تازی و کتاب هایی به هر دو زبان دارد . از آثار او در ریاضی و جبر و مقابله رساله فی شرح ما اشکل من مصادرات کتاب اقلیدس ، رساله فی الاحتیال لمعرفه مقداری الذهب و الفضه فی جسم مرکب منهما و لوازم الامکنه را می توان نام برد . وی به سال 526 هجری قمری درگذشت . رباعیات او شهرت جهانی دارد .​

رباعیات خیام​

 

[PARISA_R]

رباعی شمارهٔ ۱

​

برخیز و بیا بتا برای دل ما
حل کن به جمال خویشتن مشکل ما

​

یک کوزه نوشید*نی تا بهم نوش کنیم
زان پیش که کوزهها کنند از گل ما
​

 

[PARISA_R]

رباعی شمارهٔ ۲

​

چون عهده نمیشود کسی فردا را
حالی خوش دار این دل پر سودا را

​

می نوش به ماهتاب ای ماه
که ماه بسیار بتابد و نیابد ما را
​

 

[PARISA_R]

رباعی شمارهٔ ۳

قرآن که مهین کلام خوانند آن را
گـه گاه نه بر دوام خوانند آن را

بر گرد پیاله آیتی هست مقیم
کاندر همه جا مدام خوانند آن را
​

​

 

[PARISA_R]

رباعی شمارهٔ ۴

​

گر می نخوری طعنه مزن مستانرا
بنیاد مکن تو حیله و دستانرا

​

تو غره بدان مشو که می مینخوری
صد لقمه خوری که می غلامست آنرا
​

 

[PARISA_R]

رباعی شمارهٔ ۵

​

هر چند که رنگ و بوی زیباست مرا
چون لاله رخ و چو سرو بالاست مرا

​

معلوم نشد که در طربخانه خاک
نقاش ازل بهر چه آراست مرا
​

 

[PARISA_R]

رباعی شمارهٔ ۶

​

ماییم و می و مطرب و این کنج خراب
جان و دل و جام و جامه پر درد نوشید*نی

​

فارغ ز امید رحمت و بیم عذاب
آزاد ز خاک و باد و از آتش و آب
​

 

[PARISA_R]

رباعی شمارهٔ ۷

​

آن قصر که جمشید در او جام گرفت
آهو بچه کرد و روبه آرام گرفت

​

بهرام که گور میگرفتی همه عمر
دیدی که چگونه گور بهرام گرفت
​

 

[PARISA_R]

رباعی شمارهٔ ۸

​

ابر آمد و باز بر سر سبزه گریست
بی بادهٔ گلرنگ نمیباید زیست

​

این سبزه که امروز تماشاگه ماست
تا سبزهٔ خاک ما تماشاگه کیست
​

 

[PARISA_R]

رباعی شمارهٔ ۹

​

اکنون که گل سعادتت پربار است
دست تو ز جام می چرا بیکار است

​

میخور که زمانه دشمنی غدار است
دریافتن روز چنین دشوار است
​